มารร้าย

เกิดอะไรขึ้นเหตุใดถึงมีกลิ่นอายปีศาจเพิ่มขึ้นเหยียนหลิงจื่อยังไม่ทันได้คิดให้ถี่ถ้วนเสียงดังระหึ่มขึ้นมาจากภูเขาด้านหน้าสำนักเมฆา9สวรรค์ "เกิดอะไรขึ้น!!!" เสียงของเหล่าศิษน์ในสำนักร้องดังขึ้นก่อนที่จะพุ่งตรงไปที่เกิดเสียงทันทีเหยียนหลิงจื่อเองก็เช่นกันรีบพุ่งออกจากตำหนักของตัวเองเเล้วเเล้วขี่กระบี่บินตามไปทันทีเเต่เมื่อนางขี่กระบี่บินไปได้สักพักก็ถูกชนจนเกือบร่วงผู้ที่ชนก็คือจี้หยวนไห่!!

"เจ้าทำอะไร!อยากจะเข้าไกลเข้าถึงเพียงนี้เชียวรึ!"เหยียนหลิงจื่อไม่รอคว้าโอกาศที่จะเตาะเขาจี้หยวนไห่เมื่อได้ยินก็หาได้สนใจไม่เขาขี่กระบี่พรุ่งตรงที่ที่ด้านหน้าสำนักทันทีนางเห็นเช่นนี้จึงเริ่มเร่งความเร็วของกระบี่ของตัวเองมากขึ้นเเต่จู่ๆก็มีสตรีสวมอาภรณ์สีฟ้าขาวดักหน้าเอาไว้

"ผู้อาวุโสเหยียนโปรดรั้งอยู่ก่อน"นางเงยหน้ามองเหยียนหลิงจื่อ

"เจ้าคือ...."นางอดสงสัยไม่ได้ว่าคนตรงหน้าคือไครเหตุใดถึงไม่เคยพบหน้ามาก่อนยังไม่ทันได้คิดอีกฝ่ายกลับดึงตัวนางทันที"เจ้า!"

"ผู้อาวุโสวางใจท่านเจ้าสำนักเร่งให้ข้ามาตามตัวท่าน"ก่อนที่จะพูดเเล้วดึงตัวเหยียนหลิงจื่อ"ข้ามีนามว่าไป๋ชิวศิษย์ท่านเจ้าสำนัก'อวี๋เชียวเจ๋อ'"

เหยียนหลิงจื่อนึกไม่ออกว่าท่านเจ้าสำนักมีศิษย์เป็นสตรีตั้งเเต่เมื่อใดเเต่ก็ตามนางไปด้วยสีหน้าเร่งรีบไป๋ชิวเป็นสตรีที่หน้าตางดงามท่วงท่าการร่างเวทนั้นช่างน่าดึงดูดยิ่งนักเหยียนหลิงจื่อมองเเล้วได้เเต่คิดว่าทำไมตนเองถึงหน้าตาเทียบผู้อื่นไม่ได้นะเหยียนหลิงจื่อมองยอดเขาสูงสุดของสำนักที่นี่มีเเต่หมอกสีขาวลอยละล่อง ตลบ อบอวนไปเสียหมดต่างจากคราเเรกที่มีพลังบริสุทธิ์เต็มไปหมดตอนนี้หลายไปไหนเเล้ว!!

"เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้"เหยียนหลิงจื่ออุทานออกมาด้วยท่าทีตกใจ

"ท่านอาจารย์ให้ข้ามาตามท่านมาจัดการ"ไป๋ชิวหันมองนางด้วยสายตาที่มองไม่ออกเหยียนหลิงจื่อเห็นสภาพของตำหนักหลักก็อดเป็นห่วงศิษย์ที่คอยดูเเลที่นี่ไม่ได้

"ไอมารรุนเเรงเหลือเกิน"เหยียนหลิงจื่อค่อยๆย่างก้าวเข้าไปช้าๆพลางมองรอบๆด้วยท่าทีระมัดระวัง

"ก่อนที่ข้าจะไปตามท่านผู่อวุโสมาจู่ๆก็เกิดไอมารขั้นรุนเเรงอาจารย์เเละท่านผู้อวุโสต่างระดมกำลังกางวงเเวทเคลื่อนย้ายให้ศิษย์น้องคนอื่นๆเเล้วเจ้าค่ะ"ไป๋ชิวเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นห่วง เหยียนหลิงจื่อเมื่อได้ยินดังนั้นจึงร่ายคาถาปัดเป่าไอมารเเละหมอกหนาๆออกไปทันทีในพริบตา ชึบ! เสียงเชือกหนาๆหล่นลงมาตรงหน้าเหยียนหลิงจื่อ พลันปรากฏศิษย์ในสำนักหลายคนที่ถูกมัดอยู่กับเชือกห้อยตัวลงมาใบหน้าเเละร่างกายถูกเฉือนด้วยกระบี่ที่คมมากจนสามารถผ่าหินได้ในชั่วพริบตา

"นี่!มันเกิดอะไรขึ้น!!!!"เหยียนหลิงจื่อหันมองไป๋ชิวทันทีเเต่เมื่อหันไปกลับไม่เจอไครเลยเหลือเพียงเเค่กระบี่หนึ่งเล่มที่ตกอยู่กับพื้นกระบี่เเหลมคมที่เต็มไปด้วยเลือดเเดงฉานวางเอาไว้...เหมือนจัดฉาก ชิบ!โดนหลอกหรือนี่!เหยียนหลิงจื่อกำลังจะหันกลับกับมีเสียงชายชราเรียกเธอ

"ที่แท้ก็เป็นเจ้านี่เองที่ลอบสังหารศิษย์ในสำนัก!!"ชายชราเอ่ย

"ท่านเจ้าสำนัก!"เหยียนหลิงจื่อนึ่งอึ้งเมื่อมองดูเจ้าสำนักสำนักที่มองเธอด้วยสายตาโกรธเคือง

"ท่าน------"เหยียนหลิงจื่อยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรกลับถูกลมปราณที่เเกร่งกล้ากดลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้นทันที

"คุกเข่า!!!เจ้ากล้าทำเช่นนี้เลยงั้นรึ!เจ้าเป็นผู้อวุโสสำนักสำนักเมฆา9สวรรค์คุณธรรมเซียนของเจ้าไม่มีเลยงั้นรึ!เหตุใดถึงกล้าสมรู้ร่วมคิดกับมารชั่วทำร้ายสำนักอาจารย์เจ้า!!!!!!!!!"อวี๋เชียวเจ๋อเจ้าสำนักสำนักเมฆา9สวรรค์กล่าววาจามุทลุกับเหยียนหลิงจื่อด้วยอารมณ์ที่โกรธจัดจนคิ้วขมวดเป็นปมใบหน้าปูดปูนไปด้วยเส้นเลือดที่ทะลักออกมากำมือจนข้อนิ้วซีดขาวกระดูกนิ้วดังกรอบเเกรบ

"ท่านเจ้าสำนักนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด...ข้า.."เหยียนหลิงจื่อพูดไม่ออกนางได้เเต่คิดทุกอย่างอยู่ตรงหน้าเช่นนี่เเก้ตัวไปก็จะโดนกล่าวหาเพิ่มเข้าไปอีกอวี๋เชียวเจ๋อมองหน้านางด้วยท่าทางผิดหวังเหตุใดผู้อวุโสเหยียนที่ไม่เอาการเอางานเเต่มีคุณธรรมจริยธรรมเหตุใดถึงได้กล้าลงมือโหดเหี้ยมอัมหิตเช่นนี้

"ท่านเจ้าสำนัก" เสียงของจี้หยวนไห่ดังขึ้นเหยียนหลิงจื่อนิ่งอึ้งทันทีเขาพูดต่อ"ด้านหน้าสำนักมีพลังของมารพลังรุงเเรงมากจัดการเช่นไรดี"จี้หยวนไห่พูดด้วยร้ำเสียงที่เย็นชาดุจน้ำเเข็งไม่เเม้เเต่จะมองหน้านางด้วยซ้ำ

"ตามที่ท่านต้องการเลยผู่อวุโสจี้หยวนไห่"อวี๋เชียวเจ๋อเอ่ยด้วยสีหน้าเคารพยงย่องอย่างหาที่สุดไม่ได้ตอนนี้สำนักวุ่นวายจะให้คนที่ถูกลากไปเกี่ยวด้วยโดยไร้เหตุผลต้องเสียสละพลังการบำเพ็ณเพียรไม่พอยังต้องสละชีวิตตัวเองด้วยอวี๋เชียวเจ๋อมองหน้าเหยียนหลิงจื่อเเล้วสั่งให้ศิษย์ที่เเข็งเเกร่ง5-6คนคุมตัวนางไว้ก่อนด้วยเชือกวิญญาณพลังธาตุไม่สามารถตัดออกได้เเน่นอนต่อให้เหยียนหลิงจื่อเเก้มัดยังยากเหยียนหลิงจื่อเป็นคนเเรกที่ได้ลองอาวุธร้ายกาจเช่นนี้เจ้าสำนักเเละคนอื่นๆนอกจาก5-6คนนี้ล้วนมุ่งหน้าไปที่หน้าสำนักทันใดเหยียนหลิงจื่อคิดในใจเหตุใดตนเองถึงต้องมาเจอกันนางจิ้งจอกจามบงการด้วยเเล้วเหตุใดถึงเป็นเธอเองเหยียนหลิงจื่อถูดขังอยู่ในมิติขังมารตินนี้นอกจากตัวเธอเเล้วก็ทีเเค่กระดูกคล้ายมนุษย์กองอยู่หลายชิ้น

"สมใจเจ้าหรือไม่"เสียงของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้นเหยียนหลิงจื่อหันมองก็ต้องตกตลึงสตรีผู้นั้นสวมอาภารณ์สีดำสลับม่วงใบหน้านั้นช่างคุ้นเคยเสียจริง...

"เจ้า..คือผู้ใดกัน"เหยียนหลิงจื่อถามให้เเน่ใจก่อนที่จะด่วนตัดสินใจ

"จากกันไม่ถึงครึ่งจำกันมิได้เสียเเล้ว"เหยียนหลิงจื่อมองสตรีผู้นั้นที่กำลังเเสดงท่าทางเสียใจออกมาด้วยใบหน้าที่เเฝงไปด้วนรอยยิ้ม

"ไป๋ชิว?"เหยียนหลิงจื่อเมื่อเเน่ใจเเล้วว่าเป็นนางจึงเอ่ยออกไปไม่มีไครจำนางไม่ได้การละครที่เเฝงไปด้วยรอยยิ้มที่มีเลห์กลของนางตนจำได้ขึ้นใจ

"น่าขันเป็นถึงผู่อวุโสสำนักที่เเข็งเเกร่งกลับถูกมารสาวอย่างข้าวางกลอุบายใส่เสียได้น่าขันเเล้วๆ"นางเยาะเย้ยเหยียนหลิงจื่อด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม

"ข้าคิดไม่ถึงเช่นกันเหตุใดถึงมีสตรีไร้ยางอายกล้าทำเรื่องชั่วช้าได้มากมายเช่นนี้น่าขันๆ"เหยียนหลิงจื่อมองไป๋ชิวเเล้วเยาะเย้ยกลับเเล้วเอ่ยถามต่อด้วยสายตารุนเเรงเกือบจะฉีกหัวใจของนาง"เจ้าทำอะไรกับศิษย์พวกนั้นเจ้ากล้าทำร้ายผู้บริสุทธิ์งั้นรึ!"

"ข้าทำอันใด!!!ไม่ใช่เพราะพวกมันกล้ามารุกรานข้างั้นรึ!!!!"ไป๋ชิวสะบัดมือมาที่เหยียนหลิงจื่อทำให้พลังของเธอถูกนางกดเอาไว้"เเม้ตัวข้า..ใจข้าจะอยู่ที่การฝึกบำเพ็ญมารเเต่พวกข้าไม่เคยทำร้ายผู้บำเพ็ญเซียนอย่าสงพวกเจ้าเหตุใดถึงเอาเเต่กล่างหาพลังธาตุพิเศษเช่นพวกข้าว่าเป็นมารร้าย!!!!"นางบีบพลังใส่เหยียนหลิงจื่อจนเธอกระอักเลือกออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***