...หลายวันผ่านไป......
...แผลฟกช้ำตามร่างกายของเพชรน้ำหนึ่งเริ่มจางลง แต่ความปวดร้าวในใจของไอ้กรณ์คนนี้ยังคงอยู่...โดยเฉพาะความปวดร้าวจากการต้องหัดเดินใหม่!...
..."มิใช่อย่างนั้นเจ้าค่ะ คุณเพชรต้องก้าวเท้าให้สั้นลงอีกนิดเจ้าค่ะ แล้วยืดตัวให้ตรงสง่างาม" นวลพยายามสอนผมอย่างใจเย็น ขณะที่ผมเกือบจะสะดุดชายผ้าซิ่นของตัวเองล้มหน้าคะมำเป็นครั้งที่ร้อย...
..."นี่มันทรมานกว่าวิ่งมาราธอนเสียอีกนะ!" ผมบ่นในใจ "แค่เดินเนี่ยนะ ต้องมีพิธีรีตองขนาดนี้เลยเหรอ? สมัยกูใส่แค่กางเกงยีนส์กับรองเท้าแตะ เดินยังไงก็ได้!"...
...หลังจากฝึกฝนอยู่ครึ่งค่อนวัน ผมก็ตระหนักได้อย่างหนึ่ง ร่างกายของเพชรน้ำหนึ่งนี้งดงามก็จริง แต่บอบบางราวกับกระดาษ ไม่มีพละกำลังใดๆ ทั้งสิ้น หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาอีกครั้ง ผมคงไม่สามารถใช้กำลังต่อสู้ได้แน่ อาวุธเดียวที่ผมมีคือสมอง...และสมองอย่างเดียวอาจไม่พอ ผมต้องการพันธมิตร...
..."นวล" ผมเอ่ยขึ้นขณะนั่งพักเหนื่อย "ในวังนี้นอกจากเสด็จปู่แล้ว...ข้ายังมีญาติคนอื่นอีกหรือไม่?"...
...นวลทำท่านึก "ก็มีองค์ชายจันทรเทพ โอรสของพระสนมจันทรา...แล้วก็...องค์ชายสี่เพคะ"...
..."องค์ชายสี่?" ชื่อนี้ทำให้ผมสนใจ "อาของข้างั้นรึ? เขาเป็นคนอย่างไร?"...
...นวลมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย "องค์ชายสี่...ท่านเป็นอนุชาต่างมารดาขององค์รัชทายาทน่ะเจ้าค่ะ แต่หลายปีก่อนท่านประสบอุบัติเหตุตกม้า ทำให้พระเพลา (ขา) พิการ เดินไม่ได้เหมือนเก่า ตั้งแต่นั้นมาท่านก็เก็บตัวเงียบอยู่ในตำหนักท้ายวัง ไม่สุงสิงกับผู้ใดเลยเพคะ"...
...สมบูรณ์แบบ! คนที่ถูกมองข้าม คนที่ไม่มีใครสนใจ คนที่น่าจะเกลียดพระสนมจันทราเข้ากระดูกดำ...นี่แหละพันธมิตรที่ผมต้องการ!...
..."ข้าจะไปเยี่ยมท่านอา" ผมตัดสินใจทันที...
..."แต่ว่า...คุณเพชรเจ้าคะ" นวลพยายามทักท้วง "ไม่เคยมีใครไปเยี่ยมท่านเลยนะเจ้าคะ..."...
..."งั้นข้าก็จะเป็นคนแรก" ผมยืนขึ้น ยืดตัวตรง พยายามทำท่วงท่าให้สง่างามที่สุดเท่าที่ผู้ชายในร่างผู้หญิงจะทำได้ "นำทางข้าไปที"...
...ตำหนักขององค์ชายสี่เงียบเชียบและดูอ้างว้างสมคำร่ำลือ เมื่อผมก้าวเข้าไป ก็พบกับชายหนุ่มผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ข้างหน้าต่าง ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคาย แต่แววตากลับดูเฉยชาและขมขื่น ขาข้างหนึ่งของเขาวางเหยียดยาวอย่างผิดรูป...
..."ท่านอาเพคะ" ผมยอบกายลงทำความเคารพตามที่นวลเคยพร่ำสอน...
...องค์ชายสี่หันมามองผมด้วยแววตาประหลาดใจ "เพชรน้ำหนึ่ง? เจ้ามาที่นี่ทำไม?" น้ำเสียงของเขาเย็นชาและห่างเหิน...
..."ข้าได้ยินว่าท่านอาไม่สบาย...จึงมาเยี่ยมเพคะ"...
..."งั้นรึ?" เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะเยาะหยัน "ตอนนี้เจ้าคงเห็นแล้วว่าข้าสบายดี เชิญกลับไปได้"...
...ดูท่าจะเข้าหาไม่ง่ายแฮะ แต่ผมไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่งคนเดิมนี่ "ข้าเห็นว่าท่านอานั่งขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา คงจะเจ็บปวดที่ขามากสินะเพคะ"...
...องค์ชายสี่ชะงักไปเล็กน้อย แววตาที่เย็นชาก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจอย่างชัดเจน "เจ้ารู้ได้อย่างไร?"...
..."ข้าเดาเอา" ผมตอบหน้าตาย "แต่ความเจ็บปวดแบบเรื้อรัง การกินยาแก้ปวดอย่างเดียวคงไม่ช่วยอะไรมากนักหรอกเพคะ" ผมเดินเข้าไปใกล้ขึ้นอีกนิด "บางที...ความเจ็บปวดมันอาจจะไม่ได้มาจากกระดูกโดยตรง แต่อาจจะมาจากกล้ามเนื้อรอบๆ ที่มันตึงเกร็งจนเกินไป"...
...คำพูดของผมที่ถอดมาจากสารคดีสุขภาพที่เคยดูผ่านๆ ทำให้องค์ชายสี่นิ่งอึ้งไปอย่างสิ้นเชิง เขาจ้องหน้าผมเหมือนเห็นตัวประหลาด...
..."เคยมีใคร...ลองใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นประคบ เพื่อคลายกล้ามเนื้อให้ท่านอาบ้างหรือไม่เพคะ?" ผมพูดต่อ "บางที...การทำให้กล้ามเนื้อผ่อนคลาย อาจจะช่วยลดความเจ็บปวดที่กดทับเส้นประสาทได้บ้าง"...
...ผมไม่ได้รอให้เขาตอบ แต่หันไปสั่งนวลที่ยืนอึ้งอยู่ไม่แพ้กัน "นวล ไปขอน้ำอุ่นกับผ้าสะอาดมาให้ข้าที"...
...นวลรีบวิ่งออกไปทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย องค์ชายสี่มองผมด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา "เจ้า...ทำอะไรของเจ้า?"...
..."แค่ลองดูเพคะ" ผมยิ้มให้ "หากไม่ได้ผล ก็ไม่เสียหายอะไรนี่เพคะ จริงไหม?"...
...เมื่อนวลนำผ้าชุบน้ำอุ่นมาให้ ผมค่อยๆ วางมันลงบนบริเวณน่องขององค์ชายสี่อย่างแผ่วเบา โดยไม่แสดงท่าทีรังเกียจหรือสงสารเลยแม้แต่น้อย ทำเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา...
...องค์ชายสี่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับความอุ่น แต่เขาก็ไม่ได้ปัดป้อง เขานั่งนิ่งปล่อยให้ผมทำตามใจชอบ สายตาที่เคยมองผมอย่างเย็นชา บัดนี้กลับเต็มไปด้วยคำถามและความสับสนวุ่นวาย...
...ผมทิ้งผ้าไว้สักพักแล้วจึงขอตัวกลับ "ข้าไม่รบกวนท่านอาพักผ่อนแล้วเพคะ ไว้ว่างๆ ข้าจะมาเยี่ยมใหม่"...
...ผมยอบกายแล้วเดินจากมา ทิ้งให้องค์ชายสี่นั่งนิ่งอยู่กับความคิดของตัวเอง เขาก้มลงมองผ้าอุ่นๆ บนขา แล้วเงยหน้ามองตามหลังหลานสาวที่เพิ่งจากไป...หลานสาวที่ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนหลังจากรอดชีวิตกลับมา...
...ขณะเดินกลับตำหนัก ผมยกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ...
...หมากตัวแรก...ถูกวางลงบนกระดานแล้ว...
...เอาล่ะ...พระสนมจันทรา...ตาต่อไปจะเป็นของท่านแล้วนะ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments