: แล้วมึงอยากเรียกว่าอะไรละ
ฉันยิ้ม
; แล้วแต่ฮงชิเลย อยากให้กูเรียกว่าอะไร
ฉันตอบอย่างเอาใจ
; จะให้กูเรียก 'ที่รัก' 'สุดที่รัก' 'ดวงใจ' หรืออะไรก็ได้ที่ฮงชิชอบ
ฉันพูดพลางกระซับมือของฮงชิให้แน่นขึ้น
; แต่ที่สำคัญที่สุด...ไม่ว่ากูจะเรียกมึงว่าอะไร...กูก็จะรักมึงเหมือนเดิม
(กูรักมึง...ฮงชิ)
: งั้นเรียกว่าดวงใจก็ได้
ฉันยิ้มกว้างจนตาหยี
; "ดวงใจ..."
ฉันทวนคำพูดของฮงชิเบาๆ
; "ได้เลย...ดวงใจของกู"
ฉันพูดพลางโน้มตัวเข้าไปใกล้ฮงชิมากขึ้น
; ต่อไปนี้กูจะเรียกมึงว่าดวงใจนะ...ดวงใจของตุ้ย
ฉันกระซิบข้างหูของฮงชิเบาๆ
; แล้วดวงใจของตุ้ยอยากจะเรียกตุ้ยว่าอะไร
ฉันถามอย่างเอาใจ
(กูอยากรู้ว่าดวงใจของกูจะเรียกกูว่าอะไร)
: เรียกว่าสุดที่รักกก
ฉันยิ้มจนแก้มแทบแตก
; "สุดที่รัก..."
ฉันทวนคำพูดของฮงชิเบาๆ
; เพราะจังเลย
ฉันพูดพลางกระชับมือของฮงชิให้แน่นขึ้น
; ต่อไปนี้กูจะเป็นสุดที่รักของดวงใจ...และดวงใจก็จะเป็นดวงใจของสุดที่รัก...ตกลงไหม
ฉันมองเข้าไปในดวงตาของฮงชิด้วยความรักใคร่
; "กูรักดวงใจนะ...สุดที่รักของกู"
(กูจะรักและดูแลมึงตลอดไป...ดวงใจของกู)
: กูก็รักสุดที่รักมากๆเหมือนกันน
ฉันโน้มตัวเข้าไปใกล้ฮงชิมากขึ้น
ริมฝีปากของเราสัมผัสกันอีกครั้ง เป็นจูบที่หวานล้ำและลึกซึ้งกว่าครั้งไหนๆ
ฉันหลับตาลง ดื่มด่ำกับความรู้สึกที่แสนวิเศษนี้
ในอ้อมกอดของฮงชิ ฉันรู้สึกปลอดภัยและมีความสุขอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ฉันรู้แล้วว่าชีวิตของฉันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
เพราะตอนนี้...ฉันมีดวงใจ...และมีสุดที่รัก...อยู่เคียงข้างกายแล้ว
(กูรักมึง...ฮงชิ...สุดที่รักของกู)
เสียงออดหมดเวลาพักเที่ยงดังขึ้น
; ดวงใจ...
ฉันผละริมฝีปากออกจากฮงชิอย่างอ้อยอิ่ง
; หมดเวลาแล้ว...ไปเรียนกันเถอะ
ฉันพูดพลางยิ้ม
; วันนี้มีเรียนอะไรบ้าง
(กูอยากจะอยู่กับมึงทั้งวันเลย...ดวงใจของกู)
: วันนี้มีเรียนวาดรูป กับเต้น แล้วก็ว่ายน้ำแหละสุดที่รัก
ฉันขมวดคิ้ว
; วาดรูป เต้น แล้วก็ว่ายน้ำ? ทำไมวันนี้เรียนเยอะจังวะดวงใจ
ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
; แล้วเรียนว่ายน้ำนี่...ต้องใส่ชุดว่ายน้ำด้วยใช่ไหม
ฉันถามพลางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
(ฮงชิในชุดว่ายน้ำ...กูไม่อยากจะคิดเลย)
; แล้ว...แล้วใครสอนว่ายน้ำวะ
(กูหวง...กูหวงดวงใจของกู)
ถ้าผิดตรงไหนขออภัยด้วยงับบ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments