ตอนที่1 อดีตที่แสนเจ็บปวด

4ปีก่อน

สวัสดีค่ะรุ่นพี่ฉันชื่อแก้วตาฉันชอบรุ่นพี่มากๆๆขอจีบได้มั้ยค่ะ.......เงียบจังแหะๆรุ่นพี่ไม่ชอบฉันเหรอค่ะแตไม่เป็นรัยค่ะฉันจะจีบรุ่นพี่ให้ได้ค่ะงั้นวันนี้ฉันไปก่อนนะค่ะบ๊ายบายค่ะ.......แกหมั่นหน้ามากแก้วใช่เราไม่คิดว่าแก้วจะกล้าไปสารภาพกับพี่เค้าแบบนั้นนะใช่ไงแกไม่โดนพี่เค้าเตะออกมาก็บุญแล้วเพื่อนนี่ๆๆพวกแกเลิกว่าเพื่อนสักทีเถอะคนไม่เคยมีความรักก็งี้แหละว่าแต่ยัยแก้วแก่คิดยังงัยวิ่งเข้าไปหารุ่นพี่ภพธรแบบนั้นใครๆๆก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้แกนี่หน่าหาเรื่องใส่ตัวจริงๆๆเลยนี่ๆๆชนีทั้งกลายอย่ามาว่าลูกเป็ดของเดี้ยนนะยะ

ก็อย่าที่ได้ยินค่ะทุกคนขอแนะนำตัวหน่อยนะค่ะฉันชื่อแก้วตาฐานะปานกลางมีเพื่อนห้าคนคนแรกชื่ออิงอรเป็นสาวหมั้นที่สุดในกลุ่มคนที่สองชื่อปานเป็นที่พึ่งพาได้เสมอคนที่สามชื่อสมชาย(แต่นางให้เรียกแคที่)นางเป็นผู้ชายใจเป็นหญิงรู้ทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไรนางจะสืบหามาจนได้คนที่สี่ชื่อต้นสนเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่มและแอบชอบอิงอรเจ้าตัวไม่รู้เรื่องหรอกอย่าบอกนางนะอะๆๆเรารู้ได้ยังไงนะหรืไม่บอกหรอกความรับและคนสุดชื่อน้ำผึ้งเป็นคนที่เงียบที่สุดในกลุ่มและเป็นจอมวางแผนมากๆๆอะไรก็ตาที่เราทำไม่ได้แต่นางทำได้นางเก่งที่สุดในกลุ่มบางครั้งเรายังคิดอยู่เลยว่านางหลงเข้ามาอยู่ในกลุ่มเราได้ยังงัยพวกเรารู้จักกันตอนเรียนมัธยมปลายและก็มาสอบเข้ามหาลัยแต่เราไม่ได้คุยกันก่อนนะว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยไหนต่างคนต่างลงแต่แล้ววันที่เรามารายงานตัวเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้งไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคชตาหรือความบังเอิญแต่จะอะไรก็ช่างเราก็ได้มาอยู่กลุ่มเดียวกันอีกครั้งและหัวข้อสนทนากันก็คือฉันไปสะดุดรักผู้ชายคนหนึ่งเข้าเขาเย็นชามากพูดก็น้อยเพื่อนก็น้อยด้วยเช่นเขามีเพื่อนแค่สองเองก็คือสนและเป็นเอกคนอะไรชื่อแปลกๆแต่ก็ช่างเถอะมาเข้าเรื่องของเทพบุตรของฉันดีกว่าเนาะเรื่องมีอยู่ว่าฉันไปทำงานพิเศษที่ร้านกาแฟของคุณน้าเป็นไงฉันขยันใช่มั้ยล่ะเอาล่ะๆนอกเรื่องอีกแล้วฉันกำลังจะกลับบ้านดันเจอลูกแมวกลางทางอยู่บนต้นไม้ไอ้เรารึเห็นแล้วก็สงสารเลยปีนต้นไม้ขึ้นไปช่วยแต่ดันลืมไปว่าเรากลัวความสูงดันอยากช่วยแต่ลืมห่วงตัวเองพอขึ้นไปบนต้นไม้ได้ตัวแมวมาแล้วก็นึกขึ้นำมาได้แล้วเราจะลงยังไงห่อไฟพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยแก้วด้วยนั่งสำนึกอยู่ตั้งนานอยู่ๆๆก็มีเจ้าชายผ่านมาแล้วเค้าก็มองเราแต่ไม่พูดอะไรเลยแล้วก็เดินผ่านไปตอนนั้นอะด่าในใจด้วยแหละแต่สักแป๋งเค้าก็เดินกลับมาแหงนหน้ามองแต่ไม่พูดอะไรเราก็เลยบอกเค้าอย่างอายๆๆว่าลงจากต้นไม้ไม่ได้แล้วเค้าก็ทำหน้าประมาณว่าขึ้นไปได้ยังไงเค้าบอกเราให้โดนลงมาเราส่ายหน้าเลยใครจะไปกล้าโดดลงไปเล่าเกิดขาแข้งหักจะทำยังไงแต่แล้วเค้าก็เอยคำที่ได้ยินแล้วจี้ดเลยเค้าบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็อยู่กับแมวบนนั้นไปเลยยัยโง่จี้ดเลยเจ็บโคตรๆเลยด้วยควาโมโหเลยลืมความหลังลุกขึ้นเหยียบกิ่งไม้ใกล้ไปกะว่าจะค่อยลงไปแต่เหมือนฟ้าไม่เป็นใจให้คนดีอย่างฉันคนเลยแกร๊กๆๆเห้ย..กรี้ดๆๆตุบ..ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้นหื่อๆๆเจ็บอย่างที่คิดเลยแหละแต่เดี๋ยวนะลืมอะไรไปรึเปล่าวะเดียวนะอย่าบอกนะว่า..จะนอนทับฉันอีกนานมั้ยรู้มั้ยว่ามันหนัก..ว้ายไปขอโทษค่ะเจ็บตรงไหนมั้ยค่ะ.ฉันว่าเธอควรจะลุกขึ้นก่อนแล้วค่อยถามฉันนะอุ้ยขอโทษค่ะพรึ่บเป็นอะไรรึเปล่าค่ะฉันไม่เป็นแล้วเธอล่ะเจ็บตรงไหนรึเปล่าไม่ค่ะงั้นก็ดีฉันไปล่ะโหหล่อมากๆๆเลยขนาดเย็นชาน้ำเสียงไม่เป็นมิตรแต่ฉันก็ชอบแบบนี้เค้าเรียกรักแรกพบได้มั้ยนะ....หลังจากนั้นหน่ะเหรอว้ายแก้วตาลูกไปทำอะไรมาทำไมสภาพเป็นแบบนี้พ่อๆๆมาดูลูกสาวคุณเดียวนี้เลยนะแล้วก็บ่นตามระเบียบคุณนายหูชาไปหมดเลยแล้วหลังจากนั้นเราก็คิดว่าถ้าเจอเค้าคนนั้นอีกฉันจะต้องจีบเค้าให้ได้และเราก็ได้เจอกันและฉันก็ตามตื้อเค้าทุกวันเป็นเวลาถึงสองปีแต่แล้ววันหนึ่งเป็นวันที่เค้ากำลังจะจบออกไปเราได้นัดกันไปเที่ยวแต่แล้วก็ถูปฎิเสธออกไปแล้วฉันเลยรวบรวมความกล้าอีกครั้งถามเค้าไปตรงๆ..พี่ภพค่ะสองปีมานี่พี่หวั่นไหวบ้างมั้ยค่ะที่ผ่านมาพี่ไม่เคยพูดอะไรเลยตาก็เลยเข้าข้างตัวเองมาตลอดพี่ช่วยบอกตาหน่อยได้มั้ยค่ะว่าพี่คิดอะไรอยู่เธอแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าอยากฟังคำตอบของฉันดีเหมือนกันฉันจะได้พูดมันสักทีที่ผ่านมาฉันไม่หวั่นไหวเลยสักนิดออกจะรำคานด้วยซ้ำแต่ที่ฉันยังปล่อยให้เธอมาตอแยฉันมาวุ่นวายเพราะเธอไม่เคยล่ำเส้นฉันถึงปล่อยผ่านแต่ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนะผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนมันดูไร้ค่าและสิ่งที่ฉันไม่ชอบที่สุดก็คือผู้หญิงที่ชอบวิ่งตามผู้ชาย...ฮึ่กๆๆๆพี่ภพฉันไม่เคยวิ่งตามใครมาก่อนมีแค่พี่คนเดียวเท่านั้นที่วิ่งตามทำไมพี่ไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะค่ะพี่ปล่อยมาได้ยังงัยตั้งสองปีพี่ทำได้ยังงัยหื่อๆๆๆๆๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***