ล้างมลทิน ตระกูลจาง

หลังจากเหม่ยอิงจากมา เยี่ยจิ้งอ๋องก็เค้นถามจากเซียวชีชีว่าต้องไปที่ใด เมื่อไหร่ เพราะทั้งนางและเยี่ยจิ้งอ๋องนั้นไม่มีใครรักษาได้ยกเว้น "หมอปีศาจ" ทั้งยังโทษนาง เป็นความผิดของนางที่นำพิษมาสู่ตนเอง

"คุณหนูอิงอิงไปไหนมาขอรับ ข้ากับจีเสวี่ยมารอท่านอยู่นานแล้ว" อาเฉียงกล่าวเมื่อเห็นเหม่ยอิงเดินมา

"ข้าไปเดินเล่นมา มีอะไรรึ" เหม่ยอิงกล่าวพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องตนเอง

"ข้าจีเสวี่ย จะขอทำตามคำสั่งทุกประการที่ท่านจะสั่งขอรับ ทั้งข้อ 1 และ 2 มิให้ขาดตกบกพร่อง"

"ท่านทำอะไรลุกขึ้นเถอะ ข้าแค่ช่วยคนของข้าเท่านั้น อาเฉียงเป็นคนของข้าแล้ว ดังนั้นคนของข้าต้องสามารถเดอนเชิดหน้าอยู่ในแคว้นอย่างเปิดเผย มีสง่า" เหม่ยอิงกล่าวอย่างตั้งใจ และมั่นใจว่านางจะทำให้ได้เช่นนั้น

"ท่านกลับจวนไปก่อน เมื่อถึงเวลาข้าจะไปหาท่านเอง อ้อ ก่อนอื่นหาที่ที่เป็นทำเลดีๆให้ข้าด้วย" นางคิดว่าจะให้อาเฉียงอยู่ที่นี่ ดูแลกิจการต่อไป เพราะเขาเป็นคนที่นี่"

เมื่อเตรียมความพร้อมแล้วนางจึงสั่งให้เปิดจวนทางประตูหน้าและคนของนางให้ใช้แซ่จางตามอาเฉียง ซึ่งอาเฉียงก็มิขัดข้องใดๆ

เหม่ยอิงเดินออกมาทางประตูหน้าจวนตระกูลใส่หน้ากากปีศาจเงิน ทั้งยังให้คนไปปล่อยข่าวลือว่า จางเจียงเฉียงถูกหมอปีศาจช่วยไว้ ทั้งยังไม่ใช่อาการป่วยธรรมดาแต่โดนพิษกู่ กลายเป็นข่าวใหญ่ดังเข้าไปถึงวังหลวง

"ท่านว่าอะไร ถูกพิษงั้นรึ" ฮ่องเต้เสวี่ยเจี่ยเยว่ กล่าวกับแม่ทัพพยัคฆ์ ที่มารายงานตัว และรับผิดเรื่องต่างๆที่เกิดในช่วงหลังๆมา

"พะยะค่ะ ข้าถูกพิษกู่เชื่อฟัง ทั้งที่รู้ตัวว่าไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่ทำไม่ได้ ส่วนท่านรองแม่ทัพจาง โดนพิษกู่กัดกิน จนต้องเสียครอบครัว ทั้งหมด พะยะค่ะ"

"เป็นใครรึ" ฮ่องเต้ทรงตรัสถามขึ้นเพราะพอจะเดาเรื่องราวได้บ้างแล้ว

"เป็นท่านอ๋องสาม พะยะค่ะ" จีเสวี่ยก็ไม่ได้อ้อมค้อมอีกต่อไป "เป็นท่านหมอปีศาจที่ช่วยเหลือและสืบเรื่องราว พะยะค่ะ"

"หมอปีศาจรึ เจ้าเจอกับท่านหมอปีศาจ แล้วทำไมไม่เชิญท่านมาพบเราด้วยล่ะ"

"ท่านหมอไม่ต้องการพบเชื้อพระวงศ์หากไม่จำเป็น แต่ถ้าพระองค์ทรงไปในรูปแบบอื่นอาจจะได้เข้าพบ พะยะค่ะ"

"อืม เราเข้าใจแล้ว เตรียมตัวเราจะไปพบท่านหมอ"

🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸

ณ ที่นัดหมายหลังจวนตระกูลจาง "เจ้าว่าหมอปีศาจจะมารึไม่ เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นที่นี่" เยี่ยจิ้งอ๋องไม่ทันได้เอ่ยปากพูดต่อ

"มาแล้วรึ" เสียงหญิงสาวก็พูดขึ้นให้ทุกคนได้ยิน

"เจ้า! หมอปีศาจเราไม่มีเรื่องใดกันเจ้าเหตุใดเจ้าต้องวางพิษเรา" เยี่ยจิ้งอ๋องกล่าวอย่างไม่พอใจ

"ใครว่าพวกเจ้าไม่ผิด พวกเจ้าผิดที่ทำร้ายคนของข้า และยังผิดกับคนในแคว้นที่พวกเจ้าคิดจะก่อกบฎ"

โดยที่คนที่อยู่ในบ้านไม่ได้รับรู้ว่าองค์ฮ่องเต้ได้เสร็จมาแบบส่วนตัวจะยืนฟัง ตัวแข็งทื่อไปด้วยความไม่คาดคิดว่า น้องชายแท้ๆ ที่มาจากแม่เดียวกันจะคิดการนี้กับตน

"เจ้า!! รู้ได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะรู้" "แล้วทำไมข้าไม่รู้ เจ้าใช้แผนบุรุษช่วยสาวงาน เพื่อเข้าหาแม่ทัพพยัคฆ์ แล้วกุมอำนาจของแม่ทัพเพื่อเข้ายึดวังหลวง แต่เจ้าพลาดท่าเพราะข้า ฮ่าๆๆๆ"

"ข้าไม่ได้พลาด ข้าจะทำให้เจ้าเป็นแบบข้า" เขาวางแผนเรียบร้อยแล้ว จะหลอกล่อนางจากนั้นจะปลดหน้ากากนางออกเพื่อประจานนาง

"เฮ้อ! ข้ารู้ว่าเจ้าจะทำอะไร" ว่าแล้วนางก็ถอดหน้ากากออก เห็นทุกคนได้เห็นใบหน้าของนางแบบเต็มๆ

จากที่ตั้งใจว่าจะทำสิ่งใด กลายเป็นว่าทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่ ไม่มีการขยับ ซึ่งนางได้ตั้งใจไว้แล้วและให้คนของจีเสวี่ยได้มีเวลาลงมือ โดยห้ามพลาดเด็ดขาด

เมื่อตั้งสติได้ในใจ เยี่ยจิ้งอ๋องก็คิดอยากได้นาง ถ้าได้นางมาอยู่ข้างกายจะดีขนาดไหนกัน จนลืมคิดไปว่าตนจะมีโอกาสนั้นหรือไม่ "เจ้าทำไมไม่มาร่วมมือกับข้าเล่า เมื่อใดที่ข้าได้ขึ้นครองราชข้าจะยกให้เจ้าเป็นใหญ่ในวังหลัง"

"ฮึ!" เสียงเย้ยหยันดังขึ้น "เจ้าจะมีโอกาสนั้นหรือไม่ยังไม่รู้เลยยยยย" เหม่ยอิงจงใจลากเสียงยาว

ยังไม่ทันที่คนอื่นๆจะได้กล่าวสิ่งใด เสียงมีอำนาจเสียงหนึ่งก็เอ่ยขึ้นมาอย่างเดือดด่าน "เจ้าช่างกล้าคิดการใหญ่ได้เช่นนี้ นะ..น้องสาม" ฮ่องเต้เดินออกมาอย่างเสียใจที่น้องแท้ๆของตนเพื่ออำนาจแล้วถึงขั้นจะก่อกบฎและสังหารตนที่เป็นพี่ชายแท้ๆ แม่เดียวกันได้ "ข้าดูแลเจ้าไม่ดีรึ ข้าไม่ดีกับเจ้ารึ เราเป็นพี่น้องที่แม่เดียวกันเจ้ายังจะทำเช่นนี้รึ"

"หึๆ! ทุกอย่างหรือทุกครั้งท่านแม่ก็ยกใก้ท่านหมดเคยเห็นหัวข้าหรือไม่ ไม่เคยเลย ดังนั้นสิ่งที่เป็นของท่านข้าจะเอามาให้หมด" เยี่ยจิ้งอ๋อง เปิดเผยหมดแล้วซึ่งแผนการต่างๆ เพราะเก็บไว้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว คนที่ไม่ควรได้ยินก็ได้ยินหมดแล้ว

เหม่ยอิงสวมกน้ากากไว้ แล้วหันไม่กล่าวกับฮ่องเต้ว่า "ท่านจะเอายังไงกับนางข้าไม่รู้ แต่กับชายผู้นั้นข้าไม่อาจเก็บไว้ได้" นางว่าพร้อมกับชี้ไปที่ เยี่ยจิ้งอ๋อง

"ข้าไม่มีสิ่งใดกับนาง ส่วนน้องชายข้า ถึงข้าจะขอ.......ท่านก็คงไม่ให้ เช่นนั้นก็ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเอ่ยกับท่าน" ฮ่องเต้ว่าพลางมองท่านอ๋องสามน้องชายตน

"อันที่จริงถ้าท่านดูแลแคว้นอย่างไม่เป็นธรรม ข้าก็คงไม่ขัดขวางเขาหรอกนะ แต่ถ้าท่านเก็บเขาไว้ท่านจะเสียใจที่ไม่เชื่อข้า ดังนั้นก็พอจะเลือกได้ คือ ท่านจะตายหรือให้เขาตาย ก็เท่านั้น" "อ้อ! อีกอย่างยกย่องให้ตระกูลจางมีเกียรติอย่างสง่าด้วย พวกเขาสูญเสียไปมากเหลือเกิน สุดท้าย พิษในตัวท่านมาจากคนที่ท่านไว้ใจมากที่สุดและใกล้ตัวท่านมากที่สุด ข้าบอกได้แค่นี้แต่ข้าไม่รักษาท่านให้เป็นหมอท่านอื่นเถอะนะ" กล่าวจบนางก็จากไป

เมื่อองครักษ์เงาเข้ามา "พาตัวท่านอ๋องกลับตำหนัก ส่วนคนอื่นถามท่านแม่ทัพ เรามีเรื่องต้องคุยกันตอนเช้าสหายข้า"ว่าแล้วฮ่องเต้ก็เสร็จกลับวัง

"แม่นางคนนี้เป็นคนของท่านอ๋องจงพานางกลับจวนท่านอ๋องด้วย "ท่านพี่ข้ารู้ว่าข้าทำผิด แต่ท่านจะไม่เห็นแก่ความรักของเรารึ"

"เจ้ายังกล้าบอกว่ารักรึ มันไม่ใช่มาตั้งแต่ต้นแล้ว จะมีความหมายอะไร เอาตัวนางไปเถิด" กล่าวจบก็หันหลัง ปล่อยให้เซียวชีชีถูกนำตัวออกไป

รุ่งเช้าก็มีประกาศว่ารองแม่ทัพจางเจียงเฉียงทำความชอบให้แก่แคว้นรับรางวัลพระราชทานมากมาย ส่วนท่านอ๋องสามสามวันต่อมาก็เสียชีวิตด้วยมีอาการป่วยหนัก เซียวชีชีไม่มีข่าวใดๆ เพราะคนไม่ให้ความสนใจนางศพจึงถูกเอาไปโยนไว้ที่สุสานไร้ญาติ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***