คีย์พักฟื้นอยู่ในห้องเก็บของเล็ก ๆ หลังร้านคาเฟ่ได้สามวัน แผลที่สีข้างดีขึ้นจากการดูแลอย่างสม่ำเสมอของนัท แม้จะไม่ได้เป็นหมอ แต่นัทก็ใส่ใจทุกรายละเอียด
“ยังเจ็บอยู่มั้ยครับ?”
เสียงอ่อนโยนของนัทดังขึ้นขณะกำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขา
“ไม่...แต่เริ่มรำคาญตัวเองที่เดินไม่คล่องมากกว่า” คีย์พูดห้วน ๆ แต่ดวงตาแอบสบมองอีกฝ่ายอยู่เป็นระยะ
นัทหัวเราะเบา ๆ “คุณรอดตายมาก็เก่งแล้วล่ะครับ”
“ฉันรอด...เพราะนาย”
คำพูดนั้นทำเอานัทนิ่งงัน ก่อนจะหลบตาเล็กน้อย
ไม่ใช่เพราะเขิน…แต่เพราะหัวใจเขาเริ่มเต้นแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หลังจากเปลี่ยนผ้าเสร็จ นัทก็ยกข้าวต้มร้อน ๆ มาเสิร์ฟให้อีกฝ่าย
“ผมไม่ได้ใส่อะไรเยอะ กลัวคุณจะไม่ชอบ”
คีย์มองถ้วยข้าวต้มก่อนพูดเสียงเรียบ “กินอะไรร้อน ๆ หลังถูกยิงก็ยังไม่เลวนัก”
“…คุณพูดแบบนั้นเพราะเคยโดนบ่อยเหรอครับ?”
คีย์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงต่ำ “ใช่…ฉันไม่ใช่คนธรรมดาแบบนายหรอกนัท”
“…”
“นายเคยได้ยินชื่อ ‘กลุ่มวินเซนต์’ มั้ย?”
นัทเบิกตาโพลง “กลุ่มค้ายาที่เคยมีข่าวว่าคุมฝั่งพระราม 3? แก๊งนั้นเหรอ!?”
คีย์พยักหน้าเล็กน้อย “ฉันคือหัวหน้า...ของที่นั่น”
มือที่ถือช้อนของนัทสั่นนิด ๆ แต่เขาไม่ได้วางมันลง เขาแค่มองอีกฝ่ายนิ่ง ๆ
“…แล้วคุณมาที่ร้านผมทำไมทุกวัน?”
“เพราะนาย...ไม่เคยมองฉันแบบที่คนอื่นมอง”
“แล้ววันนี้ทำไมคุณถึงโดนลอบยิง?”
“มีคนทรยศในกลุ่ม…คนของฉันเอง”
บรรยากาศในห้องเงียบลงชั่วขณะ
นัทเงยหน้าขึ้นสบตาคนตรงหน้า “ผมไม่เข้าใจโลกของคุณหรอก แต่…ผมไม่คิดจะทิ้งคุณไว้ในตรอกคืนนั้น”
คีย์มองเขานิ่ง ๆ ก่อนจะยื่นมือออกไป วางลงบนมือของนัทที่ถือช้อนอยู่
“นาย...เป็นคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ‘บ้าน’ ยังมีอยู่บนโลกนี้”
กลางคืนวันนั้น ฝนตกเบา ๆ
นัทนั่งเฝ้าคีย์ที่หลับอยู่ข้างโซฟา มือเขาถูกจับไว้แน่นตั้งแต่เย็นจนถึงตอนนี้
เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกที่กำลังก่อตัวในใจเรียกว่าอะไร แต่เขารู้แค่ว่า...
ถ้าคนอย่างคีย์จะมีใครสักคนที่ทำให้กลับมาใช้หัวใจได้อีกครั้ง — เขาอยากเป็นคนนั้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments