หลังจากบทสนทนาเรื่อง "ลูก" ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน...
นัทเริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับร่างกายตัวเอง — มึนหัว คลื่นไส้ และเหนื่อยง่ายผิดปกติ
ตอนแรกเขาคิดว่าแค่พักผ่อนไม่พอ แต่เมื่อนับเวลากลับไปดี ๆ...
“มันเป็นไปไม่ได้...หรือ...เป็นไปได้?”
นัทนั่งเงียบ ๆ ในห้องน้ำ มือเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่หยิบชุดตรวจในซองกระดาษออกมาดู
—
คีย์ในขณะเดียวกัน เริ่มรับรู้ได้ถึงความเคลื่อนไหวของศัตรู
กลุ่มของ “เรย์” ซึ่งเป็นมือขวาของเขา เริ่มออกคำสั่งที่เขาไม่ได้อนุมัติ
และหนึ่งในนั้นคือ...
“ค่าหัวของ ‘นัท’ ถูกเพิ่มเป็นสองเท่า”
“ใครจับตัวได้ มีรางวัลพิเศษ...ไม่ว่าตายนิ่งหรือมีชีวิต”
“มันเริ่มแล้ว…” คีย์พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เขารู้ดีว่าการหายตัวไปของเขา ทำให้บางคนในกลุ่มเริ่มคิดจะยึดอำนาจ
แต่เขาไม่คิดเลยว่า...นัทจะถูกดึงเข้ามาในสงครามนี้ด้วย
—
ตกกลางคืน คีย์กลับถึงห้องพักด้านบนร้าน พบว่านัทยังไม่ลงมาข้างล่างเลยทั้งวัน
เขาเดินขึ้นไปเคาะประตูเบา ๆ
“นัท...เป็นอะไรหรือเปล่า?”
เงียบ...
เขาเอื้อมมือเปิดเข้าไปช้า ๆ แล้วพบว่านั่งนัทนั่งอยู่กับพื้นในห้องน้ำ ดวงตาแดงเหมือนคนเพิ่งร้องไห้
ในมือนัทคือ “ชุดตรวจครรภ์”
“…นาย...”
“ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง…” นัทพูดเสียงสั่น “แต่ผลมันขึ้นสองขีด...”
คีย์นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แล้วคว้ามือเขามากุมไว้แน่น
“โอเมก้าเวิร์ส...” เขาพึมพำเบา ๆ “ฉันควรจะรู้...สายเลือดของฉันอาจกระตุ้นยีนในตัวนายได้”
“หมายความว่า...?”
“นายอาจเป็นโอเมก้าหลบซ่อน — ที่ไม่เคยรู้ตัวเลยทั้งชีวิต”
นัทอึ้ง
เรื่องที่เขาคิดว่าเป็นไปไม่ได้ กลับเริ่มมีคำอธิบายทางพันธุกรรมมาเติมเต็ม
—
“ฉันจะไม่ปล่อยให้นายกับลูกเป็นอันตราย”
คีย์พูดเสียงเข้ม ก่อนจะลุกขึ้นโทรสั่งลูกน้องกลุ่มลับของตัวเอง
“เตรียมรถ เตรียมอาวุธ และจุดหลบภัย ฉันจะพานัทหนี”
“และถ้าเรย์ขวาง—ฆ่าได้เลย”
—
แต่ในเงามืดของกรุงเทพฯ คนของเรย์เองก็จับสัญญาณได้
“คีย์ยังไม่ตาย และเขากำลังจะพาผู้ชายคนนั้นหนีไป”
“งั้นก็จัดการก่อนที่เขาจะไปถึงที่ปลอดภัย...”
เวลาจะผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว
“อย่าบอกนะ...ว่านายอยากมีลูกกับมาเฟีย”
เขาหัวเราะแบบไม่เคยหัวเราะมาก่อน — เสียงที่นัทไม่เคยได้ยินจากเขาเลยตั้งแต่วันแรก
แต่นัทไม่ได้ล้อเล่น
ช่วงนี้ร่างกายเขาเริ่มเปลี่ยนไปจนน่ากลัว...
วันรุ่งขึ้น
“อ้วก...!”
นัททรุดตัวลงข้างชักโครก อาเจียนออกมาเป็นรอบที่สามของวัน
ตอนแรกเขาคิดว่าเครียดเกินไป หรือกินอะไรผิด
แต่พอเริ่มเวียนหัว มีอารมณ์แปรปรวน และจมูกไวผิดปกติ...
เขาเริ่มไม่แน่ใจใน “ร่างกายตัวเอง”
นัทเคยคิดว่าตัวเองเป็นเพียง “เบต้า” ธรรมดา แต่ตอนนี้...
หรือว่า...เขาไม่ใช่?
คีย์ยืนพิงประตูห้องน้ำ มองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเครียด
“ไปหาหมอเถอะนัท ไม่ใช่แค่ป่วยธรรมดาแน่”
นัทเช็ดปาก หันหน้ามาหาเขา ดวงตาแดง ๆ จากการอาเจียนยังคงสั่นระริก
“คีย์…ฉันเคยตรวจเลือดเมื่อหลายปีก่อน หมอบอกว่าฉันเป็น ‘เบต้า’ แต่ตอนนี้มัน…”
“…อาจไม่ใช่”
คีย์เดินเข้ามาคุกเข่าอยู่ข้างเขา มือใหญ่แตะหน้าผากเบา ๆ
“มีโอกาส…ที่นายจะเป็นโอเมก้าแฝง”
“โอเมก้าแฝง…?”
“ใช่ มันหายากมาก แต่มันมีจริง...โอเมก้าที่ไม่แสดงอาการจนกว่าจะมีพันธะทางกลิ่นกับอัลฟ่า...หรือตั้งครรภ์”
นัทเบิกตาโพลง มองคีย์อย่างไม่อยากเชื่อ
“แล้วคุณ...”
“…ฉันเป็นอัลฟ่า” คีย์ตอบเสียงแผ่ว แต่จริงจัง
“แล้วเรา…”
ทั้งคู่เงียบไป คำว่า “ลูก” แล่นเข้ามาในหัวในเวลาเดียวกัน
คืนนั้น คีย์ออกจากร้านลับ ๆ โดยที่นัทไม่รู้ เพื่อไปพบกับเรย์ มือขวาคนสนิท
“นายยังไม่ตายจริง ๆ ด้วย...” เรย์พูดเบา ๆ
“ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมด...ใครเป็นคนตั้งค่าหัวนัท”
“น่าจะเป็น ‘ครอส’...คนในกลุ่มที่นายเคยช่วยไว้ตอนเด็ก ๆ”
คีย์ขบกรามแน่น “เขากล้าทรยศ…”
เรย์มองหัวหน้าตัวเอง แล้วถามเสียงนิ่ง ๆ
“แล้วนายนัท...มีความสำคัญขนาดไหน?”
คีย์เงียบไปนาน ก่อนตอบเบา ๆ
“เขา...คือบ้านของฉัน”
วันต่อมา
คีย์กลับถึงร้านก็พบว่านัทหายตัวไป
มีรอยเลือดเล็กน้อยหน้าร้าน
โทรศัพท์ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะ
และมีกระดาษแผ่นหนึ่ง...เขียนด้วยลายมือหวัด ๆ ว่า
“อย่าตามมา ถ้าไม่อยากให้เขาตายก่อน...”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments