เสียงฝนยังไม่หยุดตก หยาดน้ำไหลลงกระจกบานใหญ่ที่มองออกไปเห็นเมืองสว่างไสวในความมืด ราวกับภาพลวงตาของโลกที่หมุนอยู่เงียบๆใต้ความปรารถนาที่ไม่มีใครพูดออกมา
ภายในห้องเพนต์เฮาส์ ความเงียบหลังจูบอันดุเดือดยังคงแน่นขึงในอากาศ เหมือนแรงสั่นสะเทือนของบางอย่างที่ยังไม่ระเบิด
คีรินทร์นั่งนิ่งดวงตาคมจ้องหน้าอริสาในระยะใกล้ชนิดที่หากเธอกระพริบตาอีกครั้งเขาคงจะคว้าเธอมาจูบอีก เธอเป็นใครกันแน่.... เขาคิดขณะที่สายตายังคงสำรวจทุกอณูของใบหน้าเธอ ผิวเนียน ลมหายใจสม่ำเสมอ และดวงตาคู่นั้น…ไม่หวาดหวั่น ไม่มีร่องรอยโกหก
“หรือเธอฝึกมาอย่างดีจนแม้แต่สายตานักล่าอย่างฉันก็อ่านไม่ออก?”
อริสานิ่ง เธอรู้ว่าเขากำลังวิเคราะห์เธออยู่ทุกเสี้ยววินาทีแต่เธอ…กลับรู้สึกเหมือนถูกกลืนกินมากกว่าที่คิด
“ทำไมจูบนั้นถึงทำให้ฉันใจเต้นขนาดนี้? ทั้งที่ควรเป็นแค่การลวงล่อ... แค่การปลอมตัว... แค่ภารกิจ”
เธอรู้ว่าตัวเองควรลุกขึ้นเดินออกจากห้อง แล้วรายงานให้หน่วยกลางวางแผนต่อแต่ขาเธอกลับไม่ขยับ…
“ฉันไม่ชอบเล่นเกมที่ฉันไม่รู้กติกา…” คีรินทร์เอ่ยขึ้นในที่สุด เสียงเขาทุ้มลึกและนิ่งผิดปกติ
อริสายิ้มบาง “แล้วคุณเคยเล่นเกมที่ไม่มีคนชนะไหมคะ?”
เขาหัวเราะเบาๆ เอื้อมมือไปหยิบไวน์มารินใส่แก้วอีกใบ แล้วยื่นให้เธอ
“งั้นคืนนี้... เรามาเล่นกันดูว่าใครจะแพ้ก่อน”
เสียงแก้วกระทบกันเบาๆก่อนที่เธอจะดื่มคำแรก กลิ่นไวน์หอมกรุ่นเหมือนดอกไม้และเลือดในคราวเดียวกัน
คีรินทร์เอนหลังพิงโซฟา ขาข้างหนึ่งไขว้ไว้หันหน้ามาหาเธอเต็มตัว
“ทำไมถึงมาทำงานกับฉัน ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นคนอันตราย?”
“เพราะฉันเองก็อันตรายไม่แพ้กัน…” เธอตอบเบา ๆ พร้อมยิ้มมุมปาก
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอื้อมมือมาแตะปลายคางเธอเบาๆ
“จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันอยากทำมากกว่าจูบ?”
อริสาขยับหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกเกือบชนกัน
เสียงหัวใจของเธอเต้นชัดในอก “อย่าเผลอใจ อย่าเผลอใจ... แต่ทำไมถึงร้อนรุ่มขนาดนี้”
“คุณคิดว่าฉันจะหยุดไหม ถ้าคุณเป็นฝ่ายเริ่ม?”
สายตาทั้งสองประสานกันอยู่เพียงลมหายใจเดียว
ความเงียบนั้นร้อนแรงกว่าคำพูดใดๆและในวินาทีนั้นเอง คีรินทร์คว้าเธอเข้ามาในอ้อมแขน ร้อนแรงและแนบแน่นกว่าเดิม
ริมฝีปากแตะกันอีกครั้ง คราวนี้ไม่รีบร้อน แต่เร้าร้อน...เหมือนลิ้นไฟที่ค่อยๆเผาผิวหนังจากภายใน
มือของเขาเลื่อนสัมผัสจากแผ่นหลังขึ้นไปยังต้นคอ ไล้เส้นผมของเธออย่างช้า ๆ
ขณะที่เธอกำมือแน่นกับสูทของเขาพยายามเก็บเสียงหอบหายใจไว้ในอกจู่ๆคีรินทร์ก็หยุดดวงตาคมนั้นจ้องมองเธออีกครั้ง
“อย่าโกหกฉันนะ อริสา” เขากระซิบชิดริมฝีปากเธอ
อริสาหัวเราะเบาๆ“ถ้าฉันจะโกหก... คุณก็คงยอมให้ฉันโกหกได้ใช่ไหม?”
เขากัดฟันแน่น…ก่อนจะปล่อยมือเธอในที่สุด
“คืนนี้พอแค่นี้” น้ำเสียงเขากลับมาเย็นเฉียบ
“เพราะถ้าไปต่อ... ฉันอาจเผลอเชื่อใจเธอจริง ๆ”
อริสายิ้ม แต่ในใจของเธอกลับสั่นคลอน
“ภารกิจนี้ไม่ควรมีหัวใจ... แต่ฉันกำลังจะละเมิดกฎนั้นไปทุกวินาที”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments