...ตอนเช้า...
...----------------...
โดฮันได้ให้คนไปเรียกยูนะเข้ามาในห้อง
โดฮัน: "ยูนะข้ามีงานให้เจ้าทำ"
ยูนะ:"ค่ะ"
โดฮัน:" ที่นี้คือบ้านเกิดของข้า และมีพวกที่กำลังจะก่อนสงคราม" ให้ดูแผนที่ "ข้าจะให้เข้าไปสืบข้อมูล"
ยูนะ:"รับทราบค่ะ"
...1 อาทิตย์ผ่านไป...
...----------------...
โดฮัน:ความคิดในใจ//ยูนะจะเป็นอะไรหรือป่าวนะ นี้มันก็นานแล้วนะ
...เสียงกรี๊ดของแม่บ้านและทหาร...
โดฮันรีบเดินออกไปดูและภาพที่เค้าเห็นหรือ ยูนะชุดเต็มไปด้วยเลือด โดฮันรีบวิ่งไปหายูนะ
โดฮัน:"ยูนะทำไมเจ้าเลือดเต็มตัวขนาดนี้ละ "
และได้มีทหารเข้ามารายงาน
ทหาร:"นายท่านครับ คนที่จะก่อนสงคราม....ตายไปหมดแล้วครับ" ทหารพูดและหันไปดูยูนะและก้มหน้าลงด้วยความกลัว
โดฮัน:" ห๊ะ..เจ้าว่าไงนะ" โดฮันตกใจและหันมามองที่ยูนะองครักษ์ของเค้า " ยูนะ..เจ้า..ฆ่าพวกนั้นจนหมดเลยเหรอ "
ยูนะ: คุกเข่าลง " ข้าขอโทษ..เป็นเพราะอารมณ์โกรธของข้าที่พวกมันมาด่าท่าน ข้าก็เลย..." น้ำเสียงของเธอยังคงเย็นชา และแววตาที่ไร้ความรู้สึก
โดฮัน:" ไม่เป็นไร" ช่วยยูนะยืนขึ้น " ไม่เป็นไร ข้าทำดีแล้ว ไปอาบน้ำให้สะอาดเถอะ" ความคิดในใจ// เจ้าก็ยังมีแววตาที่ไร้ความรู้สึกอยู่เหมือนเดินสินะ ไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่เด็กแล้วนะ
ยูนะ:"รับทราบค่ะ " เดินออกไป
...ตอนบ่ายๆ...
...----------------...
โดอันกำลังฝึกดาบอยู่ และยูนะที่กำลังเดินเล่นอยู่ก็เห็นภาพที่โดฮันกำลังฝึกดาบอยู่
ยูนะ: แอบยิ้มเบาๆ " เดียวสิทำไมข้าถึงรู้สึกแปลกๆนะ " พึมพำกับตัวเองเบาๆ สะบัดหัวเพื่อตั้งสติ
โดฮันที่สังเกตเห็นยูนะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับยิ้มมุมปากเบาๆ
โดฮันความคิดในใจ// ตอนเจ้ายิ้มมันก็น่ารักนี้ ทำไมเจ้าไม่ยิ้มให้บ่อยๆนะ แต่เจ้าก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ
...ตอนดึก...
...----------------...
...ในห้องนอนของโดฮัน...
โดฮันกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงโดยไม่ได้ใส่เสื้อ
โดฮัน:" ทำไมตอนเด็กยูนะถึงพูดแบบนั้นกันนะ ถ้าไม่มีถูกบอกว่าเป็นศัตรู " ลุกขึ้นนั่งบนเตียง "หรือว่า"
แต่ก่อนจะได้คิดอะไรต่อ ก็มีนักฆ่าเข้ามาในห้องของโดฮันท่างหน้าต่าง แต่ยูนะก็ได้พังประตูเข้ามา และได้ใช้ดาบฆ่านักฆ่าคนนี้ไป ยูนะหันกลับไปทางที่โดฮันอยู่
ยูนะ: คุกเข่าลง "ข้าขออภัยค่ะ " ก้มหน้าลงหน้าแดงขึ้นนิดหน่อย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments