ผมแค่จะปั่นงาน ไม่ได้จะมาปั้นเจ้าหญิง!
"ห้าโมงเย็น...เหลืออีกสิบหน้า...ขอกูเซฟก่อน..."
เสียงพึมพำเบาๆ ดังจากแพรไหม หญิงสาววัยยี่สิบห้าที่อาศัยอยู่ในห้องเช่าแคบๆ กลางกรุง
เธอกำลังนั่งก้มหน้าปั่นงานออกแบบคู่มือการใช้งานของลูกค้า ที่กำหนดส่งตอนเที่ยงคืน
อีกนิดเดียว...ไฟอย่าเพิ่งดับนะ ขอร้องล่ะ!
เธอเงยหน้ามองนาฬิกาแล้วกดเซฟอีกรอบ มือเริ่มชา สมองเบลอ แต่หัวใจยังเต็มไปด้วยความหวัง
จนกระทั่ง...
เปรี๊ยะ!!
เสียงไฟช็อตดังสนั่น พร้อมแสงวาบจากปลั๊กพ่วงที่เธอเสียบทั้งคอมพิวเตอร์ พัดลม โทรศัพท์ และหม้อหุงข้าวไว้ในช่องเดียวกัน
"เหี้ย!!"
ทุกอย่างดับวูบ ทั้งห้องกลายเป็นสีดำสนิท
แพรไหมยกมือจะควานหาโทรศัพท์ แต่ปลายนิ้วกลับไปโดนของเหลวบางอย่าง...แล้วมีบางสิ่งดึงร่างเธอลงไปในความมืด
...
...
เสียงนก เสียงจิ้งหรีด และกลิ่นไม้หอมลอยเข้าจมูก
แพรไหมลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งที่เธอเห็น...คือเพดานไม้ไผ่เก่าๆ กับผ้าม่านปักลายดอกไม้ เสียงไก่ขันลอยมาเบาๆ ตามลม พร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ จากหน้าต่าง
ที่นี่มันที่ไหน... บ้านยายเหรอ
เธอพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง และทันใดนั้น...ความรู้สึกแปลกประหลาดก็เกิดขึ้น
หน้าอกแบน ผิวเนียน ผมยาว แต่...อะไรบางอย่าง มันอยู่ตรงนั้น...ในกางเกง!
เธอรีบคว้าผ้ามาห่มตัวไว้ ร่างทั้งร่างเหมือนจะทรุดลง
เดี๋ยวนะ...นี่มันไม่ใช่ร่างกู! แล้ว...นั่นมันอะไรกันวะ!
ประตูไม้เก่าๆ ค่อยๆ เปิดออก หญิงสาวอีกคนในชุดพื้นบ้านเดินเข้ามาพร้อมถาดไม้
"เจ้าตื่นแล้วเหรอ ตาล"
"...หา!"
"เมื่อวานเจ้าหมดสติไปที่ลานน้ำ องค์หญิงมีรมย์ให้คนพามานอนพักที่เรือนหลังเล็กนี่ ข้าเป็นคนดูแลเจ้าเองนะ"
"...หมายความว่าไงอะ...ฉันชื่อแพรไ—"
เธอเงียบไปกลางประโยค ในหัวมีแต่เสียงกรีดร้องแบบไม่มีเสียง
นี่กูตายแล้วหรอ แล้วนี่กูเข้าสิงคนอื่นงั้นหรอ แล้วทำไมถึงเป็นผู้หญิงที่มี... เดี๋ยวสิ! กูเป็นผู้หญิงแท้ๆ นะ!!!
หญิงสาวในชุดพื้นบ้านเอียงคอ
"เจ้าคงยังมึนอยู่ ไว้ตื่นเต็มที่ก่อนค่อยว่ากันเนอะเดี๋ยวข้าไปบอกองค์หญิงก่อนว่าเจ้าฟื้นแล้ว"
เธอเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้แพรไหม...หรือคนในร่าง ‘ตาล’ นั่งงงอยู่คนเดียว
...
ไม่กี่นาทีต่อมา เสียงประตูเปิดอีกครั้ง หญิงสาวผิวขาวสะอาด ผมดำยาวเกล้าเป็นมวยหลวม เดินเข้ามาเงียบๆ ด้วยสีหน้าสงบ
"เจ้าตื่นแล้วหรือ...ตาล"
โอ้โห...นั่นมันองค์หญิงเหรอ ทำไมหน้าสวยขนาดนี้วะ!
หญิงสาวตรงหน้าคือองค์หญิงมีรมย์ นัยน์ตาเธอดูนิ่ง แต่ลึก...เหมือนมองทะลุทะลวงทุกอย่างในจิตใจคน
"เจ้าดูแปลกไปนิดหน่อยนะ"
"...อะ...เอ่อ..."
อย่าโป๊ะแตก...อย่าโป๊ะแตกเด็ดขาด
"ข้าแค่...มึนหัวนิดหน่อยค่ะ"
องค์หญิงยิ้มน้อยๆ แล้วพยักหน้า
"พักอีกวันพรุ่งนี้เจ้าไปกับข้า ข้าจะออกไปนอกวัง"
"ไป...ไปไหนเหรอคะ"
"ตลาด...ข้าจะไปซื้อของด้วยตนเอง ข้าชอบดูผู้คน และ...บางครั้ง...ชอบเดินกับคนที่ข้าไว้ใจได้"
หญิงสาวพูดทิ้งท้าย แล้วเดินออกจากห้อง
แพรไหมในร่างสาวดุ้น ได้แต่นั่งมึนอยู่บนเสื่อฟาง
โอเค...ตอนนี้กูอยู่ในวัง...เป็นสาวใช้...อยู่ในร่างสาวดุ้นแสนสวย... และกำลังจะถูกพาออกไปเดินตลาด...กับองค์หญิงที่สวยจนอยากตายตรงหน้า
"...เอิ่มมม"
เอาไงดีวะเนี่ย...กูแค่อยากส่งงาน ไม่ได้อยากส่งใจให้ใครซะหน่อย
...—จบบทที่ 1—...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments