ตอนที่ 2: บทเรียนแรกของทาส

อชิยืนตัวแข็งทื่ออยู่กลางห้อง ดวงตากลมโตจ้องมองชายตรงหน้าราวกับจะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน

“...จะแก้ดีๆ หรือจะให้ฉันฉีกออก?”

เสียงทุ้มต่ำของคิรินเอ่ยอีกครั้ง ชัดเจนและเฉียบขาด

อชิไม่ตอบ เขากัดริมฝีปากแน่น ใจเต้นรัวราวกับจะทะลุอก ร่างกายสั่นระริกด้วยความกลัว...และความประหม่าแบบที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน

มือค่อยๆ เอื้อมขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด

หนึ่ง...สอง...สาม...

แม้จะพยายามไม่คิดอะไร แต่หัวใจก็ยังสั่นไหว มือที่สั่นจนแทบจับกระดุมไม่อยู่ เรียกสายตาเย็นเฉียบของคิรินให้กดดันเข้ามาอีก

เมื่อเสื้อลื่นหล่นลงจากบ่า เผยผิวขาวซีดที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำเก่าๆ จากการถูกทำร้ายก่อนถูกส่งตัวมาที่นี่ คิรินกวาดตามองทุกจุดโดยไม่หลบสายตา

“ใครทำ?”

เขาถามขึ้น ราวกับสังเกตเห็นบางอย่าง

อชิเงียบ ไม่ตอบ เพราะไม่รู้ว่าจะพูดไปเพื่ออะไร

“ตอบ”

เสียงเข้มกว่าครั้งก่อน

“...พ่อ” อชิตอบเบาๆ “เขาโมโหเวลาผมขอข้าวกิน...”

คิรินไม่พูดอะไรอีก แต่เดินไปหยิบไวน์จากตู้ แล้วหันกลับมามองเขาอีกครั้ง

“ถอดให้หมด”

คำสั่งนั้นไม่ใช่คำขอ แต่เป็นบทเรียน

และเด็กหนุ่มก็รู้แล้ว...ว่าเขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

อชิค่อยๆ ถอดกางเกงออกจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า ท่ามกลางความเงียบที่บีบรัดหัวใจ และสายตาคมกริบของเจ้านายใหม่ที่เหมือนจะแทรกซึมเข้าไปทุกตารางนิ้วบนผิวกาย

“มานี่”

คิรินนั่งลงบนโซฟาแล้วตบเบาะข้างตัวเบาๆ

ร่างบางค่อยๆ ก้าวเท้าไปช้าๆ แต่ละก้าวเหมือนฝืนสัญชาตญาณของตัวเองอย่างถึงที่สุด

เขาทรุดนั่งลงอย่างว่าง่าย กลิ่นกายของคิรินรุนแรงขึ้นเมื่อนั่งใกล้แบบนี้ กลิ่นเหล้า แชมพูผู้ชาย และอันตราย

มือแกร่งยื่นมาลูบแก้มเบาๆ สัมผัสแรกที่ไม่ได้รุนแรง แต่ก็ทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“จำไว้นะ อชิ”

คิรินกระซิบชิดใบหู เสียงนุ่มเย็นเฉียบ

> “ถ้าเชื่อฟัง...ฉันจะให้ทุกอย่างที่นายไม่เคยมี

แต่ถ้าดื้อ...ฉันจะทำให้นายอยากตายทั้งเป็น”

---

[ตัดเข้าเรท 18+ แบบนุ่มลึก — ข้ามไม่ได้สำหรับความสัมพันธ์คู่นี้]

ร่างเปลือยสั่นไหวบนโซฟาหนังหรู มือของคิรินไม่รีบร้อน เขาลูบสัมผัสอย่างสำรวจ ราวกับครอบครอง ไม่ใช่เพราะราคะ...แต่เพราะ "เป็นเจ้าของ"