พี่ชาย

        ในโลกที่ผู้คนต่างฝึกฝนบำเพ็ญเซียนเพื่อก้าวข้ามความเป็นมนุษย์เเล้วหันไปสู่วิธีเซียนเพื่อเลื่อนขั้นระดับความสำคัญของตัวเองในดินเเดน ในโลกเเห่งนี้ความสามารถเด่นเท่าไหร่ยิ่งเเข็งเเกร่งเท่านั้นเปรียบเสมือนเมื่อคนผู้หนึ่งสามารถเป็นเซียนเเท้จริง นั้นเท่ากับอยู่เหนือมนุษย์ทั้งหลายเเค่ปล่อยพลังปราณผู้คนก็หวาดกลัว

...****************...

 ช่วงเวลาเเห่งการฝึกฝนได้เริ่มต้นขึ้น ณ หน้าประตูสำนักเเห่งหนึงที่มีชื่อว่า'สำนักเมฆา9สวรรค์' มีสตรีเเละบุรุษ2คนยืนพึมพัมเสียงส่อถึงอารมณ์ที่ไม่มั่นคงสตรีผู้นั้นสวมอาภรณ์สีชมพูอ่อนถือกระบี่ไว้ข้างกายส่วนบุรุษข้างๆสวมอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์ในมือถือเเผนที่ไว้พลางบีบกระดาษจนเเทบจะขาด นางเอ่ยถามบุรุษผู้นี้ว่า

"นี่น่ะหรือสำนักเซียนที่พี่สาวเจ้าบอกมาเหตุใดถึงซอมซ่อเช่นนี้" หญิงสาวเอ่ย

"ข้าเองก็หารู้ไม่เช่นเดียวกับเจ้านั้นเเหละเหตุใดที่นี่ถึงได้ซอมซ่อขนาดนี้เเม้เเต่ตัวอักษรบอกชื่อสำนักก็ร่วงกองอยู่กับพื้น"

      พูดจบก็พลันหันมองหญิงสาวที่กำลังทำสีหน้าเหม่อลอยหากให้พูดตามตรงก็คือตรงหน้าของทั้งสองเป็นประตูสำนักเเห่งหนึ่งเเต่ชื่อกลับหลุดไปเหลือเพียงเเต่กระดานเเขวนเอาไว้เฉยๆเท่านั้นทั้งสองมีสีหน้าอยากจะร่ำให้เเต่จู่ๆอากาศรอบๆก็เกิดความเย็นยะเยือกขึ้นจนเข้ากระดูกครู่หนึ่งก็ปรากฏบุรุษสวมอาภรณ์สีชาวราวหิมะท่าทางสง่างาม สุขุมเยือกเย็นในมือถือลูกเเก้วเล็กๆไว้ในมือหลางมองทั้งสองนิ่งๆใบหน้าเย็นชาราวกับไม่มีชีวิต พลันเอ่ยว่า

"เย่หนิงหนิง"เขาเอ่ยปาก

สีหน้าอยากจะร่ำให้ของนางเมื่อครูของนางได้หายไปอย่างรวดเร็วราวกลับเหมือนไม่เคยเเสดงสีหน้านั่นมาก่อนพลางเอ่ยตอบอย่างรวดเร็วว่า

"ท่านพี่! เหตุใดถึงเป็นท่าน!"เย่หนิงหนิงตะโกนเเล้ววิ่งตรงเข้าไปกอดเเขนพี่ชายของตน

"ข้ามารับเจ้าเข้าสำนัก" พูดจบพลางมองอีกคนที่อยู่กับเย่หนิงหนิง

"ซูหลิงฟ่าน!" เย่หนิงหนิงเรียกคนที่ยืนด้วยกันเมื่อครูเเล้วกวักมือเรียกเมื่อเย่หนิงหนิงเรียกซูหลิงฟ่านจบพี่ชายของนางก็หันมองนางทันทีเเล้ว เอ่ยต่อนางทันที

"ไม่เเนะนำสหายให้ข้ารู้จักหน่อยงั้นรึ"สีหน้าของเขาเเสดงออกชัดเจนว่าสงสัยอย่างสุดซึ้ง

"..พี่ชายนี่ซูหลิงฟ่านเป็นสหายข้า!"เย่หนิงหนิงยิ้มตาหยี่

"ซูหลิงฟ่านนี่พี่ชายข้า!"ชี้พี่ชายของตน

พี่ชายของเย่หนิงหนิงพยักหน้าเบาๆ

"ข้ามีนามว่าจี้หยวนไห่เป็นพี่ชายของหนิงๆ"ใบหน้าของจี้หยวนไห่ที่เมื่อครู่เย็นชากลับเเสดงสีหน้าปกติ

"..."ซูหลิงฟ่านนิ่งอึ้งไปนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าพี่ชายของเย่หนิงหนิงคือไคร พลางขยับมือประสานกันคาราวะทันที

      จี้หยวนไห่มองประเมินซูหลิงฟ่านอยู่สักครู่ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามาทำอะไรพลันเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง

"ข้ามาที่นี่เพื่อทดสอบพลังของพวกเจ้าก่อนเข้าสำนัก"เขาพูดจบเเล้วนำลูกเเก้วสีขาวลูกเล็กๆที่เขาถือมายื่นให้เย่หนิงหนิงเเล้วมองซูหลิงฟ่านก่อนจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างเบาๆเเล้วหยุดลง

"ซูหลิงฟ่าน....เจ้าไม่ต้อง"เอ่ยจบมองหน้าเขาทันที

เย่หนิงหนิงมองหน้าพี่ชายของตนทันทีเเล้วรีบพูด

"เเล้วทำไมข้า---"ยังไม่ทันพูดจบมีเสียงสตรีดังขึ้นจี้หยวนไห่หันมองในพริบตาสตรี อาภาพรสีขาวเฉกเช่นเดียวกับเขาขี่กระบี่บินเข้ามาด้วยความไวเเสงเเล้วร่อนลงตรงหน้าของทั้งสาม

"เหยียนหลิงจื่อ"จี้หยวนไห่เอ่ยด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

ที่เเท้สตรีผู้นี้คือเหยียนหลิงจื่อจี้หยวนไห่มองนางด้วยสายตารังเกียจเดียจชังก่อนจะหันกลับไปหาน้องสาวตัวเองเเต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรเหยียนหลิงจื่อก็เอ่ยปากออกมาด้วยวายาไร้ยางอายทันที

"กลัวข้าจับเจ้าเข้าห้องจึงหนีหน้าข้ามาที่นี่งั้นรึผู้อาวุโส~"พูดจบเเล้วเขยิบเข้าไปไกล้ๆจี้หยวนไห่ทันที

จี้หยวนไห่ผลักนางออกเเล้วพูดกับน้องสาวของตอนต่อไม่มัวเสวนากับสตรีไร้ยางอายต่อหน้าตนเย่หนิงหนิงเเละเหยียนหลิงฟ่านมีสีหน้าตกตลึกเมื่อได้ยินที่ทั้งสองคุยกันนี่นะหรือผู้อวุโสสำนักเซียนเเต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรเย่หนิงหนิงนึกขึ้นได้ฉับไวเเซ่เหตุใดพี่ชายของตนถึงเกือบถูกสตรีจับเข้าห้องได้กัน

"ข้ามาทำภารกิจ"ยื่นลูกเเก้วให้เย่หนิงหนิงเเล้วพูดต่อโดยไม่สนใจคนข้างๆที่เดินมาเกาะเเกะ

"พี่จะทดสอบพลังธาตุของเจ้า"จี้หยวนไห่มองนิ่งๆ

เย่หนิงหนิงมองลูกเเก้วเเล้วมองหน้าพี่ชายของตนตั้งเเต่เด็กเย่หนิงหนิงถูกเเยกกับพี่ชายของตนพี่ชายนางเก่งกาจถูกสำนักสำนักเมฆา9สวรรค์พาตัวไปเพื่อฝึกฝนเจอกันทีเมื่อสำนักมีงานยิ่งใหญ่หรือเวลาว่างเท่านั้นอีกอย่างที่นี่ห่างไกลต่อเมืองด้วยเย่หนิงหนิงคิดอยู่ในห้วงของจิตใจตัวเองใบหน้าเเสดงความเสียใจออกมา

"รออะไรหล่ะรีบๆเข้าสิ"

เสียงของเหยียนหลิงจื่อดังขึ้นเเล้วมองเย่หนิงหนิงส่วนตัวเย่หนิงหนิงเองก็มองนางเช่นกันซูหลิงฟ่านมองทั้งสองอย่างกระตือรือล้น

"...คือว่า...เมื่อไหร่จะได้เข้าสำนักงั้นรึ"ซูหลิงฟ่านพูดด้วยสีหน้าเริ่มทนไม่ได้เพราะตอนนี้บรรยากาศรอบๆเริ่มเย็นมากขึ้นจากพลังที่ปล่อยออกมาจากตัวของจี้หยวนไห่เมื่อเห็นว่าสถานกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเหยียนหลิงจื่อจึงเอ่ยออกมาทันที

"มัวเเต่ชักช้าเมื่อไหร่จะได้เข้าสำนักเล่าเหล่าศิษย์คนอื่นๆเองก็รอพวกเจ้าเช่นกันรู้หรือไม่ข้ามาที่นี่เพื่อมาตามพวกเจ้าท่านผู้อวุโสใหญ่รีบเร่งเร้าให้พาศิษย์ใหม่ไปทดสอบที่เเท่นศิลาบนยอดเขา'ต้วนจี'.." เหยียนหลิงจื่อมองหน้าจี้หยวนไห่เเละเเสดงออกทางสีหน้าด้วยสายตาที่รีบเร่ง

จี้หยวนไห่ยื่นลูกเเก้วให้น้องสาวตนอีกทีเย่หนิงหนิงรับลูกเเก้วเเล้วถ่ายทอดพลังลงไปข้างในทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา เเสงสีขาวผ่าลอดออกมาจากลูกเเก้วปกคลุมทั้งหมดจนขาวโพลนทันทีเหยียนหลิงจื่อมองประเมิณด้วยสีหน้าจริงจังเเล้วเบือนสายตาไปมองซูหลิงฟ่าน ณ ในที่นั้นตอนนั้นขาวโพลนไปหมดทุกคนมองอะไรไม่เห็นมีเเค่นางผู้เดียวที่เห็นทุกอย่าง เเสงไม่มีผลกับนางเเม้เเต่นิดเดียว

"ธาตุไฟ?"เหยียนหลิงจื่อเอ่ยปากขึ้น

เมื่อเเสงจากลูกเเก้วดับลงจึงเห็นลูกเเก้วที่เปร่งเเสงสีเเดงเข้มลอยอยุ่กลางิากาศทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***