เช้าวันใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย สตางค์เดินเข้าสู่ตึกวิทยาศาสตร์ด้วยใจที่ยังคงเต้นแรงเมื่อคิดถึงพี่ซัน
ความรู้สึกแปลก ๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อนคอยวนเวียนอยู่ในหัว
“แก...เป็นอะไรของแก!”
แพรดึงแขนสตางค์ที่กำลังเดินเหม่ออยู่
“อ่อ…เปล่านี่ แค่…คิดอะไรนิดหน่อยเอง”
สตางค์รีบตอบ พร้อมยิ้มแหยๆ
“แหม...จะไม่คิดอะไรได้ไงล่ะ หลังจากเจอ ‘พี่ซัน’ รุ่นพี่สุดหล่อของคณะวิศวะ”
“แพร! หุบปากไปเลยนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น!”
สตางค์รีบปฏิเสธเสียงดัง แต่หน้าแดงก่ำจนแพรกับจีนอดแซวไม่ได้
“เห็นหน้าแดง ๆ แบบนี้ ก็คงไม่ใช่แค่คิดนิดหน่อยหรอกนะ”
จีนหัวเราะแซว
หยกที่ยืนฟังอยู่เงียบ ๆ ยิ้มบาง ๆ แล้วพูดขึ้น
“ถ้าแกชอบใครจริง ๆ ก็ลองทำความรู้จักดูดี ๆ ก่อน อย่ารีบใจร้อน เดี๋ยวเสียใจทีหลัง”
“หยกพูดเหมือนประสบการณ์ตรงเลยนะเนี่ย”
เจ๊เนยที่เดินมาพอดี หัวเราะพลางยักคิ้ว
“งั้นเย็นนี้จะมีงานชมรมรอบสอง แกไปมั้ย? พี่ซันจะมาดูแลบูธด้วยนะ”
เจ๊เนยเพิ่มความตื่นเต้น
สตางค์ใจเต้นตุบตับทันที
“จริงเหรอครับ? ผม...ผมอยากไปครับ!”
---
ช่วงบ่าย ที่บูธกิจกรรมรวมของคณะ
สตางค์เดินเข้าไปอย่างตื่นเต้น ขณะที่เพื่อน ๆ แอบแซวกันเบา ๆ
ทันใดนั้น เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหลัง
“น้องสตางค์ใช่มั้ย?”
เขาหันไปเจอพี่ซันในเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้ม กำลังยิ้มอ่อนโยนให้
“ครับ...”
สตางค์ตอบอย่างตื่นเต้นแต่พยายามทำใจนิ่ง
“เห็นชื่อเราจากใบสมัครเข้าชมรมแล้วนะ”
พี่ซันยื่นกระดาษให้ พร้อมกับพูดต่อ
“ถ้าไม่ว่าอะไร พี่อยากชวนไปกินข้าวกับพี่และเพื่อน ๆ เย็นนี้”
หัวใจสตางค์เต้นแรงจนแทบหยุด
“อ-อ๋อ ได้ครับ!”
---
เย็นนั้น ที่โรงอาหารมหาวิทยาลัย
สตางค์ได้นั่งร่วมโต๊ะกับพี่ซันและเพื่อน ๆ พี่ซันพูดน้อย แต่ยิ้มให้สตางค์บ่อย ๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จ
พี่ซันหันมาถาม
“จะให้พี่ไปส่งมั้ย?”
“เอ่อ...ได้ครับ”
สตางค์ตอบเสียงสั่น
เดินเคียงข้างกันในความเงียบที่ไม่อึดอัด พี่ซันพูดขึ้น
“จริง ๆ พี่ดีใจนะ ที่เราเข้าชมรมเดียวกัน”
“ทำไมครับ?”
สตางค์ถามอย่างสงสัย
“ก็...จะได้เจอแกบ่อย ๆ ไง :)”
---
คืนนั้น
สตางค์เข้านอนด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า
และความรู้สึกที่แน่ใจมากขึ้นว่า
“ผมชอบพี่ซันจริง ๆ แล้วล่ะ…”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 9
Comments