คุณหนูเพชรน้ำหนึ่ง ข้าน่ะหรือ...หญิงงามล่มเมือง
..."โครม! เอี๊ยดดดด! ตูม!"...
...เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินคือเสียงแตรจากรถสิบล้อที่ดังลั่นประสาทหู ตามมาด้วยความรู้สึกเหมือนร่างกายถูกกระแทกจนลอยเคว้งคว้างกลางอากาศ และภาพสุดท้ายที่เห็นคือท้องฟ้าสีเทาหม่นของกรุงเทพฯ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป......
...ผมชื่อ "กรณ์" ครับ เป็นโปรแกรมเมอร์หนุ่มวัย 25 ปี ใช้ชีวิตเรียบง่ายวนลูป ตื่นเช้า-ทำงาน-กลับห้อง-เล่นเกม-นอน วันเกิดเหตุผมแค่ข้ามทางม้าลายเพื่อไปซื้อข้าวมันไก่เจ้าโปรด ไม่คิดเลยว่าจะเป็นมื้อสุดท้ายที่ไม่ได้กิน......
...ความรู้สึกค่อยๆ กลับคืนมาอย่างช้าๆ มันไม่ใช่ความเจ็บปวดแบบกระดูกหัก แต่เป็นความรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วทั้งร่าง ผมพยายามลืมตาขึ้น แต่เปลือกตามันหนักอึ้งเหลือเกิน เสียงสะอื้นร้องไห้แผ่วๆ ดังอยู่ข้างหู...
..."คุณเพชร... คุณเพชรของบ่าว ฟื้นสิเจ้าคะ...ฮือๆ"...
...คุณเพชรหรอ ใครคือคุณเพชรกัน ผมพยายามเปล่งเสียงถามออกไป "ที่นี่...ที่ไหนกัน"...
...เสียงที่หลุดออกจากลำคอทำเอาผมสะดุ้งสุดตัว! นี่ไม่ใช่เสียงทุ้มๆ ของผม แต่มันเป็นเสียงใสกังวานของหญิงสาว!...
...ผมฝืนความเจ็บปวดเบิกตาโพลง ภาพที่เห็นคือเพดานไม้แกะสลักลวดลายวิจิตรตระการตาที่ไม่เคยเห็นในชีวิตจริง เคยเห็นก็แต่ในละครพีเรียดย้อนยุค...
..."คุณเพชร! คุณเพชรฟื้นแล้ว! ไปทูลองค์ราชาเร็ว!"...
...เสียงร้องดีใจดังขึ้นจากด้านข้าง ผมหันไปมองช้าๆ...
...หญิงสาวในชุดไทยโบราณ เกล้าผมเรียบร้อยนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงที่ผมนอนอยู่ ดวงตาของเธอแดงก่ำ แต่ตอนนี้กลับเบิกกว้างด้วยความยินดี...
...ผมพยายามจะลุกขึ้นนั่ง และเมื่อยกมือขึ้นมาพยุงตัว ผมก็ต้องเบิกตากว้างจนแทบถลนออกมาจากเบ้า...
...นี่ไม่ใช่แขนของผม!...
...แขนของไอ้กรณ์ โปรแกรมเมอร์หุ่นหมี มันต้องมีขนแขนรำไรและมีกล้ามเนื้อจากการทำงานบ้างสิ แต่นี่มัน... แขนเรียวยาวขาวผ่อง นิ้วมือสวยงามราวกับลำเทียน! ผมรีบสำรวจร่างกายตัวเองต่อ... ผมยาวสลวย... หน้าอกที่นูนขึ้นมาภายใต้ผืนผ้า... ลำคอระหงที่ไม่มีลูกกระเดือก!...
...นี่มันร่างกายของผู้หญิงชัดๆ! แถมยังเป็นผู้หญิงที่โตเต็มวัยแล้วด้วย!...
..."นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!"...
... ผมตะโกนในใจ สติกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว...
..."หลีกทาง! องค์ราชาเสด็จ!"...
... เสียงตะโกนดังมาจากหน้าประตูห้อง...
...บ่าวรับใช้คนนั้นรีบถอยออกไปอย่างรวดเร็ว ผมพยายามพยุงตัวพิงหัวเตียง มองไปยังประตู ชายสูงวัยในชุดแพรพรรณสีทองอร่าม ใบหน้าเปี่ยมด้วยอำนาจและบารมี แต่แววตากลับฉายแววกังวลอย่างยิ่ง ก้าวเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว ข้างหลังมีข้าราชบริพารติดตามมาเป็นพรวน...
..."เพชรน้ำหนึ่ง! หลานปู่!"...
... ชายสูงวัยคนนั้นตรงเข้ามาที่เตียงทันที เขานั่งลงข้างๆ แล้วใช้มือที่เริ่มเหี่ยวย่นลูบผมอย่างแผ่วเบา น้ำตาคลอ ...
..."ในที่สุดเจ้าก็ฟื้น...ปู่เป็นห่วงแทบขาดใจ"...
...เพชรน้ำหนึ่งหรอ ชื่อของร่างนี้สินะ... ส่วนชายคนนี้คือ 'ปู่' และ 'องค์ราชา' ของที่นี่!...
...หมายความว่า... ผม... ไอ้กรณ์... ตอนนี้อยู่ในร่างของหญิงสาววัย 20 ที่เป็นหลานแท้ๆ ของราชาเนี่ยนะ!...
..."ใคร! ใครมันทำกับเจ้าได้ถึงเพียงนี้!" ...
...องค์ราชาตวาดเสียงดังลั่นห้อง ...
..."ข้าให้พวกเจ้าไปสืบหาแนวทางการรักษาองค์รัชทายาทที่บรรทมไม่ได้สติมาสองปีเต็ม แต่พวกเจ้ากลับปล่อยให้เลือดเนื้อเชื้อไขเพียงคนเดียวของเขาถูกทำร้ายปางตาย! หากเพชรน้ำหนึ่งเป็นอะไรไปอีกคน พวกเจ้าทุกคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต!"...
...ผมที่นั่งฟังอยู่ได้แต่กะพริบตาปริบๆ จับใจความได้ว่า พ่อของเพชรน้ำหนึ่งคือองค์รัชทายาทที่กำลังป่วยหนักนอนเป็นผักมาสองปี ส่วนตัวเธอเองก็เพิ่งโดนใครบางคนทำร้ายมาจนเกือบตาย...แล้วผมก็เข้ามาอยู่ในร่างนี้แทน...
...นี่มันชีวิตโหมดนรกแตกชัดๆ!...
...องค์ราชาหันกลับมามองผม แววตาที่ดุดันเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนอีกครั้ง ...
..."เพชรน้ำหนึ่งหลานปู่ ไม่ต้องกลัวนะ ต่อจากนี้ไป ปู่จะดูแลเจ้าเอง จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้อีกแล้ว"...
...ท่านช่วยประคองผมให้ลุกขึ้นยืนช้าๆ ร่างกายนี้ยังอ่อนแรงและโซซัดโซเซ ขณะที่เดินผ่านบานกระจกทองเหลืองบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ในห้อง ผมเหลือบไปเห็นเงาสะท้อนของตัวเอง...แล้วก็ต้องหยุดชะงัก...
...หญิงสาวในกระจกมีใบหน้างดงามหมดจด แม้จะซีดเซียวและมีรอยฟกช้ำจางๆ แต่ก็ไม่อาจบดบังความงามล่มเมืองนั้นได้เลย ดวงตากลมโตคมขำ คิ้วโก่งดั่งคันศร จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่ม......
..."เชี่ย...นี่กูเหรอวะ?" ...
...ผมพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะรีบปิดปากเมื่อนึกขึ้นได้ว่านี่คือเสียงผู้หญิง...
...องค์ราชาได้ยินไม่ถนัดจึงหันมาถาม ...
..."ว่าอะไรหรือหลานปู่?"...
..."เปล่าเพคะ...แค่...เวียนหัวนิดหน่อย" ...
...ผมรีบแก้ตัวตะกุกตะกัก...
...ชีวิตเก่าของไอ้กรณ์คงจบสิ้นแล้วจริงๆ ต่อจากนี้ไป คือชีวิตใหม่ในฐานะ "เพชรน้ำหนึ่ง"... หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ที่มีชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย...
...เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน! ในเมื่อสวรรค์ (หรือรถสิบล้อ) ส่งผมมาที่นี่แล้ว ผมก็จะลองใช้ชีวิตในฐานะนี้ดูสักตั้ง! แต่จะให้ผมเป็นกุลสตรีผู้อ่อนแอ เรียบร้อยพับเพียบรอวันถูกเชือดน่ะเหรอ...ฝันไปเถอะ! ยอดชายอย่างไอ้กรณ์ ต่อให้อยู่ในร่างหญิงงามอันดับหนึ่ง ก็จะเขย่าวังหลวงนี่ให้สะเทือนไปเลยคอยดู!...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments