เสียงกลองศึกเงียบลง เหล่าทหารก้มศีรษะกราบแทบพื้นต่อหน้าราชินีผู้ขึ้นครองบัลลังก์ด้วยเลือดและเหล็ก
“ถวายพระพรฝ่าบาท… แม่ทัพหลินเยวี่ย บัดนี้เป็นจักรพรรดินีหลิน!”
หลินเยวี่ยยืนเหนือแท่นบัลลังก์ในชุดเกราะดำทอง สายตาไร้แวว เหนื่อยล้าแต่หยิ่งผยอง ดวงเนตรสีดำดั่งเหมันต์ไร้ซึ่งประกายแห่งความเมตตา
ทุกคนต่างรู้ นับแต่วันนั้น หลินเยวี่ยไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป
เธอเป็นดั่งปีศาจที่ใช้ความเย็นชาเป็นกำแพง ใช้เลือดเป็นเส้นทาง และใช้ความทรงจำของคำว่า ‘รัก’ เป็นเหยื่อของเปลวไฟภายใน
บัดนี้ จักรวรรดิที่เคยทรยศเธออยู่ใต้ฝ่าเท้า
รวมถึงเขา... เว่ยอัน
---
เว่ยอันถูกลากตัวเข้ามาในวังเย็น — สถานที่ต้องห้ามของจักรวรรดิใหม่
สถานที่ที่ไม่มีแสง ไม่มีเสียง มีเพียงสายลมหนาว และดวงตาคมกริบของหลินเยวี่ย
เขายืนเปลือยเท้า เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ใบหน้าอิดโรยจากการถูกจองจำ แต่ดวงตาเขายังฉายแววอ่อนโยนในแบบเดิม
“ท่าน...” เว่ยอันกระซิบ “ในที่สุด ข้าก็ได้พบเจ้าอีก...”
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือหลินเยวี่ยฟาดลงกลางแก้มของเขา
“เจ้าไม่มีสิทธิ์เรียกข้าว่าเช่นนั้นอีก”
น้ำเสียงของเธอเย็นเยียบกว่าเหล็กกล้า
“เจ้า...เป็นเพียงเชลย” เธอเดินวนรอบเขาช้า ๆ เหมือนนักล่ามองเหยื่อ “ไม่ใช่เพื่อนร่วมรบ ไม่ใช่สหาย และยิ่งไม่ใช่คนที่ข้ารักอีกต่อไป”
เว่ยอันกัดฟันแน่น ไม่ปริปาก
แต่แววตาเขากลับแฝงด้วยความเศร้า มากกว่าความหวาดกลัว
หลินเยวี่ยไม่แม้แต่จะเหลียวแลความรู้สึกนั้น เธอสั่งให้เหล่าทหารหญิงลากเขาไปยังห้องบำเรอ
---
ภายในห้องแห่งนั้น เว่ยอันถูกล่ามโซ่ เสิร์ฟอาหารอย่างดี และมีทุกสิ่งพร้อม… ยกเว้นอิสรภาพ
หลินเยวี่ยเข้ามาทุกคืน...
แต่ไม่ใช่เพื่อรัก ไม่ใช่เพื่อใคร่
เธอเข้ามาเพื่อเหยียบย่ำอดีต เธอเอาใจเขาเล่น เหมือนเล่นกับสิ่งมีชีวิตที่ไร้ค่าซึ่งครั้งหนึ่งเคยหักหลังเธอ
“เจ้าจะรู้ไหม” เธอกระซิบที่ข้างหูเขา “ว่าตอนข้าเห็นเจ้าจูบกับเขา... หัวใจของข้าสลายขนาดไหน”
เว่ยอันเงียบ เขาไม่ได้ปฏิเสธ ไม่ได้แก้ต่าง
เพราะเขา...ไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว
“ข้าเคยรักเจ้า...เกินกว่าชีวิตของข้า” เธอย้ำช้า ๆ “แต่แม่ของข้าเคยสอนว่า... ‘รัก’ คือพันธนาการของผู้โง่เขลา”
เธอลุกขึ้น เดินออกไป
เหลือเพียงเว่ยอันที่ทรุดลงกับพื้น เย็นชา...และเจ็บลึก
---
วันต่อมา
เสียงกลองพิธีราชาภิเษกก้องไปทั่วอาณาจักร
ผู้คนต่างตะโกนสดุดีพระนางหลินเยวี่ย
ทว่าสำหรับราชินีเหล็กผู้นี้ ไม่มีเสียงใดดังพอจะกลบเสียงอดีต
แม้เธอจะยึดครองทั้งแผ่นดิน แต่หัวใจของเธอก็ยังถูกเผาผลาญอยู่ลึก ๆ ด้วยไฟของความหลัง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments