บทที่ 3: บททดสอบของผู้ถูกหลงลืม

เช้าวันแรกของการฝึกเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว กัปตันลูเดนเดินตรวจพลทหารใหม่ด้วยท่าทางเคร่งขรึม ดวงตาสีเหลืองหม่นของเขากวาดมองแต่ละคนราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่างที่ขาดหายไป เสียงคำรามสั่งให้ทุกคนวิ่งรอบสนามฝึก 10 รอบดังขึ้นราวกับฟ้าร้อง ไคลด์เริ่มออกวิ่งพร้อมกับคนอื่น ๆ เขาไม่ได้โดดเด่นในเรื่องความเร็ว แต่เขารู้จักการแบ่งกำลังและหายใจอย่างถูกวิธี ทำให้เขาสามารถวิ่งได้จนจบโดยไม่แสดงความเหน็ดเหนื่อยออกมา

"เจ้ามีดีแค่ความอึดรึไง!" อัลเร็กซ์ตะโกนถามไคลด์ขณะที่พวกเขาวิ่งไปพร้อม ๆ กัน

"เปล่า" ไคลด์ตอบสั้น ๆ

"แล้วทำไมไม่แสดงพลังออกมาให้มากกว่านี้" อัลเร็กซ์ยังคงถามอย่างไม่ลดละ "ข้าเคยเห็นทหารเวทที่เก่งกว่านี้เป็นร้อย"

ไคลด์ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ส่ายหัวเบา ๆ ในใจของเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย เขาไม่มีพลังที่ว่านั้น และเขาก็ไม่รู้ว่าอัลเร็กซ์กำลังพูดถึงพลังอะไรอยู่

ในช่วงบ่ายของการฝึกซ้อม เป็นการฝึกใช้ดาบ ไคลด์ไม่เคยใช้ดาบอย่างจริงจังมาก่อน แต่เขากลับสามารถหลบหลีกการโจมตีจากคู่ต่อสู้ได้อย่างคล่องแคล่ว ทำให้เขาเอาชนะคู่ต่อสู้ไปได้อย่างน่าประหลาดใจ รีน่าที่นั่งดูอยู่ห่าง ๆ จ้องมองเขาอย่างจับผิดอีกครั้ง

"ความสามารถในการหลบหลีกของเขาน่าสนใจ" รีน่าคิดในใจ "ไม่ใช่แค่สัญชาตญาณ แต่เหมือนเขารู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ในค่ำคืนนั้น ไคลด์นอนไม่หลับ ฝันร้ายในวัยเด็กยังคงตามหลอกหลอนเขาไม่เลิก เสียงกรีดร้อง, กลิ่นคาวเลือด, และภาพของ ไอแซลล์ ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิดของเขา เขาตัดสินใจเดินออกไปข้างนอกเพื่อสูดอากาศ และได้พบกับอัลเร็กซ์ที่กำลังนั่งลับดาบอยู่คนเดียว

"ทำไมยังไม่นอน" ไคลด์ถาม

"ข้าเคยเห็นพ่อกับแม่ของข้าถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาในสงคราม" อัลเร็กซ์ตอบ "ข้าต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อแก้แค้น"

"แก้แค้นใคร"

"ไอแซลล์... นางที่ใช้ลำแสงสีม่วงทำลายเมืองของข้า"

ไคลด์นิ่งไป เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไรดี เพราะเขาเองก็มีความรู้สึกแบบเดียวกัน

"เจ้าก็เคยเห็นนางใช่ไหม" อัลเร็กซ์ถาม "ข้าเห็นแววตาของเจ้ามันบอกแบบนั้น"

ไคลด์พยักหน้าเบา ๆ

"ถ้าอย่างนั้น...จงแข็งแกร่งขึ้น" อัลเร็กซ์กล่าว "เพราะนางไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะเอาชนะได้ง่าย ๆ"

ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางความมืดมิดของค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันเลวร้าย

ในอีกด้านหนึ่งของค่ายทหาร กัปตันลูเดนกำลังคุยกับรีน่า

"เด็กหนุ่มคนนั้น...เจ้าว่าเขาคือใคร" ลูเดนถาม

"ข้าไม่รู้" รีน่าตอบ "แต่ข้าสัมผัสได้ถึงพลังที่น่ากลัวบางอย่างในตัวเขา"