ตอนที่1วันเเรกที่เจอหัวใจ

เสียงลมในยามเช้าในรั้วมหาวิทยาลัยดังคลอเบา ๆ ผสมกับเสียงนกร้องและความคึกคักของนักศึกษาใหม่ที่เดินกันให้ขวักไขว่ในวันปฐมนิเทศ

ในกลุ่มเด็กปี 1 คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศ สตางค์ยืนลังเลอยู่หน้าตึกเรียนด้วยสายตาละล้าละลัง ทั้งมือซ้ายถือเอกสาร มือขวาถือมือถือเปิดแผนที่ตึกเรียน — หน้าตาก็แบ๊วนิด ๆ เหมือนเด็กม.ปลายที่ยังไม่ชินกับความอลังการของชีวิตมหาลัย

"ไอ้สตางค์! ทางนี้โว้ยย!"

เสียงแสบแก้วหูของ แพร ดังขึ้นพร้อมกับการโบกมือรัว ๆ จากอีกฝั่งของสนามหญ้า

"โอ๊ยยย จะตะโกนทำไมเนี่ยยย!"

จีน เบะปาก มองด้วยหางตาอย่างหมั่นไส้ แต่ก็โบกมือเรียกเพื่อนเหมือนกัน

สตางค์ รีบวิ่งเข้าไปหากลุ่มเพื่อนทั้งสามคนที่นั่งรวมกันอยู่บนม้านั่งใต้ต้นจามจุรี มันเป็นการรวมตัวกันของ "แก๊งเด็กปีหนึ่ง IT" ที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงสัปดาห์ แต่รู้สึกสนิทกันอย่างประหลาด

และไม่ต้องสงสัยเลยว่า ใครคือผู้รวมตัวนี้ไว้ด้วยกัน...

"เออ ๆ มาครบละ ขาดก็แต่หยก..."

เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับการปรากฏตัวของ เจ๊เนย — สาวปี 2 ที่ทั้งสวย มั่น ปากกล้า และพร้อมจะฟาดทุกคนที่ไม่อยู่ในสายตา

"นี่ๆ พวกหล่อน เดี๋ยวพี่พาไปแนะนำชมรม แล้วก็จะมีพวกรุ่นพี่มาช่วยดูเรื่องตารางเรียนให้... รวมถึงพี่ปี 3 ด้วยนะจ๊ะ~" เจ๊เนยยักคิ้วให้ สายตาเป็นประกายวิ้งค์ ๆ จนทุกคนอดระแวงไม่ได้ว่า เจ๊วางแผนอะไรอีก

ไม่ทันที่ใครจะได้ถามอะไรต่อ เสียงเรียบๆ ก็แทรกขึ้นเบาๆ

"ขอโทษที่มาช้า พอดีเพิ่งกลับจากไปยื่นเรื่องหอมา"

หยก เดินมาด้วยท่าทางสุขุม ใส่แว่นทรงเรียบ ๆ สะพายกระเป๋าไว้ข้างหนึ่ง พอมาถึงก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นอันรู้กันว่าเจ้าตัวก็ยังนิ่งและเนี๊ยบเหมือนเดิม

"โอ๊ยยยยยย ครบแล้ว! ไปกันค่ะ ไปให้พี่ๆ ปีสามเห็นหน้าเด็กใหม่ซะหน่อย~"

เจ๊เนยหัวเราะแสบ ๆ แล้วก็เป็นคนนำทีมออกเดิน

---

ตัดภาพไปที่สนามหน้าตึกกิจกรรมประจำคณะ

รุ่นพี่หลายคนกำลังตั้งโต๊ะดูแลรับน้อง จัดชมรม บ้างก็กำลังแจกเอกสารพร้อมพูดจาแนะนำให้รุ่นน้องเข้าร่วม

และแล้ว...

"น้องคนนี้มาทางนี้สิครับ~"

เสียงทุ้มปนขี้เล่นดังขึ้น ทำให้สตางค์หันไปอย่างไม่ตั้งใจ

แวบแรกที่สบตา เขาก็แทบหยุดหายใจ

พี่ซัน — รุ่นพี่ปี 3 จากคณะวิศวกรรมเครื่องกล ผิวเข้ม หุ่นสูง ผมสั้นเรียบ หน้าคมแบบหนุ่มกีฬา ใส่เสื้อช็อปพับแขน เผยรอยสักเล็ก ๆ ที่ข้อแขนซ้าย และที่สำคัญคือ...

“สายตาเขาดูอบอุ่นจัง…”

"น้องชื่ออะไรอะ?"

เสียงนั้นกระตุกสตางค์ให้หลุดจากภวังค์

"เอ่อ... สตางค์ครับ"

"สตางค์เหรอ ชื่อน่ารักดีนะ"

"ข-ขอบคุณครับ..."

"รุ่นพี่ซัน คนที่เค้าเล่ากันว่าเย็นชา ปากแข็งแต่ใจดี... นี่เหรอ?" สตางค์คิดในใจพลางหลบตา

ทันใดนั้นเอง...

"เฮ้ย พี่ซัน! จะจีบน้องเขาเหรอ?"

เสียงโหวกเหวกของ บอล เพื่อนซี้พี่ซันจากคณะศิลปกรรมฯ ดังลั่น

"แหน่ะ ยิ้มแบบนั้นคือไม่เถียงเลยอ่ะ!" ต้น กับ หมอก ก็เข้ามาร่วมวง

กลุ่มรุ่นพี่รุมแซวกันยกใหญ่

พี่ซันทำแค่ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดเรียบ ๆ

"ถ้าเด็กมันน่ารัก ใครจะไม่อยากรู้จัก"

บรรยากาศเหมือนหยุดหมุนไปชั่ววินาที สตางค์หน้าแดงจัดทันที

"ผะ-ผมไปละนะครับ!!"

ก่อนจะรีบหันหลังวิ่งหนีไปรวมกลุ่มกับเพื่อนตัวเองที่กำลังยืนตะลึงอยู่ไม่ไกล

---

“แกกกกกกก พี่ซันพูดงี้ต่อหน้าคนทั้งกลุ่มเลยนะเว้ย!”

แพร แทบจะเขย่าแขนสตางค์จนหลุด

“อ๊ายยย ฉันชิปแล้ววววว!” จีน ตะโกนลั่น

หยก มองหน้านิ่ง ๆ แล้วพูดสั้น ๆ ว่า

“เพื่อนเราน่ารัก ใครจะไม่ชอบล่ะ :)”

"หยกกกกก พูดแบบนี้ไม่ได้นะ!!!"

เนย ดีดหน้าผากหยกทันที

"เด็กเราน่ารักก็จริง แต่แกต้องกันภัยด้วยนะยะ ไม่ใช่ยุให้ไปโดนกิน!"

---

หลังจากวันนั้น ชื่อของ “พี่ซัน” ก็กลายเป็นชื่อที่วนเวียนอยู่ในหัวของสตางค์แทบทุกวัน

เขาไม่รู้ว่า… ทำไมพี่คนนั้นถึงใจดี

ทำไมถึงจำชื่อเขาได้

ทำไมถึงชอบมองเขาตอนเดินผ่าน

ทำไม... ถึงทำให้ใจเต้นแรงแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน

และที่สำคัญที่สุด...

“...หรือว่าผมจะชอบพี่เขาแล้วจริง ๆ ?”

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!