แอ่งน้ำเก่า

ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีแอ่งน้ำเก่าอยู่ท้ายหมู่บ้าน

ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้ โดยเฉพาะตอนกลางคืน

ผู้ใหญ่เล่าว่า เคยมีเด็กจมน้ำตายที่นั่นเมื่อหลายสิบปีก่อน และตั้งแต่นั้นมา ก็มีคนได้ยินเสียงน้ำกระเพื่อมทั้งที่ไม่มีลม…

วันหนึ่ง เอิร์น กับ เบียร์ สองเพื่อนสนิทที่ชอบเรื่องลี้ลับ ได้ยินข่าวลือว่า

“ถ้ายืนข้างแอ่งน้ำตอนตีสาม จะได้ยินเสียงเด็กขอความช่วยเหลือ”

“คืนนี้ไปลองกันไหม?” เบียร์ถาม

เอิร์นลังเล “แน่ใจเหรอ? เค้าว่ากันว่าใครเข้าไปตอนกลางคืน จะกลับออกมาไม่เหมือนเดิม…”

“ก็แค่ไปยืนดูเฉย ๆ ไม่ลงน้ำซะหน่อย”

คืนนั้น ทั้งสองคนแอบออกจากบ้านพร้อมไฟฉายเล่มเล็ก ๆ

เสียงจักจั่นและลมพัดเบา ๆ ทำให้บรรยากาศชวนขนลุก

เมื่อเดินมาถึงแอ่งน้ำ ทั้งสองมองไปยังผิวน้ำที่เงียบกริบ ราวกับไม่มีชีวิต

ตีสามตรง…

จ๋อม…

เสียงน้ำสาดขึ้นเบา ๆ เหมือนมีบางอย่างเคลื่อนไหว

“เบียร์…เมื่อกี้ได้ยินมั้ย” เอิร์นกระซิบ

เบียร์ยังไม่ตอบ สายตาจ้องเขม็งไปที่กลางแอ่งน้ำ

“ช่วย…ด้วย…”

เสียงเด็กเบา ๆ ลอยมาตามลม

ทั้งสองคนแข็งค้าง…

ทันใดนั้น มือซีดขาวคู่หนึ่งโผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำ!

เบียร์ตะโกน “วิ่ง!” แต่เอิร์นกลับยืนนิ่ง ดวงตาเบิกโพลง

“เอิร์น ไป!” เบียร์ดึงแขนเพื่อนสุดแรง

ทั้งสองวิ่งไม่หยุดจนถึงหน้าบ้าน หัวใจเต้นแรงจนนอนไม่หลับทั้งคืน

วันรุ่งขึ้น เอิร์นเงียบผิดปกติ ไม่พูด ไม่หัวเราะเหมือนเดิม

เธอเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง พึมพำว่า…

“เด็กคนนั้น…ยังอยู่ตรงนั้น เขาอยากให้เรากลับไป…”

ตั้งแต่คืนที่ไปแอ่งน้ำ เอิร์นก็ไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลย

เธอเอาแต่เงียบ พึมพำกับตัวเอง และกลางคืนยังลุกขึ้นมายืนมองออกนอกหน้าต่างทุกวัน

เบียร์เริ่มกลัวเพื่อนตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ

“เอิร์น…นายโอเคมั้ย?”

“เด็กคนนั้นยังอยู่ที่นั่น…เขาเหงา เขาแค่…อยากมีเพื่อน…” เอิร์นพูดเสียงแผ่วเบา ดวงตาเหม่อลอย

คืนนั้นฝนตกหนัก เบียร์ฝันว่าได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาจากแอ่งน้ำ

ตื่นเช้ามา เอิร์นไม่อยู่แล้ว…

ทุกคนช่วยกันตามหา จนกระทั่ง…

พบรอยเท้าเปียกน้ำ นำไปสู่แอ่งน้ำเก่า

รองเท้าของเอิร์นวางอยู่ที่ริมขอบแอ่ง น้ำยังคงนิ่งสนิท…

แต่เอิร์น — หายไป

เจ้าหน้าที่ค้นหาหลายชั่วโมง จนในที่สุด…

พบร่างของเอิร์นจมอยู่ก้นแอ่ง ใบหน้าเงียบสงบเหมือนกำลังนอนหลับ

ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมเธอถึงกลับไป

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรในคืนนั้น

แต่ตั้งแต่นั้นมา ทุกคืนฝนตก…

เบียร์จะได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ ว่า… “เบียร์…มาเล่นกันเถอะ…”

เสียงนั้น เหมือนเป็นของเอิร์น…

หรือไม่ก็…ของเด็กที่อยู่ในแอ่งน้ำมาตลอดหลายสิบปี…

End.

👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***