ความทรงจำ...
มันเหมือนเงามืดที่คลืบคลานเข้ามาในความคิดฉันอย่างเงียบ ๆ
บางครั้งมันชัดเจนเหมือนแสงไฟกลางคืน
บางครั้งมันเลือนลางจนแทบจำไม่ได้ว่าเคยมีอยู่จริง
แต่ตอนนี้...
มันบีบคั้นฉันมากกว่าเคย
ฉันนั่งอยู่ในห้องมืด
มือถูกมัดแน่นจนชาราวกับไม่ใช่มือฉันอีกต่อไป
กล่องไม้ที่ยังเปิดไม่หมดถูกวางอยู่ข้างกาย
มีดเล่มที่สี่—"ความทรงจำ"—ถูกหยิบออกมาจากกล่อง
ใบมีดเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งที่สัมผัสผิวฉันอย่างเจ็บแสบ
ฉันกลืนน้ำลายและปลายนิ้วแตะต้องมีดนั้น
ทันใดนั้นความทรงจำก็พุ่งทะลุเข้าสมองฉันเหมือนคลื่นยักษ์ที่ซัดสาดไม่หยุด
---
ภาพวัยเด็กของฉันค่อย ๆ ปรากฏ
บ้านหลังเก่าในชนบท
แม่ยิ้มให้ฉันด้วยความรักและความอบอุ่นที่ฉันคิดว่าไม่มีวันลืม
เสียงหัวเราะของฉันกับแม่ดังก้องไปทั่วบ้าน
แต่ภาพค่อย ๆ เลือนลางเปลี่ยนเป็นความมืด
เสียงกรีดร้องและเสียงตะโกนดังกระหึ่มขึ้นมาแทน
พ่อกลับบ้านด้วยอาการมึนเมา
เขาไม่ใช่คนเดิมที่เคยกอดฉัน
แต่เป็นปีศาจที่ทำลายทุกอย่างที่แม่และฉันรัก
---
ฉันเห็นตัวเองในมุมหนึ่งของห้อง
ตัวเล็ก ๆ ที่หวาดกลัวและสั่นเทา
ไม่กล้าพูดหรือขยับตัว
แต่ต้องทนฟังเสียงโกรธเกรี้ยวและคำด่าทอ
แม่พยายามปกป้องฉัน แต่เธอก็เจ็บปวด
น้ำตาไหลออกมาโดยไม่สามารถหยุดได้
ฉันอยากจะวิ่งหนี
แต่ไม่มีที่ให้วิ่ง
ไม่มีที่ให้ซ่อน
---
ภาพตัดไปที่วันหนึ่งที่พ่อและแม่ทะเลาะกันหนักจนแม่ล้มลงกับพื้น
เขายังคงดุดันและตะคอกต่อไป
ฉันเห็นเลือดไหลออกจากจมูกแม่
และความหวาดกลัวค่อย ๆ กลายเป็นความโกรธในใจฉัน
---
แต่สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดไม่ใช่ความทรงจำเหล่านั้น
แต่เป็นความจริงที่ถูกปกปิดอยู่ในใจฉัน
"เขา"
ชายที่ลงโทษฉันในห้องมืดนี้
ไม่ใช่แค่คนแปลกหน้า
แต่เป็นคนที่ฉันเคยรัก... เคยไว้ใจมากที่สุด
---
ฉันจำได้ว่าเคยมีวันที่เรายิ้มด้วยกัน
เคยมีวันที่เขากอดฉันอย่างอบอุ่น
และเคยมีวันที่เขาพูดกับฉันว่า "ฉันจะปกป้องเธอ"
แต่ความรักนั้นกลายเป็นฝันร้าย
และฉัน...
กลายเป็นเหยื่อของความรักที่บิดเบี้ยว
---
ความทรงจำเหล่านั้นถูกฝังไว้ในมุมมืดของใจ
ฉันพยายามลบมันออก
พยายามลืม
พยายามโกหกตัวเองว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น
แต่ตอนนี้...
ฉันต้องเผชิญหน้ากับมัน
---
มีดเล่มที่สี่ถูกใช้ครั้งนี้
แต่ไม่ใช่แค่ความเจ็บทางกาย
แต่เป็นความเจ็บที่ฉันต้องรับรู้
ความเจ็บที่เกิดจากการยอมรับความจริงที่เจ็บปวดที่สุด
---
ฉันร้องไห้ออกมาโดยไม่อาจหยุด
ร้องไห้เพราะความทรงจำที่ยากจะยอมรับ
ร้องไห้เพราะความรักที่กลายเป็นบาดแผล
และร้องไห้เพราะความจริงที่ฉันกลัวที่สุด
---
เขายืนเงียบ ๆ ข้าง ๆ ฉัน
มองฉันด้วยดวงตาที่ฉันไม่เข้าใจ
ดวงตาที่เต็มไปด้วยความลึกซึ้งและความเจ็บปวด
---
"ความทรงจำไม่ใช่แค่สิ่งที่เกิดขึ้น"
เสียงของเขาเบา ๆ แต่หนักแน่น
"แต่คือสิ่งที่เธอเลือกจะเก็บไว้ หรือจะลบออก"
---
ฉันยกมือขึ้นและจับมีดเล่มที่สี่แน่น
เลือดไหลจากปลายนิ้วฉันลงบนพื้น
เลือดที่เป็นคำสารภาพ
เลือดที่เป็นเครื่องหมายของความจริง
---
เขาหยิบมีดเล่มสุดท้ายขึ้นมา
เล่มที่ห้า—"ตัวฉันเอง"
---
"นี่คือเวลาของเธอ"
เขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
"เธอต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่แท้จริงของเธอ"
---
และฉันรู้ดี
ว่าไม่มีทางหนีอีกแล้ว
---
จบตอนที่5
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments