ตอนที่ 3: ผู้ล่าจากเงา และผู้ถูกล่า

เสียงฝีเท้าวิ่งกระทบพื้นดินชื้นหลังฝนตก บดกลบเสียงร่ำไห้ในใจของไลอาไว้ไม่ทัน เธอกัดริมฝีปากพยายามกลั้นน้ำตา หัวใจยังสะเทือนจากภาพหมู่บ้านที่ถูกเผาไปต่อหน้าต่อตา... พร้อมกับยายผู้เป็นครอบครัวเพียงคนเดียว

เด็กหนุ่มปริศนาวิ่งนำหน้า พาเธอลัดเลาะผ่านทางแคบในป่า เขาไม่ได้พูดแม้แต่คำเดียวตั้งแต่พาหล่อนหนีมา

“เดี๋ยวก่อน...เราจะไปไหนกันแน่?” ไลอาถามเสียงหอบเมื่อเริ่มหมดแรง

ชายหนุ่มหยุดเท้าใต้ต้นไม้ใหญ่ เงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำที่ปกคลุมด้วยหมอกบาง

“เราไม่สามารถหยุดได้จนกว่าจะข้ามพ้นชายแดนดินแดนตะวันตก เงาจะตามเจ้าไม่หยุดจนกว่าพวกมันจะมั่นใจว่าเจ้า...ตาย”

ไลอาสะอึก

“ทำไมถึงตามฆ่าฉัน… ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย…!”

“เพราะเจ้าคือผู้ร้อยเวท” เขาตอบเสียงเรียบ “สายเลือดเจ้า คือเส้นทางที่พวกมันต้องปิดให้ได้ ก่อนคำทำนายจะเกิด”

เด็กสาวกัดฟัน ไม่เข้าใจแม้ครึ่งเดียว

“แล้วเจ้าล่ะ? เจ้าบอกว่ามาจาก...ดินแดนไร้เงา?”

ชายหนุ่มเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนเอื้อมมือเปิดหน้ากากเงินช้าๆ เผยใบหน้าเยาว์วัยแต่แฝงด้วยร่องรอยความชอกช้ำ

“ข้าชื่อ อีเรน ข้าเคยเป็นเหมือนเจ้าถูกตามล่าเพราะเกิดมาผิดที่ผิดเวลา”

ดวงตาของเขาแม้จะนิ่งสงบ แต่เต็มไปด้วยรอยแผลในอดีต

“ข้าหนีรอดมาได้เพราะใครบางคนยอมสละชีวิต...เช่นเดียวกับยายของเจ้า”

ไลอานิ่งเงียบ น้ำตาซึมอย่างห้ามไม่อยู่

ก่อนที่ทั้งสองจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น เสียงกิ่งไม้หักก็ดังขึ้นทางด้านหลัง

"เจอแล้ว..."

เสียงแหบต่ำแทรกมากับลมหนาว

อีเรนเบิกตากว้าง เขาคว้าแขนไลอาแล้วพุ่งหลบไปด้านข้างทันที ฉับพลัน เงาดำรูปร่างคล้ายมนุษย์แต่ยืดยาวผิดธรรมชาติพุ่งผ่านจุดที่พวกเขายืนอยู่เมื่อครู่

“นักล่าเงา!” อีเรนสบถ “พวกมันส่งสิ่งนี้มาตามรอยพลังเวทของเจ้า!”

ไลอาหอบหายใจ ดวงตาเบิกกว้าง เธอสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาล เงานั้นไม่ได้มีรูปร่างแน่นอน มันเปลี่ยนรูปร่างตลอดเวลา บางครั้งเป็นอสูร บางครั้งเป็นเด็กหญิง บางครั้งเหมือน…เธอเอง

“อย่าเพ่งมองมันนาน!” อีเรนตะโกน พร้อมชักกระบี่เวทออกมา มันเปล่งแสงสีเงินที่ดูจะผลักไสความมืดรอบตัว

“เซเรฟ เอลนาร่า โรม!”

เขาท่องคาถา เวทแสงพุ่งออกเป็นคลื่นวงแหวนผลักนักล่าเงาถอยไปเล็กน้อย

อีเรนหันมามองไลอา

“เจ้าต้องใช้เวทอีกครั้ง ไลอา ถ้าเจ้าหนีไปเรื่อย ๆ เจ้าจะไม่มีวันเข้าใจพลังของตัวเอง”

“แต่ฉันไม่รู้วิธี...!”

เขายิ้มบางๆ แม้ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด

“เจ้ารู้...แต่เจ้าแค่ยังไม่เชื่อมัน”

เสียงในหัวของไลอากระซิบอีกครั้ง

“ปลุกสายเลือด...ยอมรับมัน…”

เธอหลับตา สูดลมหายใจลึก แล้วนึกถึงทุกอย่างที่สูญเสีย ทุกคำพูดของยาย ทุกเปลวเพลิงที่เธอรู้สึกได้จากภายใน

มือของเธอสั่น...จากนั้นก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ

“ข้า…ข้าคือผู้ร้อยเวทแห่งเปลวเพลิงมังกร!”

โว้บบบ!!

ไฟสีทองพุ่งขึ้นจากมือของไลอา เผาอากาศรอบตัวให้แดงฉาน เวทมนตร์ของเธอไม่ใช่เพียงไฟ แต่มันสั่นสะเทือนมิติของแสงและเงา

นักล่าเงากรีดร้องก่อนถูกแสงไฟกลืนกิน ร่างมันสลายหายไปกับสายลม...พร้อมเสียงกรีดร้องสุดท้ายที่เย็นเยียบ

อีเรนเดินเข้ามาหาเธอ แววตาหนักแน่นขึ้นกว่าเดิม

“ยินดีต้อนรับสู่สงครามที่แท้จริง...ไลอา”

“จากนี้ เจ้าจะไม่มีวันเป็นเพียงผู้หนีอีกต่อไป”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***