ตอนที่1 เด็กหนุ่มกับโชคชะตาที่ต้องเผชิญ

โลกที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิปีศาจ และอสูร ได้เข้าห่ำหั่นกันมาอย่างยาวนานจนกะทั่งพวกมันได้ รวมหัวกันกวาดล้างมนุษย์ไปมากมายจนกะทั่ง มีมนุษย์ผ้ดูแข็งแกร่งได้ต่อสู้กับพวกมันจนพวกมันนั้นเจ็บปางตาย จนต้องล่าถอยกับไป เพราะเขาจึงทำให้มนุษย์มีความหวังในการฝึกฝนตนเพราะอีกครั้งหนึ่ง จนถูกขนานนามว่า เทพจักรพรรดิ!

จากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปหลายร้อยปี! จนกระทั่งมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังซักผ้าอยู่ริมแม่น้ำอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสดูมีความสุกดี...

"หลิงเทียน...อายุ15ปีหน้าตาหล่อเหลาพอดูดีดวงตาสีน้ำตาลเข้มเสื้อผ้าเลอะขาดๆแต่พอน

"เห้อ...เสร็จสักทีรีบกับไปหาท่านปู่กับท่านยายดีกว่า พวกท่านคงรอข้ามากแน่!"

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น!จับเอาตะกร้าผ้าขึ้นมาและเงียหน้าเหลียวมองท้องฟ้าและพูดกับตัวเองว่า"ข้าจะต้องมีชีวิตต่อไปเพื่อท่านปู่และท่านยาย"

หลังจากพูดจบเขาก็เดินทางมาถึงทางเข้าหมู่บ้านชิงชวน จากนั้นเขาก็ไปอีกไม่ไกลนักก็ถึง  บ้านของเขา "บ้านไม้เก่าไปดูเรียบง่ายจากนั้นก็มีคนเปิดประตู ดันออกมาเป็นชายวัยกลางคนกำลังยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เขา... ทันใดนั้นชายวัยกลางคนก็ได้เอ่ยคำพูดขึ้นว่า " หลิงเอ๋อเจ้ากับมาพอดี ยายของเจ้ากำลังทำอาหารเกือบจะเสร็จพอดี"

หลิงเทียนยิ้มมุมปากเล็กน้อย"ขอรับท่านปูข้าพึ่งชักผ้าเสร็จก็รีบมาเลย! กลิ่นนี้มันของโปรดข้านิ!"

"ฝฮ่าาา...หลิงเอ๋อเจ้าช่างจมูกไวจริงนี้ของโปรดของเจ้า ต้มน้ำเต้าหู้ยังไงล่ะ!

หลิงเทียนไม่รอช้าก็รีบกินอย่างไว "ท่านยายฝีมือของท่านยังอร่อยเหมือนเดิมเลย!" ทันใดนั้นก็ปรากฏให้ใบอันเศร้าหมองของนาง "ท่านยายท่านไฃเป็นอะไรขอรับ!  ข้าขอโทษนะหลิงเอ๋อที่พวกข้าให้กินแต่เต้าหู้ทุกวัน!  เขาได้ปลอบใจนาง"ไม่ท่านยาย ขอร้องท่านอย่าโทษตัวเองแบบนั้นที่เป็นแบบนี้ข้าก็ดีมากแล้วตั้งที่ข้ายังเด็กก็ได้ท่านยายกับท่านปู่ช่วยเลี้ยงดูจนเติบใหญเพียงนี้ได้! หลังสิ้นคำพูดของเขานางก็เริ่มยิ้มบางๆออกมา! "ฮ่าา...เจ้าช่างเป็นเด็กดีเสียจริงหลิงเอ๋อ.." ชีวิตนี้ข้าไม่ต้องการอะไรแล้วขอให้ได้เห็นเจ้ามีชีวิตที่ดีก็พอแล้ว!  

"ท่านยายพูดอะไรของท่านกัน!" หลิงเทียนขโมยคิ้วสงสัย!

หลังจากทานข้าวเสร็จเขาก็คิดถึงคำพูดของท่านยานของเขา" ทำไมกันท่านยายถึงเอาแต่พูดเรื่องแบบนั้นกัน!" ข้าจะต้องปกป้องพวกเขาไว้ให้ได้เพราะพวากเขาคือสิ่งสำคัญในชีวิตของข้า! ถึงจะพูดแบบนั้นไป แต่ข้ากับไม่มีพลังอะไรเลยแบบนี้จะปกป้องพวกได้ยังไง..

กลุ้มใจเล็กน้อยจากนั้นก็บ่นกับตัวเอง" เห้อ...ถึงจะคิดให้ตายมันก็ไม่ได้ดีขึ้นมาหรอก ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่!

เมื่อเขาหลับตากับฝันเห็นถึงอะไรบางอย่างที่ทั้งแข็งแกร่งและทรงพลัง"นี้มันอะไรกันคนพวกนั้น...แค่..การโจมตีครั้งเดียวกับทำให้ดวงดาวหายไปเป็นแทบมันคืออะไรกัน!" เขาได้แต่สงสัยในสิ่งที่ตาของเขานั้นได้เห็น ทันใดนั้นเขากับได้เห็นอีกภาพหนึ่งที่ปู่กับยายของเขากำลังจะถูกสังหารเขารีบวิ่งไปทันทีจากนั้นเขาก็ตื่นจากฝัน" อะไรกันภาพเมื่อกี้นี้ นั่นมันท่านปู่กับท่านยายนิ! นี้พวกท่านมาทำอะไรกันที่...ท่านปู่..ท่านยายลบเร็วข้างหลังพวกท่าน..." เขาตระโกนสุดชีวิต" ไม่นะ...ตึก! นี้มันฝันไปอย่างงั้นหรอ? ทำไมกันถึงฝันอะไรแบบนั้น! 

หลิงเทียนได้แต่สงสัยในสิ่งที่ตัวเองเจอมาในความฝันว่าคืออะไร"ออกไปเก็บผลไม้ก่อนละกัน"จากนั้นเขาก็เดินทางไปที่ป่าใกล้หมู่บ้าน เขาเดินทางไปชักก็เจอกับกลุ่มคน กลุ่มหนึ่งดำลังเดินทางมาที่ป่าแห่งนี้ หลิงเทียนได้แต่สงสัยว่าพวกเขาเป็นใครกัน "อะไรกัน คนพวกนั้นท่าทางไม่ใช่คนธรรมดา ตามไปดูดีกว่า" หลังจากพูดจบเขาได้วิ่งตามไปอย่างห่างๆเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำจะเปลี่ยนโชคชะตาของ หลิงเทียนไปตลอดกาล!

ชายชุดดำได้เอ่ยคำพูดออกมา "นี้คุณชายเราต้องทำยังไงถึงจะพอใจท่านกัน จากชายหนุ่มอายุประมาณหลิงเทียนก็เอ่ยคำออกมา" ฮ่าาา...พวกเจ้าพูดมากเกินไปแล้ว!ข้าแค่ต้องการฝึก พวกเจ้า ไปเอาสัตว์อสูรแห่งป่านี้กันำป..!"  หลิงเทียนได้ตามติดๆแต่เขาก็มาไม่ทัน จนหลิงเทียนได้อุทานขึ้นว่า"พวกเขาทำไมจึงรีบร้อนเช่นนี้!" จากเขาก็วิ่งตามไปติดแล้วเจอกับสัตว์อสูรลำตัวเหมือนลิงยักร่างกายเต็มไปด้วยเกร็ดลาวาทั่วตัวของมัน หลิงเทียนตลึง "นี้!สัตว์อสูรงั้นเหรอข้าเพิ่งเจอครั้งแรก!"จากนั้นชายหนุ่มทึ่อายุคาวเดียวกับเขาก็ได้บอกคนในกลุ่มของเขาโจมตีมันชะ!" เอาล่ะพวกเจ้า...กำจัดมันซะ! และเอาเมล็ดวิญญาณของมันมาให้ข้าชะ!" ทันทีที่เขาพูดเจ้าพวกเขาไม่ได้รอรีบเข้าไปโจมตี สัตว์อสูรลิงยักษ์อเวจี มันคำรามออกมาดังก้องทั่วป่านั้นและแผ่พลังปราณออกมารุนแรงมาก " อึก!...นี้มันอะไรกันพลังขนาดนี้สามารถกดตัวข้าได้งั้นรึ! ดูเหมือนข้าต้องใช้พลังที่แท้จริงแล้วสินะ!"หลังจากที่เขาพูดจบก็ได้ปลดปล่อยพลังมาจึงรู้ระดับพลังของเขาได้เขาสะแยะยิ้มเล็กน้อย" ฮึ!แค่สระอสูรขั้นต่ำตัวนึงบังอาจมาต่อต้านข้า"พลังปราณสีทองเข้มแผ่อแกมาจากตัวของ เขา"นั้นมันคุณชาย หาณอู่ เสร็จถึงขั้นนั้นแล้ว!"หลังจากนั้นเขาก็เข้าสู้กันอย่างดุเดือด ลิงยักษ์อเวจีก็ไม่ยอมแพ้เช่นมันใช้ทักษะแห่งไฟโลกันโจมตีใส่ หานอู่กับคนของเขา"อึก!อะไรกันไฟนั้นมันรุนแรงมาก แต่ก็ไม่ได้อยากหรอก!ข้าที่อยู่ในขั้นผสานจิตขั้นปลายแค่เภสัชอันตัวเดียวข้าจะฆ่ามันชะ! "ทันทีที่เขาพูดเจ้าเขาใช้วิชาแห่งอัสนีคำราม ร่างของเขาเต็มด้วยกลิ่นอายแห่งอัสนีจากนั้นเขาก็พรุ่งไปหาลิงอเวจีจากนั้นเสียงละเบิดดัง"ตูมมม...!"แค่การประกันเขากับลิงนั้นก็สร้างแรงละเบิดขนาดนี้เลยรึ  หลังจากที่ขาต่อสู้กันจู่ๆลิงอเวีจีเริ่มจะอ่อนแรงลงแล้ว"ฮ่า...พวกโจมพร้อมกันชะ!  " พวกได้โจมตีพร้อมกัน โดยที่หลิงเทียนนั้นแอบมองดูการต่อสู้ของพวกเขาอย่างจดใจจ่อทันนั้น ลิงยักษ์อเวจีก็ได้ถูกกำจัดลง จนปลากฏมีแสงสีแดงสว่างจ้าออกมาจากตัวของมัน" นี้...!มัน..คุณชายหาญ"ใช่แล้วนี้และคือเมล็ดวิณญาณถ้าข้ามีมันข้าจะทะลวงไประดับ ลมปราณบูทได้ แต่ถ้าเป็นคนธรรมดาก็จะสามารถอยู่ในระดับกายาได้ " ทะที่เขากล่าวจบหลิงเทียนก็ได้วิ่งเข้ามาฟ้าเอาเมร็ดวิณญาณไป"ถ้ามีสิ่งนี้ข้าจะผ่านไปขั้นต่อไป.." ฟุบ!นี้ข้าขอสิ่งนี้นะพอดีข้าจำเป็นต้องใช้น่ะข้าขอตัวก่อน..." หาณอู่หยุดไปชั่วคณะจากนั่นก็ปลากฏให้เห็นถึงดวงตาที่โกรรสุดขีด" ไป...!เอาตัวมันมาให้ข้าและบอกข้าด้วยมามันเป็นใครที่กล้าบังอาจมาขโมยของข้า หาญอูู่ผู้นี้!" ทันทีที่เขาพูดเจ้าคน4ก็ได้ไล่ตามไปแต่หลิงเทียนนั้นชินกับป่าแห่งนี้จึงจึงรู้ที่ช่อนตัวทุกที่" เห้อไปได้สักทีงั้นมาดูกันว่าเจ้านี้จะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้นไปไหม แล้วมันใช้ยังไงกันน่ะ! " จู่ๆเมร็ดวิณญาณก็พรุ่งตรงเข้าไปที่ท้องของเขาบริเวณ ตันเทียนจากนั้นสิ่งนั้นก็แผ่พลังปราณทั่วร่างของทำให้ตัวของเขาเหมือนจะระเบิดออกมา" อะไรกันจู่ๆก็หายเข้าไปในท้องของข้ากัน ตึก..!นี่ตาข้าเป็นอะไรกันร่างของข้า...อ็ากก...อ็ากก!" เสียงร้องครางลั่นออกมา จากนั้นเขาก็หมดสติไป...

หาณอู่ ผู้ที่ให้คนในตระกูลสืบเรื่องของหลิงเทียน"เป็นไงบ้างรู้ไหมว่ามันคือใคร!" 

คนใช้ของเขาได้พูดขึ้นว่า" ขอรับท่านหาณอู่ข้ารู้ขอรับ เจ้านั่นชื่อหลิงเทียนเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่กับปู่กับย่าในหมู่บ้าน ชิงชวนขอรับ ที่ข้ารู้มีเท่านี้!" ทันเอ่ยชมเขาทันทีและสแยะยิ้มแบบเจ้าเหล่ ออกมา 

"ดีมากไว้จบเรื่องนี้ข้ามีรางวัลให้เจ้าแน่" ขอรับท่านชาย..

"ฮ่าข้าจะทำให้เจ้าเสียใจกับสิ่งที่เจ้าได้ทำลงไป!" จากเขาก็นำคนของตระกูล10 คนไปทำลายหมู่บ้านชิงชวนและสังหารทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านนี้ทั้งหมด

หลังจากที่หลิงเทียนดูดชับเมร็ดวิณญาณของสัตว์อสูรเข้าไปก็ผ่านไป3วันเต็ม จากเขารีบกับไปหม่ดูบ้านแต่กับต้องสิ่งที่...

" อะไรกันข้าทำอะไรอยู่ที่นี้! ข้านึกออกแล้วหลังจากที่ข้าดูดชับเม็รดวิณญาณเข้าไปก็ทำให้ร่างกายของข้าชำระสิ่งสกปกไฃออกไป! ผ่านมา3วันแล้ว..ท่านยายกับท่านปู่คงคอยข้าอยู่แน่..ตอนนี้ข้าอยู่ระดับกายาขั้นปลายแล้ว ตอนนี้ก็สามารถปกป้องพวกท่านได้แล้ว!" จากนั้นก็รีบกับไปที่หมู่บ้านและพบกับหมู่บ้านที่ถูกทำลายำปจนหมดไม่เหลือใครเลย

"นี่...มันเกิดอะไรขึ้นกันหมู่บ้านชิงชวนทำไมเป็นอย่างนี้! ห่ะ! ท่านยายกับท่านปูต้องไม่เป็นอะไรขอร้องอย่าเป็นตามที่ข้สฝันเถอะได้โปรด..." ทันทีที่เขามาถึงก็พบว่าทั้งผู้ใหญ่บ้าน พวกเด็กและคนอีกมากมายถูกตัดคอเสียบแขวนอยู่อย่างนั้นมาตั้งแต่ที่เขาสลบไป แต่สิ่งที่เขาเห็นต่อเหมือนกับว่าสิ่งที่เป็นแรงผลักดันให้เขามีชีวิตและแข็งแกร่งขึ้นกได้ถูกทำลายไปพ้อมกับภาพตรงหน้าของเขา.." นี้มันอะไรกันทุกคนทำไมเป็นแบบนั้นใครกันเป็นคนทำแบบนี้ และท่านยายกับปูล่ะ อยู่ไหน..เลือดงั้นรึ!" จากเขาเงยหน้าดูบนหัวเขากับพบกับสิ่งที่ทำให้เขาเหมือนชีวิตแตกออกเป็นเสี่ยงๆ" นี่มันอะไรกัน! ท่านยาย!!!ท่านปู่!!!ย่าาาาา....ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับข้ากัน!ฮือออ...ข้าไม่อยู่ในโลกนี้แล้วไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเช่นไร" จากนั้นเขาก็เห็นข้อความหนึ่งที่เขียนถึงหลิงเทียนว่า

" ฮ่า...นี้คือค่าชดใช้ที่เจ้าได้เอาไปยังไงล่ะเป็นไงพอใจไหมต่อไปก็ตาเจ้าแล้ว!" ทันทีที่เขาอ่านจบดวงตาที่โกรธแค้นชิงชังก็แผ่ไอสังหารออกมาและปลาอยพลังจนทำให้ที่แห่งนั้นทั้งที่รุกเป็นไฟอยู่กับดับลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็จดกาศพที่เหลือจากนั้น เขาก็สัญญากับพวกเขาว่าจะล้างบางพวกมันไม่ให้เหลือแม่แต่คนเดียว...

จุดเริ่มต้นของการฝึกฝนให้แข็งแกร่งเหนือสวรรค์เพื่อที่จะปกป้องทุกคนที่เขารัก....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***