นางฟ้าสายวายกับฮาเร็มสาวที่ตามจับไม่หยุด
เสียงระฆังทองดังกังวานทั่วสวรรค์
กลุ่มเมฆสีขาวนวลแยกออกเผยให้เห็นศาลากลางสวรรค์สุดอลังการ
ฉัน — อดีตเทวดาสาวผู้งามล่มเมือง — กำลังถูกตัดสินความผิดที่ไม่คิดว่าต้องเจอในชีวิต!
“ข้า...ขอโทษ...มันแค่...มันแค่ติดนิยายวายเฉยๆ เองนี่นา!”
ฉันยกมือไหว้แบบไทยผสมญี่ปุ่นด้วยความเคยชิน ขณะหนังสือ BL กองโตหล่นลงพื้นเบื้องหน้า
“เธอทำหน้าที่ดูแลความรักบนโลกมนุษย์...แต่ดันเสพติดคู่ ‘ชาย-ชาย’ จนลืมเวลา!”
เสียงเทวาธิราชหน้าเข้มตวาดลั่น
“ก็...เค้าเคมีดีอ่า!” ฉันตะโกนเถียง
“นางเทวดาอิน BL คนนี้...จงไปรับโทษเถิด!”
สิ้นคำพิพากษา แสงสีทองฟาดเปรี้ยงลงบนร่างฉัน
“เหวออออออออ—!!”
รู้ตัวอีกที ฉันก็ตื่นมาในร่างชายหนุ่มธรรมดาบนโลกมนุษย์...กลางห้องพักนักศึกษา
ฉันลืมตาอย่างช้าๆ ปวดหัวตุ้บๆ เหมือนดื่มน้ำมนต์แล้วโดนผีไล่ตาม
ห้องรก...กลิ่นเสื้อผ้าไม่ได้ซัก...หน้าต่างมีผ้าม่านลายหมีพูห์ปลิวไสว
ฉันค่อยๆ เดินไปหน้ากระจกในห้องน้ำ
เงาสะท้อน...ผู้ชายผิวขาวซีด ผมยุ่ง หน้าจืดสนิท ยืนอยู่ตรงนั้น
“…นี่มันใครวะ?” ฉันพึมพำ แล้วก็เบิกตากว้าง
“เฮ้ยยยยยยยย!!! นี่มันฉันเรอะ!!?”
ฉันคว้าเสื้อยืดมาปิดหน้าแล้วร้องโหยหวน —
จากนางฟ้าสายวายผู้งามหยดย้อย...
กลายเป็นไอ้หนุ่มม.ปลาย ปลายแถวหน้าธรรมดาที่สุดในสามโลก!!
3 ชั่วโมงต่อมา
ฉันพยายามปรับตัวกับร่างใหม่ พยายามใส่เสื้อผ้าโดยไม่ร้องไห้ (ล้มเหลว)
พยายามเดินแบบแมนๆ (ล้มเหลว)
พยายามไม่สะดุ้งเวลาเห็นกล้ามตัวเองในกระจก (ล้มเหลวขั้นสุด)
ระหว่างกำลังงงอยู่กับการแปรงฟันแบบคนไม่มีฟอง ก็มีเสียงเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ศิระ! นายตื่นรึยัง!? สายแล้วนะเว้ยยย!”
เสียงผู้หญิง!?
ฉันวิ่งเปิดประตู…แล้วต้องชะงัก
ผู้หญิงผมสั้นซ่า หน้าสวยแบบตัวเอกแนวสปอร์ตเกิร์ล
ยืนกอดอกหน้าห้อง พร้อมรอยยิ้มยียวน
“ข้าวฟ่าง?” ฉันเผลอหลุดชื่อเธอออกมาเองแบบไม่รู้ที่มา
“แหม ยังจำชื่อเพื่อนได้อยู่แฮะ งั้นไปเรียนได้แล้วเพื่อนชาย~”
ฉันมองเธอเดินนำหน้าอย่างเก๋ ก่อนหันมาถามตัวเองในใจ
“นี่ฉันอยู่ในร่างของใครกันแน่...?”
“แล้วทำไมสาวสวยคนนี้ถึงเรียกฉันว่า ‘เพื่อน’ ด้วยสายตาที่ดูจะ...ชอบฉันมากกว่าเพื่อนนิดๆ!?”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
Comments