บทที่ 2: หมอนั่น...ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนี่นา

เสียงกริ่งหมดคาบเรียนดังกังวานไปทั่วบริเวณโรงเรียน ดั่งเสียงระฆังที่ปลุกให้ทุกชีวิตได้รู้ว่าความวุ่นวายในวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว ทว่า สำหรับปุณณ์—เขาไม่ได้ยินเสียงนั้นเลยแม้แต่น้อย นอกจากเสียงหัวใจของตัวเองที่กำลังเต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ

สัมผัสอุ่นจัดจากมือที่โอบประคองไว้ที่เอวของเขายังคงตรึงแน่นอยู่ในความรู้สึก ความร้อนนั้นแผ่ซ่านผ่านเนื้อผ้าบางๆ ของชุดนักเรียนมายังผิวเนื้อ ราวกับจะจารึกบางสิ่งบางอย่างไว้ในความทรงจำ ราวกับทุกวินาทีที่ธีร์อยู่ใกล้...โลกทั้งใบของปุณณ์ก็เงียบงันลงทันตา

สายตาของเขาสบกับดวงตาคู่สวยตรงหน้า ใกล้กันเสียจนแทบได้ยินเสียงลมหายใจ

ความอ่อนโยนที่ฉายชัดอยู่ในแววตานั้นแทบจะลบล้างภาพลักษณ์ของ “รอยยิ้มมหาชน” ที่เขาเคยหมั่นไส้ไปจนหมดสิ้น

“ปุณณ์! เป็นอะไรหรือเปล่า? เกือบไปแล้วนะ”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามด้วยความห่วงใย ปลุกปุณณ์ให้ตื่นจากภวังค์ เขาสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะถอยห่างออกมาโดยอัตโนมัติ รู้สึกประหลาดใจกับตัวเองที่เผลอยืนนิ่งให้อีกฝ่ายประคองไว้อยู่นาน ทั้งที่ปกติเขาจะรีบหนีออกมาทันทีที่เห็นธีร์เสียด้วยซ้ำ

“มะ...ไม่เป็นไร” เขาตอบเสียงแข็งพอเป็นพิธี กลบเกลื่อนความร้อนที่กำลังไต่ขึ้นมาจนถึงปลายใบหู “แค่สะดุดเฉยๆ”

ธีร์ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่โน้มตัวลงเก็บสมุดและดินสอที่หล่นกระจายอยู่กับพื้นอย่างใจเย็น ปุณณ์ชะงักเล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นหอมสะอาดละมุนจางๆ ลอยมากระทบจมูก กลิ่นที่เหมือนกลิ่นของใบไม้หลังฝนจางๆ สดชื่นจนเผลอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ โดยไม่รู้ตัว

“นี่ ของนาย” ธีร์ยื่นสมุดโน้ตคืนให้ พร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่ไม่ใช่รอยยิ้มแบบที่ใครๆ คุ้นตา

ปุณณ์รับไว้เงียบๆ หัวใจยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ ขณะที่มองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ควรหวั่นไหวกับสิ่งเล็กๆ แบบนี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า... มันอบอุ่นอย่างประหลาด

“โชคดีนะที่ฉันผ่านมาเห็นพอดี ไม่งั้นคงได้มีใครเลือดออกแน่” ธีร์เอ่ยกลั้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเสริมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คราวหลังเดินระวังหน่อยล่ะ”

ปุณณ์ไม่ได้ตอบอะไร เขาทำได้แค่พยักหน้าเบาๆ และเบือนสายตาหนีรอยยิ้มละมุนตรงหน้า ที่ไม่ได้รู้สึกจอมปลอมอีกต่อไป

“ขอบคุณ...” คำสั้นๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของเขาเบาเกินกว่าที่เจ้าตัวจะตั้งใจ แต่ธีร์กลับยิ้มรับอย่างพอใจ ไม่แม้แต่จะทักท้วงอะไร

ความเงียบระหว่างคนสองคนคล้ายจะทอดยาวออกไป จนธีร์เอ่ยขึ้นว่า “จะกลับบ้านแล้วเหรอ?”

“อืม” ปุณณ์พยักหน้าเบาๆ พลางเบือนสายตาหลบอีกครั้ง

“งั้น...กลับด้วยกันไหม? ฉันก็จะไปทางเดียวกันพอดี”

คำชวนนั้นทำให้ปุณณ์เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากเชื่อหู นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? เด็กหนุ่มคนดังของโรงเรียน—คนที่ราวกับมีแสงสปอตไลต์ส่องอยู่ทุกฝีก้าว

กำลังจะเดินกลับบ้านพร้อมกับเขา... คนที่พยายามหลบหลีกโลกทั้งใบมาโดยตลอด

ปุณณ์ลังเล แม้ใจหนึ่งจะเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เขายังไม่เข้าใจนัก แต่อีกใจหนึ่งก็ยังเต็มไปด้วยกำแพงที่เขาสร้างขึ้นมาเอง

“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้” เขาปฏิเสธเสียงเรียบ ทั้งที่ในอกเหมือนมีบางอย่างรั้งไว้

ธีร์มองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “โอเค งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”

หลังจากร่างสูงเดินจากไป ปุณณ์ก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ราวกับเท้ายังไม่ยอมขยับตามคำสั่ง สายลมเย็นยามเย็นพัดผ่านปลายผมเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีส้มอมทอง พร้อมกับยกมือแตะตรงเอวของตัวเองอย่างแผ่วเบา—ตรงจุดที่ยังอุ่นอยู่แม้เวลาจะล่วงเลยไปแล้ว

‘ธีร์... หมอนั่นก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนี่นา’

ตลอดทางกลับบ้าน ภาพของธีร์ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

รอยยิ้มที่ไม่ฉาบหน้า แววตาที่อ่อนโยนเกินกว่าจะมองข้าม และกลิ่นละมุนที่ยังติดอยู่ในความทรงจำ มันช่างแตกต่างจากทุกสิ่งที่ปุณณ์เคยเชื่อ

เขาส่ายหัวแรงๆ พยายามจะสะบัดความคิดเหล่านั้นออกไป แต่กลับยิ่งฝังแน่นอยู่ในใจยิ่งกว่าเดิม

เมื่อถึงบ้าน ปุณณ์โยนกระเป๋าลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง สมองที่ควรจะว่างเปล่ากลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของใครบางคน

ตึ้ง!

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปุณณ์หยิบขึ้นมาดูอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่สิ่งที่เห็นกลับทำให้เขาถึงกับชะงัก

[ประกาศ] นักเรียนชั้น ม.5 ทุกคน โปรดทราบ: เนื่องด้วยวิชาโครงงานชีววิทยา ครูดวงพรได้มีการจัดกลุ่มใหม่...

ปุณณ์กดเลื่อนสายตาลงดูรายชื่อของกลุ่มใหม่ที่เพิ่งประกาศ และเมื่อเขาพบชื่อของตัวเองปรากฏเคียงข้างอีกสามชื่อ หนึ่งในนั้นคือ...

ธีร์

มือที่ถือโทรศัพท์สั่นเล็กน้อย หัวใจของเขาเต้นรัวจนแทบหลุดออกมานอกอก นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันอีก?

ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป... เขาจะต้องทำงานร่วมกับ ธีร์ งั้นเหรอ?

คนที่เขาเคยพยายามเลี่ยงอยู่ทุกวี่วัน

คนที่ทำให้เขาไม่เข้าใจตัวเองมากขึ้นทุกครั้งที่สบตา...

และบางที—นั่นอาจจะเป็นแค่จุดเริ่มต้นของบางสิ่ง

ที่เขาเอง...ยังไม่กล้ายอมรับก็เป็นได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***