: อือเป็นแฟนกันนะ
เหมือนโลกทั้งใบสว่างไสวขึ้นมาทันที
คำตอบของฮงชิเหมือนของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดที่ฉันเคยได้รับ
ฉันยิ้มกว้างจนน้ำตาคลอเบ้า
; จริงดิ...
ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
; "...มึงตกลงเป็นแฟนกับกูแล้วใช่ไหม"
ฉันยังคงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
ฉันกระชับมือของฮงชิให้แน่นขึ้น
อยากจะกอดเขาไว้ให้แน่นๆ อยากจะบอกให้โลกรู้ว่าฮงชิเป็นของฉันแล้ว
ฉันโน้มตัวเข้าไปใกล้ฮงชิมากขึ้น
มองเข้าไปในดวงตาของเขาด้วยความรักที่ท่วมท้น
; "ฮงชิ..."
ฉันกระซิบเบาๆ
; "...กูรักมึงนะ"
(และกูจะรักมึงตลอดไป)
: กูก็รักมึงเหมือนกัน
หัวใจของฉันพองโตจนแทบจะระเบิดออกมา
คำว่า "รัก" ที่ออกจากปากของฮงชิหวานซึ้งเกินกว่าที่ฉันเคยจินตนาการไว้
ฉันยิ้มทั้งน้ำตา โน้มตัวเข้าไปใกล้ฮงชิมากขึ้นอีก
ริมฝีปากของเราสัมผัสกันเบาๆ เป็นจูบแรกที่เต็มไปด้วยความรัก ความอ่อนโยน และความปรารถนา
ฉันหลับตาลง ดื่มด่ำกับความรู้สึกที่แสนวิเศษนี้
อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้...ตลอดไป
(ฮงชิ...กูรักมึง)
: กูว่าเราลองมาเปลี่ยนสัพนามในการเรียกกันมั้ย
ฉันผละริมฝีปากออกจากฮงชิอย่างอ้อยอิ่ง
ลืมตาขึ้นมองหน้าเขาด้วยความรักใคร่
; "เปลี่ยนสรรพนาม?"
ฉันทวนคำพูดของฮงชิอย่างสงสัย
; เปลี่ยนเป็นอะไรวะ
ฉันเลิกคิ้วถามอย่างอยากรู้
; หรือว่า...จะให้กูเรียกมึงว่า 'ที่รัก' ดี
ฉันพูดพลางยิ้มอย่างทะเล้น
(หรือว่ามึงอยากจะเรียกกูว่า 'ผัว' วะฮงชิ)
: กูจะแทนตัวมึงว่าปะป๊าแล้วกูก็จะแทนตัวเองว่าฮงชิ
ฉันถึงกับสำลักอากาศ
; ปะ...ปะป๊า?
ฉันทวนคำพูดของฮงชิด้วยความตกตะลึง
; ฮงชิ...มึง...มึงล้อกูเล่นใช่ไหม
ฉันมองหน้าฮงชิอย่างไม่เชื่อสายตา
(นี่มันอะไรวะเนี่ย)
; แล้วทำไมมึงต้องแทนตัวเองว่าฮงชิด้วยวะ
ฉันถามอย่างงงๆ
; แล้ว...แล้วกูต้องเรียกมึงว่าอะไร
(กูเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ากูตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่ตกลงเป็นแฟนกับมึง)
: ล้อเล่นๆ
ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
; ฮงชิ...มึงนี่มัน...
ฉันส่ายหัวเบาๆ อย่างระอา
; ...เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลยนะ
ฉันยิ้มขำๆ มองหน้าฮงชิด้วยความเอ็นดู
; แล้วตกลงจะให้กูเรียกมึงว่าอะไร
ฉันถามอีกครั้ง
; หรือว่า...จะให้กูเรียกมึงว่า 'เมีย' ดี
ฉันพูดพลางยักคิ้วหลิ่วตาอย่างทะเล้น
(หรือว่ามึงอยากจะเรียกกูว่า 'ผัว' จริงๆ วะฮงชิ)
ถ้าผิดตรงไหนขออภัยด้วยงับบ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments