ตอนที่ 4: พิธีแห่งพระจันทร์ และเสียงกระซิบจากสายน้ำ

ค่ำคืนเดือนเพ็ญมาถึงเร็วกว่าที่ธามไทคาดไว้ ดวงจันทร์เต็มดวงลอยเด่นอยู่เหนือหอพักสุธาวดี สาดแสงสีเงินลงมาคล้ายจะชำระล้างทุกสิ่งให้สะอาดและสงบนิ่ง แต่ในใจของชายหนุ่มกลับสั่นไหว ราวกับสายธารที่ต้องเผชิญกระแสน้ำเชี่ยว

ในห้องพิธีใต้ดินซึ่งลึกยิ่งกว่าห้องฝึกเวท ห้องนั้นกว้างขวางและลึกลับ ผนังหินสลักอักขระโบราณที่เรืองแสงเมื่อกระทบแสงจันทร์ที่ลอดเข้ามาผ่านช่องเปิดขนาดเล็กเหนือเพดาน โคมไฟเวทรูปปลากระเบนลอยเหนือพื้นอย่างเงียบงัน ท่ามกลางบรรยากาศที่คล้ายอยู่ใต้ทะเลลึก

ธามไทสวมเสื้อคลุมฝึกสีดำขลิบฟ้า ที่หน้าอกปักตราสัญลักษณ์รูปหยดน้ำบริสุทธิ์ รายล้อมด้วยเถาวัลย์เวทที่หมายถึงการเปลี่ยนแปลงและการหลอมรวม พรายน้ำหญิงหลายตนยืนล้อมรอบตำแหน่งกลางวงเวท แต่ละนางมีรูปลักษณ์และออร่าต่างกัน ทั้งอ่อนหวาน เยือกเย็น หรือเปล่งพลังร้อนแรงจนน่าเกรงขาม

วาริณยืนอยู่ข้างเขาอีกครั้ง คราวนี้ในชุดพิธีสีเทาเงินดูสง่างาม

“คืนนี้เป็นคืนที่ม่านระหว่างโลกมนุษย์และอาณาจักรใต้น้ำบางที่สุด” เธอกล่าวเบาๆ “ถ้าเจ้ามีพลังจริง เสียงของแม่น้ำจะตอบรับเจ้า”

ราชินีแห่งสายน้ำเดินออกมาจากความมืด เสียงเท้าของเธอเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ทุกฝีก้าวกลับทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไป เธอมาหยุดตรงหน้าธามไท แล้ววางมือเย็นเฉียบลงบนหน้าผากของเขา

“จงตั้งจิต จงเงี่ยหูฟังเสียงที่ไม่อาจได้ยินด้วยหูปกติ” เธอกล่าวอย่างอ่อนโยน

ทันใดนั้น วงเวทรอบตัวสว่างวาบ ละอองน้ำพวยพุ่งขึ้นจากพื้นราวกับมีชีวิต ล้อมรอบธามไทไว้ในเกลียวคลื่นสีฟ้า สายลมเวทกรรโชกเบาๆ สะบัดชายเสื้อของทุกคน แต่ไม่มีใครขยับตัว ราวกับพิธีนี้ไม่อาจขัดขวางได้

ภายในหัวของธามไท ทุกอย่างเงียบสนิท...ก่อนจะมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“เจ้าคือ...ผู้ที่เรารอคอย...ผู้แบกโชคชะตาของสองโลก”

เสียงนั้นนุ่มนวล เย็นเยียบ และแฝงไปด้วยพลังดั่งมหาสมุทร เขาไม่อาจบอกได้ว่าเป็นชายหรือหญิง หรือแม้แต่เป็นเสียงของสิ่งมีชีวิตทั่วไป

“ข้า...คือหนึ่งในผู้เฝ้าสายน้ำแห่งแรกเริ่ม พลังของเจ้ามิใช่เพียงพลังเวท...แต่มันคือความทรงจำของบรรพชน...ความรู้ที่ไหลเวียนอยู่ในสายน้ำทุกสายบนโลก”

ภาพปรากฏขึ้นในใจเขา—ภาพของอาณาจักรใต้น้ำ เมืองเรืองแสงใต้ทะเลลึก พรายน้ำบินผ่านกระแสน้ำอย่างอิสระ แต่อีกภาพหนึ่งกลับขัดแย้ง นั่นคือโลกมนุษย์ที่แห้งแล้ง สายธารเหือดหาย ผู้คนทะเลาะแย่งน้ำ และเสียงกรีดร้องของสิ่งมีชีวิตที่กำลังตายอย่างช้าๆ

“เจ้าต้องเลือก ว่าจะเป็นผู้เชื่อมโยง หรือผู้ทำลาย” เสียงนั้นกล่าวต่อ

ทันใดนั้น เสียงแตกดังเปรี๊ยะดังขึ้นกลางวงพิธี น้ำที่ล้อมรอบธามไทเริ่มหมุนวนเร็วจนเกิดพายุหมุนกลางห้อง!

“ธามไท! ตั้งสมาธิไว้!” วาริณร้องเสียงหลง

แต่เขาไม่ได้หวาดกลัว—ในทางกลับกัน เขากลับรู้สึกมีพลัง ร่างกายของเขาเริ่มเรืองแสงอ่อนๆ จากภายใน เส้นเลือดกลายเป็นสีฟ้าเรืองรอง สายตาของเขาคมชัดขึ้น และมือของเขา...สามารถควบคุมน้ำรอบตัวได้ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

เขายื่นมือออกไป น้ำหยุดหมุนทันที ราวกับมันเชื่อฟังเขา

“เขาทำได้...” พรายน้ำตนหนึ่งกระซิบอย่างตกตะลึง

ราชินีแห่งสายน้ำยิ้มเพียงเล็กน้อย

“พิธีเสร็จสมบูรณ์...ผู้สืบทอดแห่งสายเลือดพรายน้ำบริสุทธิ์ ได้ตื่นขึ้นแล้ว”

แต่ในเงามืดของโลกเบื้องนอก เสียงอีกเสียงหนึ่งกระซิบเช่นกัน

“เด็กคนนั้น...ตื่นขึ้นแล้วจริงๆ งั้นเหรอ งั้นเราคงต้องลงมือก่อนเวลาจะถึง...”

(โปรดติดตามตอนต่อไป...)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***