บทที่4 ตราบาปของผู้ที่รอดชีวิต

อีธานและนาธานวิ่งพ้นระยะการมองเห็นของคาโนทอรัส แต่ทว่าวิ่งมาได้ไม่นานอีธานและนาธานก็ต้องหยุดชะงักเพราะพวกเขาดันวิ่งมาเจอกับสไปโนซอรัสที่ยืนจ้องพวกเขาอยู่อย่างเงียบๆในความมืด มันได้คำรามเสียงดังกังวานไปทั่วป่า อีธานเห็นท่าไม่ดีก็ได้รีโหลดกระสุนพลุ แล้วยิ่งไปที่ด้านหลัง เมื่อแสงสีแดงของพลุตกลงกับพื้นก็พบว่า คาโนทอรัสก็ยืนอยู่ตรงจุดที่พลุตก นาธานนั้นหน้าเสียแล้วพูดว่า

"มันมาตอนไหน ทำไมฉันไม่ได้ยินเสียงเท้ามันเลยสักนิด"

อีธานก็ได้พูดว่า

"ฉันรู้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็ตามมา และตอนนี้เราไม่ใข่เป้าหมายมัน รีบออกไปจากตรงนี้ก่อน"

เมื่อพูดจบคาโนทอรัสกับสไปโนซอรัสได้คำรามใส่กัน อีธานได้ใช้จังหวะนั้นวิ่งออกมากับนาธาน ทั้งสองตัวได้เข้าปะทะกัน สไปโนซอรัสใช้หางสะบัดใส่ จนคาโนทอรัสกระเด็นไปชนต้นไม้จนหัก ต้นไม้ที่หักก็หล่นลงมา อีธานและนาธานได้กระโดดออกเพื่อไม่ให้ถูกทับ

คาโนทอรัสลุกขึ้นไปสู้ต่อ มันได้วิ่งเอาเขาทั้งสองข้างชนสไปโนซอรัสจนชนกับต้นไม้ สไปโนซอรัสล้มลง คาโนทอรัสใช้จังหวะนั้นกัดไปที่คอ แล้วมันก็ได้สิ้นใจ อีธานหันไปมอง คาโนทอรัสเงยหน้ามา สายตามองจ้องไปที่พวกเขาก่อนที่มันจะคำรามออกมาเสียงดังไปทั่วทั้งป่า

ในขณะที่กลุ่มของคลิน ไรอัน เมสันและโยเซฟกำลังเดินทางไปยังเส้นทางลัด เสียงคำรามของคาโนทอรัสได้ดังขึ้น คลินพูดว่า

"เสียงนั้นอยู่ไม่ไกลจากเรา พวกนั้นมันล่ออะไรกัน"

เมสันก็พูดว่า

"แต่เมื่อกี้มีเสียงคำรามอีกเสียง พวกนั้นอาจจะล่อไปให้พวกมันฆ่ากัน"

โยเซฟก็ถามว่า

"มันตายแล้วงั้นเหรอ"

ไรอันก็ส่ายหน้าเบาๆแล้วพูดว่า

"มันไม่ตายง่ายๆหรอก"

คลินก็บอกว่า

"รีบเดินกันต่อเถอะ อีกนิดเดียวก็ตะถึงชายฝั่งแล้ว รีบเดินกันหน่อยก็ดี เราไม่รู้ว่าจะมีตัวอื่นอยู่แถวนี้อีกมั้ย"

เมื่อพูดจบทุกคนก็รีบเดินกันต่อ

ในขณะเดียวกันอีธานและนาธานก็กำลังวิ่งหนีคาโนทอรัส พวกเขาไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่ามันอยู่ไหน สิ่งเดียวที่พวกเขารู้ได้คือเสียงโทรศัพน์ดาวเทียมในท้องของคาโนทอรัสที่ดังท่ามกลางป่าอันมืดมิดในทุกด้าน พวกเขาไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามันอยู่ที่ไหน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็รีบเดินทางไปยังชายฝั่งตามแผน

ที่ชายฝั่งกลุ่มของคลิน ไรอัน เมสันและโยเซฟก็ได้มาถึงชายฝั่งก่อน เป็นท่าเรือเก่า มีหลอดไฟสลัวๆอยู่ดวงนึง คลินได้มองหาอีธานกับนาธานแต่ก็ไม่พบ และเมสันก็ได้พูดว่า

"เจอเรือแล้ว"

เมื่อพูดจบทุกคนก็รีบวิ่งไปดู ข้างๆเรือที่ถูกแขวนโซ่มีตู้ใส่รหัส คลินได้ลองเลื่อนๆดูแล้วตบที่ตู้แรงๆ

"บ้าเอ้ย มันต้องใส่รหัส"

เมื่อคลินพูดจบ ไรอันก็ได้จับที่โซ่หันไปหยิบท่อเหล็กมาตี เมสันก็พูดว่า

"มันไม่ได้ผลหรอก ไม่มีรหัสเราก็จบ ตีไปอย่างนั้นเปล่าประโยชน์น่า"

เมื่อพูดจบ ไรอันก็ได้ทุบแรงๆครั้งสุดท้ายแล้วได้ตะโกนออกมา อย่างหมดความหวัง แต่จู่ๆโยเซฟก็ได้ยินเสียงฝีเท้า เหมือนมีอะไรบ้างอย่างกำลังวิ่งมาในความมืด เขาหันไปบอกกับทุกคนว่า

"ทุกคน มีเสียงเท้า ระวังตัวกันด้วย"

เมื่อพูดจบทุกคนก็ลุกขึ้นมองไปตรลถนนที่มีไฟติดๆดับๆ พวกเขาจ้องมองโดยไม่ละสายตาเพร่ะหากเป็นไอพวกไดโนเสาร์พวกเขาจะได้หนีทัน แต่ทว่าเสียงใเท้าที่วิ่งมานั้นเป็นของอีธานแบะนาธาน เมื่อทั้งสองวิ่งถึงชายฝั่งก็ถามว่า

"มาถึงกันนานรึยัง"

อีธานพูดด้วยน้ำเสียงที่กำลังหอบ เมสันก็ตอบว่า

"สักพักแล้วละ แต่อีธานเราเจอปัญหานึง"

อีธานก็ถามว่า

"ปัญหาอะไร"

คลินก็ตอบว่า

"เรือชูชีพนี้ถูกล็อกด้วยโซ่ เราต้องมีรหัสถึงจะเอามันลงมาได้"

เมื่อพูดจบอีธานก็เดินแหวกทางไปที่ตู้ใส่รหัส เหมือนพยายามจะใส่รหัส แต่ทว่า.......ในวินาทีนั้น จู่ๆเสียงโทรศัพน์ดาวเทียมก็ดังขึ้น โยเซฟก็พูดว่า

"นั้นเสียงโทรศัพน์ดาวเทียมนิ ทุกคนช่วยกันหาหน่อย"

อีธานก็ได้พูดว่า

"เสียงนั้นไม่ได้ดังอยู่แถวนี้"

เมื่อพูดจบ พื้นก็ค่อยๆสั่นไหว เสียงโทรศัพน์ดาวเทียมค่อยๆดังมากขึ้น ทุกคนค่อยๆหันไปมองที่ถนน ตรงถนนมีแสงไฟที่ติดๆดับๆ แต่ว่าไฟนั้นก็ได้ดับลง ทุกคนจ้องไปที่นั้นโดยไม่ละสายตา

เมื่อแสงไฟนั้นกลับมา ก็พบกับคาโนทอรัสที่ยืนจ้องพวกเขาโดยไม่ละสายตา เสียงโทรศัพน์ดางเทียมยังคงดัวอย่างต่อเนื่องในท้องของมัน นัลไม่ทันได้กล่าวอะไร คาโนทอรัสก็ได้วิ่งใส่ อีธานตะโกนบอกทุกคนว่า

"วิ่งหาที่หลบเร็ว!!!!"

เมื่อพูดจบทุกคนก็วิ่งไปคนละทิศคนละทาง อีธานและนาธานวิ่งไปหลบในบังเกอร์ คลินและเมสันก็วิ่งหนีไปหลบในรถ ไรอันและโยเซฟวิ่งเข้าไปในป่า คาโนทอรัสวิ่งผ่านท่าเรือไปล่าไรอันกับโยเซฟ แต่ทว่าโยเซฟนัเนวิ่งรั้งท้ายเมื่อมันวิ่งตามทัน มันได้กินเขาไปทั้งตัว

ไรอันได้วิ่งกลับไปที่ท่าเรือ เมื่อไปถึงกำลังจะวิ่งไปอีธานกับนาธานตรงบังเกอร์ แต่เขาก็สะดุดล้ม อีธานกำลังจะเข้าไปช่วย แต่ไรอันก็ถูกทันกินไปต่อหน้าต่อตา

เมื่อมันกินเสร็จ มันพยายามมองพยายามดมหาว่าแต่ละคนอยู่ที่ไหน แต่คลินกับเมสันที่หลยอยู่ในรถดันทำตุ๊กตาหน้ารถตก มันได้หันมามองที่รถ เมื่อมันเห็นตัวพวกเขามันก็ได้ตำรามแล้ววิ่งไปชนที่รถจนรถคว่ำ มันพยายามใข้หัวทุบเพื่อบีบให้เมสันกับคลินออกมา

รถค่อยๆแคบลงจากแรงบีบอัด คลินได้คลานออกมาก่อน เขาได้วิ่งไปหลบอยู่ในกรงขนาดเล็ก เมสันที่คลานตามออกมาทีหลังยังไม่ทันได้ลุกขึ้นวิ่งมันก็ได้ เอาเท้าเหยียบแล้วเอาจมูกดม เมสันหันไปมองที่คลินก่อนจะถูกกินเขาได้พูดว่า

"จงหนีเอาตัวรอด"

เมื่อพูดจบเมสันก็ถูกคาโนทอรัสกิน เมื้อมันกินเสร็จมันได้สิ่งไปกัดกรงที่คลินเช้าไปแอบ อีธานมองพยายามจะเข้าไปช่วยแต่ไปไม่ได้ นาธานก็พยายามมองท่าทีของอีธานว่าจะเอายังไงต่อ นาธานได้หันไปทางซ้ายก็พบกับชะแลง หันกลับมาทางขวาก็เห็นว่าปืนยิงพลุมีกระารแค่นัดเดียว กับ แท่งแฟร์กันที่เหน็บเอว ทันได้นั้นเขาก็นึกแผนการออก นาธานได้หยิบแท้งแฟร์กันที่เหน็บเอวอีธานเดินออกไปช้างนอกพร้อมชะแลง เข่ได้ทุบไปที่ท่อเหล็กให้เสียงมันดังพร้อมกับตะโกนเสียงดังเพื้อให้มันสนใจ เมื่อตีเสร็จก็โยนชะแลงไปให้อีธาน

อีธานเห็นอย่างนั้นก็พูดว่า

"จะทำอะไรน่ะ.........อย่านะ...."

อีธานพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น นาธานได้พูดตอบเขาไปว่า

"ฉันเป็นคนพาพวกนายมาซวยทีนี้......ฉันจะเป็นคนทำให้พวกนายรอดออกไปเอง....ฉันขอโทดนะอีธาน แต่ฉันคงต้องอยู่ที่นี้"

เมื้อพูดจบนาธานก็บิดและเปิดแท่งแฟร์กัน แสงไฟสีแดงค่อยๆสว่างขึ้น คาโนทอรัสหันมาจับจ้องที่เขา นาธานได้เอามือข้างทีมีแท่งแฟร์กันโบกซ้านขวาไปมา3-4ครั้งแล้วตะโกนบอกอีธานว่า

"รีบหนีไป ฉันจะล่อมันเอง อย่าหันกบับมามองที่ฉัน"

เมื่อพูดจบนาธานก็ได้สิ่งไปที่ถนนเพื่อล่อ คาโนทอรัสก็สิ่งตามนาธานไป อรธนก็รีบหยิบชะแลงไปฟาดที่โซ่7-8ที โซ๋ก็หลุด

เรือชูชีพลงมาได้อีธานและคลินกระโดดขึ้นเรือ คลินรีบสตาร์ทเรือ เมื้อสตาร์ทเสร็จ อีธานก็รีบขับออกไป คลินและอีธานได้หันกลับไปมอง ก็เห็นแสงสีแดงลอยขึ้นและแท่งแฟร์กันก็ได้ตกลงมา เห็นรูปร่างของคาโนทอรัสโดยชัดเจน แสงสีแดงส่องกระทบรูปร่างมัน มันได้จ้องมองไปที่อีธาน มันก็คำรามและมันก็ค่อยๆหันหลังเดินหายไปในความมืด

เรือค่อยๆแล่นออกจากเกาะอย่างช้าๆ ดวงตะวันค่อยๆขึ้น อีธานมองเห็นเรือของทหารที่อยู่บริเวณนั้น เขาก็ได้ยิงปืนพลุขึ้นฟ้า สายตาค่อยๆพร่ามัว อีธานค่อยๆล้มลงไปที่พื้นแล้สอีธานก็สลบไป

"อีธานและคลินผู้รอดชีวีตเพียงสองคนจากเกาะมรณะ เราได้เจอพวกเขาที่เรือชูชีพ ร่างกายสบัดสะบอมเราไม่รู้ว่าพวกเขาเจออะไรมาบ้าง แต่เราขอให้พวกเขาปลอดภัย"

เสียงประกาศข่าวจบลง ในโรงพยาบาลคลินนอนบนเตียงฟังข่าวแต่ทว่าร่างกายของเขานั้นสาหัส อีธานนั้นยังไม่ฟื้นคืนสติได้เลย แต่ทว่าก่อนอีธานจะฟื้น ภาพของผู้คนที่ตายและเสียวกรีดร้องรั้นดังกึกก้องไปทั่วหัวของเขา แล้วเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้น คลินตะโกนเรียกหมอบอกอีธานฟื้นแล้ว อีธานมองไปรอบๆแล้วพูดกับคลินว่า

"นี้ที่ไหน"

คลินก็ตอบว่า

"โรงพยาบาล เราเจอเรือของทหารชายฝั่ง นายจึดยิงปืนพลุขึ้นฟ้า ยิงไม่นานนายก็สลบไป"

คลินพูดจบ อีธานก็มองดูที่แผลรอบๆร่างกาย ก่อนที่จะเอามือไปปิดที่หู คลินเห็นอย่างนั้นก็พูดว่า

"ได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันใช่มั้ยละ อย่าพยายามเลย เราลบมันออกจากหัวไม่ได้หรอก"

อีธานก็พูดว่า

"เสียงผู้คนบนเกาะนั้นที่ตายกำลังกรีดร้อง เสียงมันดังในหัวไม่มีทางหาย"

เสียงของผู้คนในเกาะจะตามหลอกหลอนพวกเขาไปตลอดชีวิต เป็นเสมือนตราบาป

บางทีคนที่รอดก็เหมือนคนที่ต้องรับสิ่งที่เปนียบเสมือนตราบาป เขาต้องทนฟังเสียงกรีดร้องของคนที่ตายไปตลอดชีวิต และเสียงมันจะดังขึ้น ดังขึ้น ไม่มีทางลบมันออกไปจากหัวได้จนกว่าพวกเขาจะตาย......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***