ท้องฟ้าในเมืองหลวงของแคว้นคัลเดรียเต็มไปด้วยหมอกควันจากเตาเหล็กของโรงหลอมอาวุธ กลิ่นเหล็ก เถ้าถ่าน และเสียงค้อนทุบโลหะดังก้องไปทั่วกำแพงเมือง ไคลด์ในชุดคลุมเก่า ๆ เดินผ่านประตูเหล็กของ "กองทหารชายแดนตะวันตก" ซึ่งเป็นกองทหารที่รวมเอาทหารจากหลากหลายพื้นเพมารวมกัน เขายื่นจดหมายรับรองจากหน่วยเฝ้าพรมแดนให้ทหารยามที่ดูเหนื่อยล้า ทหารคนนั้นมองไคลด์อย่างพินิจ ก่อนจะตะโกนเรียก "กัปตันลูเดน!"
กัปตันลูเดน ชายร่างสูงในชุดเกราะหนังสีดำปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากการสู้รบ ดวงตาสีเหลืองหม่นของเขากวาดมองไคลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไคลด์ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัว เขาเพียงแค่ยืนนิ่งและสบตากับกัปตันอย่างไม่หวั่นไหว
"เจ้าเคยรอดจากป่ามายา?" ลูเดนถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ
ไคลด์พยักหน้าเบา ๆ
"แล้วเจ้าเห็นมันหรือไม่... ลำแสงนั่น" ลูเดนลดเสียงลงกระซิบใกล้ ๆ หูราวกับกลัวจะมีใครได้ยิน
ไคลด์เงียบไป การที่กัปตันถามถึงเรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจ แต่เขาก็เก็บอาการไว้ได้อย่างดี ลูเดนจ้องเขานานกว่าปกติ ก่อนจะยิ้มจาง ๆ
"ดี... งั้นเข้ามา เจ้าจะได้เจอ 'สนามของคนตาย' อย่างแท้จริง"
ไคลด์ถูกส่งไปอยู่กับกลุ่ม “ฝึกขั้นต้น” ซึ่งเต็มไปด้วยวัยรุ่นทั้งชายหญิงจากหลากหลายชนชั้น เสียงตะโกนสั่งฝึกวิ่ง เสียงกระแทกโล่ และเสียงล้มกระแทกพื้นดังกระหึ่มทั่วลานฝึก แต่ไคลด์กลับรู้สึกเหมือนว่าตัวเองอยู่ในโลกอีกใบหนึ่งที่ไร้ซึ่งความหมาย
ที่นั่นเขาได้เจอกับสองคน: อัลเร็กซ์ เด็กหนุ่มร่างใหญ่ พูดจาตรงไปตรงมา แต่มีจิตใจดี และ รีน่า เด็กสาวผมแดงที่มีรอยสักเวทบนแขนข้างหนึ่ง เธอไม่พูดกับใครมากนัก แต่จ้องไคลด์เหมือนจับผิดตลอดเวลา
"เจ้าชื่ออะไร?" อัลเร็กซ์ถามเสียงดัง
"ไคลด์"
"ข้าชื่ออัลเร็กซ์ ข้าเคยเห็นเวทแสงนั่นมาก่อน มันทำให้เมืองข้าหายไปทั้งเมือง" น้ำเสียงของอัลเร็กซ์เปลี่ยนเป็นเศร้าเล็กน้อย "ข้าสาบาน ถ้าเจอตัวนางนั่นอีก ข้าจะเป็นคนฟันหัวมันด้วยมือของข้าเอง"
ไคลด์นิ่ง... ในใจเขารู้ดีว่า "นาง" ไม่ใช่สิ่งที่สามารถ "ฟันหัว" ได้ง่าย ๆ แต่ในแววตาของเขาเองก็ไม่ได้ต่างจากอัลเร็กซ์นัก เพราะเขาก็เฝ้ารอวันที่จะได้พบกับนางคนนั้นมาตลอด 10 ปีเช่นกัน
ในระหว่างการฝึกซ้อม ไคลด์ไม่ได้โดดเด่นในเรื่องการใช้ดาบหรือเวทมนตร์ แต่เขากลับเป็นคนที่สามารถเอาตัวรอดได้ในทุกสถานการณ์ ไม่ว่าจะเป็นการหลบหลีกการโจมตี หรือการหาจุดอ่อนของศัตรู ทำให้เขาเป็นที่น่าจับตามองของรีน่า ซึ่งเธอมักจะใช้เวทมนตร์เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อทดสอบเขาอยู่เสมอ
ในคืนนั้นขณะที่เขากำลังนอนหลับ ไคลด์ได้ยินเสียงคนพูดคุยผ่านกำแพงหินของห้องพัก
"เด็กคนนั้น... มีบางอย่างแปลก"
"ใช่—ข้าเห็นตาของเขาเรืองแสงจาง ๆ ตอนสัมผัสพื้น เขาอาจมี 'อักษรต้องสาป' ในตัว"
"หากเขาคือเศษเสี้ยวของนาง... เราต้องระวังให้มากกว่านี้"
ไคลด์แกล้งหลับต่ออย่างเงียบ ๆ ในใจของเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย เขาคือเศษเสี้ยวของนางคนนั้นจริง ๆ หรือ? และใครคือคนที่กำลังจับตามองเขาอยู่?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments