...หลังจากที่องค์ราชาประคองผมกลับมาส่งถึงห้อ...
...พักใหม่ ซึ่งไม่ใช่ห้องเดิมที่ดูซอมซ่อ แต่เป็นตำหนักเล็กๆ ที่หรูหราและมีการคุ้มกันแน่นหนาที่สุดแห่งหนึ่งในวังหลวงแล้ว ท่านก็กำชับกำชาบ่าวไพร่และทหารยามด้วยตัวเองว่าห้ามให้ใครเข้าใกล้ตำหนักนี้โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นอันขาด...
..."พักผ่อนเถอะนะหลานปู่"...
...องค์ราชาลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน...
..."เรื่องที่เกิดขึ้น ปู่จะหาตัวคนผิดมาลงโทษให้ได้"...
...ผมทำได้เพียงพยักหน้ารับและกล่าวขอบคุณด้วยเสียงแผ่วเบาตามมารยาท...
..."ขอบพระทัยเพคะ...เสด็จปู่"...
...คำว่า "เพคะ" หลุดออกจากปากไปได้อย่างน่าประหลาด อาจเป็นเพราะความทรงจำของร่างนี้ยังหลงเหลืออยู่ แต่ในใจของไอ้กรณ์คนนี้น่ะเหรอ...มันจั๊กจี้ชะมัด!...
...เมื่อองค์ราชาเสด็จกลับไปแล้ว ในห้องก็เหลือเพียงผมกับ "นวล" บ่าวรับใช้คนสนิทที่ตามมาด้วย ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มอย่างหมดแรง นี่มันเรื่องจริงสินะ......
..."คุณเพชร...ให้บ่าวเช็ดตัวให้ดีหรือไม่เจ้าคะ จะได้สบายตัวขึ้น"...
...นวลถามด้วยความเป็นห่วง...
...นี่แหละโอกาส! ผมตัดสินใจใช้มุกคลาสสิกที่สุดในนิยายทะลุมิติ...
..."นวล...ข้า...ข้ารู้สึกมึนหัวไปหมดเลย"...
...ผมแกล้งยกมือกุมขมับ...
..."เรื่องก่อนหน้านี้...ข้าจำอะไรแทบไม่ได้เลย มันเกิดอะไรขึ้นกับข้ากันแน่"...
...นวลเบิกตากว้าง น้ำตาที่เพิ่งแห้งไปกลับรื้นขึ้นมาอีกครั้ง...
..."โถ...คุณเพชรของบ่าว"...
...เธอทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงแล้วเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดด้วยเสียงสั่นเครือ...
..."มีคนไปพบคุณเพชรนอนหมดสติอยู่ที่ชายป่าริมลำธารท้ายวังเจ้าค่ะ พวกเขาทูลองค์ราชาว่าเป็นอุบัติเหตุพลัดตกจากเนินเขา แต่บ่าวไม่เชื่อ! ตามร่างกายของคุณเพชรมีแต่รอยฟกช้ำราวกับถูกทุบตี! มันต้องมีคนปองร้ายคุณเพชรแน่ๆ เจ้าค่ะ!"...
...ผมขมวดคิ้ว...
..."แล้ว...ใครกันที่จะมาปองร้ายข้า?"...
...นวลมีสีหน้าหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด เธอโน้มตัวเข้ามากระซิบ...
..."คุณเพชรก็รู้ว่า...ในวังนี้...ผู้ที่มีอำนาจรองจากองค์ราชาก็คือพระสนมจันทรา ท่านต้องการให้องค์ชายจันทรเทพ โอรสของท่านได้ขึ้นเป็นรัชทายาทแทนองค์ชายใหญ่...พระบิดาของคุณเพชรที่บรรทมไม่ได้สติอยู่"...
...อ้อ...ตัวร้ายโผล่มาแล้วสินะ พระสนมจันทรากับลูกชาย ผมพยักหน้าช้าๆ ทำทีเป็นรับรู้...
..."แล้ว...แล้วมารดาของข้าเล่า?"...
...นวลหน้าสลดลงทันที...
..."พระชายา...ท่านหายสาบสูญไประหว่างเดินทางไปเก็บสมุนไพรบนภูเขาเมื่อสองปีก่อน...พร้อมๆ กับที่องค์รัชทายาทล้มป่วยนั่นแหละเจ้าค่ะ"...
...สรุปคือ พ่อเป็นผัก แม่สาบสูญ ตัวเองก็เพิ่งรอดตายจากการโดนลอบฆ่า... ชีวิตของเพชรน้ำหนึ่งนี่มันคอมโบชุดใหญ่ไฟกระพริบจริงๆ!...
...ขณะที่ผมกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ทหารยามหน้าตำหนักก็เข้ามาทูลว่านางกำนัลจากตำหนักของพระสนมจันทราขอเข้าพบ...
..."ให้นางเข้ามา"...
...ผมตอบกลับไป นวลมีสีหน้ากังวลแต่ก็ไม่ได้คัดค้าน...
...ไม่นานนัก หญิงสาวนางหนึ่งในชุดไทยงดงามก็เดินเข้ามาพร้อมกับถาดไม้แกะสลักที่คลุมผ้าไหมไว้อย่างดี เธอยอบกายลงอย่างสวยงาม แต่แววตากลับแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง...
..."พระสนมจันทราทรงทราบข่าวว่าคุณเพชรฟื้นแล้ว จึงมีพระเมตตาให้หม่อมฉันนำ 'ขนมเสวย' มาเยี่ยมไข้เพคะ"...
...ผมมองถาดขนมนั้นนิ่งๆ ในใจของไอ้กรณ์กำลังร้องเตือนภัยดังลั่น นี่มันยิ่งกว่าเดจาวูในละครหลังข่าวเสียอีก! เยี่ยมไข้พร้อมของกำนัลเนี่ยนะ? มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่นอน...
..."ขอบน้ำใจพระสนมยิ่งนัก"...
...ผมกล่าวด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดในชีวิต...
..."แต่พอดีหมอหลวงเพิ่งกำชับข้าว่าช่วงนี้ให้กินได้เพียงข้าวต้มเปล่าๆ เท่านั้น เพื่อปรับธาตุในร่างกาย"...
...ผมแกล้งทำหน้าเสียดาย...
..."น่าเสียดายจริงๆ ขนมดูน่าอร่อยยิ่งนัก ฝากกลับไปทูลขอบคุณพระสนมด้วยนะ"...
...นางกำนัลคนนั้นชะงักไปเล็กน้อย รอยยิ้มของเธอดูเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด...
..."เช่นนั้นหรือเพคะ...น่าเสียดายจริงๆ งั้นหม่อมฉันไม่รบกวนคุณเพชรพักผ่อนแล้วเพคะ"...
...เธอกล่าวจบก็รีบหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็ว...
...เมื่อนางลับสายตาไป นวลก็หันมามองผมด้วยแววตาทึ่งๆ...
..."คุณเพชร...ทำไมถึง..."...
..."ไม่มีอะไรหรอกนวล ข้าแค่ยังไม่หิว"...
...ผมตัดบทก่อนจะหันไปมองถาดขนมที่ถูกวางทิ้งไว้...
..."เอาขนมนั่น...ไปให้ปลากินทีสิ"...
...นวลแม้จะสงสัยแต่ก็พยักหน้ารับคำแล้วยกถาดขนมออกไป...
...ผมถอนหายใจยาวเหยียด นี่เป็นเพียงบทเรียนแรกเท่านั้นสินะ การใช้ชีวิตในวังหลวงมันไม่ง่ายเลยสักนิด ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยอันตราย ผมมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกอีกครั้ง ใบหน้างดงามของเพชรน้ำหนึ่งตอนนี้ไม่ได้มีความตื่นตระหนกเหมือนตอนแรกอีกต่อไปแล้ว แต่กลับฉายแววของความเด็ดเดี่ยวและท้าทาย...
...ไอ้กรณ์ในร่างเก่าอาจจะเป็นแค่โปรแกรมเมอร์ธรรมดาๆ แต่กรณ์ในร่างเพชรน้ำหนึ่งคนนี้...จะไม่ยอมเป็นเบี้ยให้ใครเดินเล่นแน่!...
..."เอาสิ...อยากจะเล่นเกมชิงบัลลังก์กันนักใช่ไหม?"...
...ผมแสยะยิ้มที่มุมปาก...
..."งั้นก็เข้ามาเลย...พวกเจ้ายังไม่รู้หรอกว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร!"...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments