เช้านี้เพชรนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง โต๊ะสองคนที่กลายเป็นของเธอกับเมย์ไปแล้ว สมุดการบ้านกับกระดาษร่างรูปกางทับกันจนดินสอแทบกลิ้งตกโต๊ะ เพชรกำลังขีดเส้นลายใบไม้เล็ก ๆ ที่มุมกระดาษโจทย์เลขที่ยังว่างเปล่า
เสียงเก้าอี้ขูดเบา ๆ เมย์ลากเก้าอี้เข้ามานั่งข้างเธอเหมือนเคย ทันทีที่วางกระเป๋าลง เมย์ก็ดึงสมุดเลขของเพชรไปดู
“ทำการบ้านเลขหรือยัง? เอ๊ะ! วาดรูปอีกแล้วเหรอ” เมย์เห็นกระดาษที่เพชรวาดรูปจึงพูดขึ้น เพชรเงยหน้าขึ้น ยกดินสอชี้ไปที่โจทย์ข้อหนึ่งแล้วพูดเสียงไม่ดังนัก
“ก็…ข้อนี้มันยาก เราเลยพักก่อน”
“พักด้วยการวาดรูปเนี่ยนะ”
“อืม… วาดแล้วสนุกดีนี่นา” เพชรตอบตามตรง
เมย์หัวเราะดังขึ้น เธอหยิบดินสอมาแก้โจทย์ข้อแรกให้ เพชรมองตาม ปลายดินสอเคลื่อนไปทีละตัวเลข เพชรพึมพำเบา ๆ เหมือนทวนในใจแล้วพูดออกมา
“บวกลบคูณหาร…ก็แค่ตัวเลขเองเนอะ แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงทำไม่ได้ก็ไม่รู้… ”
“งั้นเดี๋ยวเราช่วยเอง” เมย์พูดขณะที่มือยังคงเขียนตัวเลขไม่หยุด เพชรยิ้มมุมปาก มองเส้นดินสอค่อย ๆ เต็มหน้ากระดาษแทนลายใบไม้ของเธอ
พักเที่ยง ทั้งคู่เดินไปที่ร้านขายของข้างห้องพยาบาล เด็กต่อแถวยาวเหมือนเคย เพชรยืนมองตู้ขนมเงียบ ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“วันนี้อยากกินไส้สับปะรด แต่เมื่อวานหมด”
เมย์หันมาขำ “ปกติไม่เคยบอกก่อนนี่ วันนี้บอกเองเลยนะ”
เพชรยักไหล่เบา ๆ “…เผื่อจะได้กิน”
เมย์หยิบขนมปังไส้สับปะรดมาสองก้อน แล้วยื่นให้เพชรหนึ่งก้อน “เห็นไหม บอกเราก็หาให้ได้ตลอดแหละ”
ทั้งคู่เดินไปนั่งที่สนามหญ้าเล็ก ๆ ข้างกระท่อมไม้ เมย์แกะถุงขนมช้า ๆ มองเศษขนมบนตักแล้วพูดเสียงเรียบ
“ทำไมถึงชอบนั่งคนเดียว ไม่หงาเหรอ?”
“ไม่นะ เงียบดี เราชอบชอบ” เพชรตอบพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ
เมย์ยื่นมือมาแตะแขนเพชรเบา ๆ ก่อนจะหัวเราะ “เดี๋ยวนี้พูดเยอะขึ้นแล้วนะ”
เพชรหันไปสบตาเธอ ส่ายหน้าน้อย ๆ “เฉพาะกับเธอ”
เสียงกริ่งเลิกเรียนดังขึ้น เพชรปัดเศษขนมออกจากตัก เก็บดินสอและกระดาษร่างรูปใส่กระเป๋าเหมือนเก็บของสำคัญ
ทั้งคู่เดินไปถึงประตูโรงเรียน เสียงนักเรียนกลุ่มอื่นดังล้อมรอบ แต่เพชรรู้ดีว่าตรงนี้ยังมีที่ของเธอ กับใครบางคนที่ยืนข้างกัน
รอยยิ้มของเมย์ยิ่งกว้างกว่าเมื่อเช้า ส่วนเพชรก็ยิ้มชัดขึ้นกว่าทุกวัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 23
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments