ล้างมลทิน ตระกูลจาง 2

เมื่อกลับมาที่จวนตระกูลจาง พร้อมด้วยแม่ทัพพยัคฆ์จงจีเสวี่ย ทุกคนไม่มีอาการตกใจ เพราะเหม่ยอิงบอกไว้ล่วงหน้าแล้วและให้ก็จัดเตรียมการไว้ให้พร้อม

"ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากลับมาอยู่ที่จวนแล้ว" จี้สวี่ยเอ่ยปากพูดพลางมองเจียงเฉียงอย่างขออภัย

"ข้าก็ไม่คิดจะกลับมา แต่คุณหนูอิงอิงให้กลับมา" อาเฉียงว่าพลางมองเหม่ยอิง

"อืม ว่าแล้วเหม่ยอิงก็เรียกทุกคนมา "เมื่อเป็นคนของข้าแล้วข้าจะไม่ปิดบังใดๆกับพวกเจ้า" ว่าแล้วเหม่ยอิงก็ถอดหน้ากาก

ทุกคนตกตะลึกตาค้าง ไม่เว้นแม้แต่ท่านแม่ทัพ เมื่อได้สติ จีเสวี่ยก็หันมองหน้าสหาย เอ่ยปากถามขึ้นว่า "เจ้าไม่ตกใจ?"

"ข้าเคยเห็นแล้ว อาการหนักกว่าเจ้าด้วยซ้ำไป" ว่าพลางทำหน้ายิ้มๆมีเลศนัย "นางคือท่านหมอปีศาจ" อาเฉียงพูดต่อ ทำเอาจีเสวี่ยถึงกับอ้าปากค้าง

"นางอายุไม่มาก แต่เป็นถึงหมอปีศาจผู้ที่กำลังมีชื่อเสียงมากในตอนนี้"

อาเฉียงได้แต่พยักหน้า ตามองเหม่ยอิงอย่างชื่นชมปิดไม่มิด

"ข้าจะรักษาท่าน แต่ท่านต้องรับปากข้า 3 ข้อ" เหม่ยอิงเอ่ยขึ้นพร้อมมองหน้า ท่านแม่ทัพก็พยักหน้ารับรู้

"ข้อแรก ท่านต้องช่วยข้าล้างมลทินให้คนตระกูลจาง

ข้อสอง ระหว่างที่ข้าอยู่ในแคว้นหมิง ท่านต้องให้ความช่วยเหลือไม่มีขาดตก

ข้อสาม ข้า......ยังคิดไม่ออกเก็บไว้ก่อน" ว่าแล้วก็ยิ้มอ่อนๆ ละลายใจคนมองเป็นอย่างยิ่ง "ท่านรับข้อเสนอข้าหรือไม่"

"ไม่มีเรื่องใดต้องขัด เอาตามที่ท่านว่า" เจอรอยยิ้มของเหม่ยอิงไปใครจะกล้าขัดล่ะ จีเสวี่ยอยากเอ่ยออกไปแบบนั้นจริงๆ

"กู่ ในตัวท่านคือ กู่เชื่อฟัง มันจะเชื่อฟังคนที่มีกู่ตัวเมีย"

"แต่ข้ามีวิธี แต่ท่านจะเจ็บปวดมาก จนไม่อยากมีชีวิตเชียวล่ะ"

"มันคงดีกว่าที่ ข้าเป็นคนทำร้ายและทำลาย แคว้นบ้านเกิดตน ข้าจะต้องทนให้ได้" จีเสวี่ยพูดด้วยความตั้งใจ และมั่นใจ

"เช่นนั้นพรุ้งนี้ ค่อยเริ่มละกัน วันนี้คุยเรื่องวิธีรักษากะอาเฉียงละกันนะ ข้าจะไปเตรียมการ" พูดจบก็เดินจากไปโดยไม่รอคำตอบ

🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺

ณ จวนท่านอ๋องสามเสวี่ยเยี่ยจิ้ง เกิดการโกลาหลขึ้นอย่างหนักเมื่อ อยู่ดีๆท่านอ๋องก็ล้มป่วย ด้วยโรคที่ไม่อาจตรวจพบได้ และเซียวชีชีก็ล้มป่วยด้วยเช่นกัน มีคนนำตัวเซียวชีชีกลับมาส่งที่จวนแม่ทัพพยัคฆ์ แต่ก็ไร้เงาท่านแม่ทัพพยัคฆ์ ในระหว่างที่นำตัวนางมาส่งนั้นก็หามีคนติดเชื้อจากนางไม่

ทุกคนจึกแปลกใจยิ่งนัก คนสนิทของท่านอ๋องได้ทำการส่งคนไปตามท่านอาจารย์ของท่านอ๋องมาเพื้อทำการรักษา และเพื่อไม่ให้คนนอกรับรู้เรื่องอาการป่วยของท่านอ๋องจึงปิดเรื่องนี้และปิดจวนแจ้งว่าท่านอ๋องเดินทางไปเยี่ยมท่านอาจารย์ที่สำนักหยุนเปี่ยว ซึ่งเป็นสำนักศึกษาที่โด่งดังของแคว้นหมิง

"เจ้าไปโดนพิษกู่ได้อย่างไร พิษกู่ตัวนี้ร้ายกาจนัก คนที่จะมารักษาพิษนี้มีแค่คนเดียวคือคนที่วางพิษแก่เจ้า แถมยังถ้ายังฝืนรักษาเจ้าตายแถมข้ายังติดพิษจากเจ้าอีก"

เยี่ยจิ้งอ๋องทำท่าครุ่นคิด จากนั้นก็หันไปทางองครักษ์ เจ้าให้คนไปเอาตัวเซียวชีชีมาให้ข้า เดี๋ยวนี้" สิ้นคำสั่งองครักษ์การรีบออกไปทันที

เป็นเพราะจงจีเสวี่ยยังไม่กลับจวนจึงไม่มีคนสนใจเซียวชีชี เมื่อองครักษ์อ๋องสามมาพาตัวนางไปจึงไม่มีคนรู้

เมื่อมาถึงจวนท่านอ๋อง "เจ้าได้รับพิษนี้มาจากที่ใด" โดยที่นางพึ่งเดินเข้าห้องมาพร้อมการประคองขององครักษ์

"มีคนคนหนึ่งวางกู่ให้ข้า ข้าจึงมาหาท่าน เพราะกู่นั้นเป็นท่านที่ใส่เข้าไปในตัว เจียงเฉียง"

"เจ้าบอกว่ากู่ตัวนี้เป็นของท่านอ๋องรึ" ท่านอาจารย์เหรินจงถามอแกไปอย่างไม่อยากเชื่อ

"ใช่เจ้าคะ นางไม่บอกว่าเป็นใคร"

"บอกลักษณะของนางมา" เหรินจงเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

"นางใส่หน้ากากปีศาจเงิน......." เซียวชีชียังพูดไม่จบ เหรินจงก็พูดตัดทันที

"หมอปีศาจ เจ้าเจอหมอปีศาจแห่งหุบเขาปีศาจรึ " ยังไม่ทันทีเซียวชีชีจะตอบรับ

"พวกเจ้าตายแน่ๆ แปลว่ากู่ ตัวนี้นางได้ปรับแก้แล้วถึงเป็นแบบนี้ มันเจาะจงแค่พวกเจ้าสองคน แต่คนอื่นถ้าไม่ไปทำการรักษาให้พวกเจ้าก็จะไม่เป็นไร"

ได้ยินที่เหรินจงกล่าวเยี่ยจิ้งอ๋องก็ถึงกลับตกตะลึก "ท่านก็ไม่อาจรักษางั้นรึ แล้วข้าต้องทำ......อึก.....อ้ากกกกกกก" ยังกล่าวไม่จบประโยคอาการเจ็บปวดรวดร้าวก็ทิ่มแทง แทบตายทั้งเป็น เซียวชีชีก็มีอาการไม่ต่างกัน

ไม่นานก็ได้ยินเสียงหญิงสาวกล่าวขึ้นมาว่า "รูสึกอย่างไรบ้างล่ะ จิๆ!! น่าเสียดายๆ" เหม่ยอิงปรากฎตัวขึ้นในห้องริมหน้าต่าง

"หมอปีศาจ" เสียงอุทานดังทั่วห้อง

"เรียกข้าทำไมรึ อ้อ ข้าว่าพวกเจ้าอย่าใช้กำลังภายในนะ ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน ส่วนเจ้า" ชี้ไปที่เหรินจง "ทำให้ผู้บริสุทธิ์ตายไปมากนะ ข้าไม่ใช้ เทวดา แต่ก็ไม่ใช้มารร้าย อย่างเจ้า" หึหึ

"ข้ามาบอกว่าแผนของพวกเจ้าจะจบในไม่ช้า เพราะข้าใจดีเร่งเวลาให้ ฮ่าๆๆๆ" ว่าแล้วก็กำลังจะจากไป ก่อนหันมาบอกว่า "เจ้ารู้ว่าจะหาข้าได้ที่ใด เมื่อไหร่" จากนั้นก็จากไป ยังไม่ทันไรก็มีองครักษ์เงาคนหนึ่ง ตกลงมาชักดิ้นชักงอและตายในที่สุด เมื่อผ่านไปสักครู่ก็ได้กลิ่นเหม่ยฮวาลอยมา จึงหายเป็นปกติ

เช้าวันต่อมา เหม่ยอิงทำการรักษา จีเสวี่ย ที่จวนตระกูลจาง นางฝั่งเข็มให้ตัวเย็นและกายใจรวยรินเหมือนจะตายจากนั้นเทยาให้ที่มีฤิทธิ์แสบร้อนเข้าไปและใช้เข็มเงินไล่ต้อนกู่ที่อยู่ร่างกายจีเสวี่ยให้มาที่หลังมือ สุดท้ายใช้มีดกรีดเอากู่ออกมาให้ลงไปในถาดที่ใส่น้ำขี้เถา แล้วเอาฝาแก้วครอบเอาไว้

นางให้ทุกคนมองตัวกู่ที่ ดิ้นรนสบัดตัวอ่อนออกมาเต็มไปหมดโดยตัวอ่อนเหล่านั้นเมื่อโดนน้ำขี้เถาก็แข็งตายทีนที จนตัวแม่ ก็แข็งตายในที่สุด จากนั้นเหม่ยอิงเอาน้ำมันมาลาดลงไปเผาตัวกู่ทุกตัวไม่เหลือ แล้วกล่าวว่า "แต่ละวิธีก็แตกต่างกันไป อาเฉียงกู่ของเจ้านั้นฆ่าไม่ตาย มันจะตายก็ต่อเมื่อร่างที่มันอาศัยอยู่ตายเท่านั้น" เมื่อทุกคนเห็นตัวกู่ ก็รู้สึกขยะแขยง ทั้งตัวกู่ ทั้งคนที่วางพิษกู่ เพราะดหม่ยอิงเล่าว่าการที่กู่จะเชื่อฟังใคร ต้องใช้เบือดคนคนนั้นเป็นอาหารยิ่งนานก็ยิ่งควบคุมง่าย และเชื่อฟัง บางตัวถึงขั้น สั่งงานทางจิตได้เชียว ทุกคนจึงรู้สึกขยะแขยง

เมื่อรักษาเสร็จนางก็ทำให้ จีเสวี่ย กลับมาเป็นปกติและให้ยาไปสองเม็ด เม็ดแรกรักษาอาการภายใน เม็ดต่อมารักษาภายนอก แบะให้นั่งเดินปรับร่างกาย ให้หายดี

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***