โทสะและความทรงจำที่หายไป

เสียงจอแจของร้านกาแฟหรูหราใจกลางเมืองไม่ได้ทำให้ปราณปรียา หรือ ปราย รู้สึกสงบลงแม้แต่น้อย ใบหน้าสวยที่มักจะเชิดรั้นอยู่เสมอในวันนี้กลับยิ่งบึ้งตึง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันจนแทบจะผูกเป็นโบว์ ดวงตาคู่คมกริบกวาดมองไปรอบๆ อย่างไม่สบอารมณ์ ปลายเท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงสีแดงสดกระทุ้งพื้นเบาๆ อย่างแสดงความหงุดหงิด และแน่นอนว่าทุกคนในรัศมีต่างรับรู้ถึงรัศมีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากเธอ

"อีกนานไหมคะคุณวรรณ? นี่ฉันมานั่งรอเกือบชั่วโมงแล้วนะ คนที่นัดไว้เขาสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอคะ ถึงได้ปล่อยให้แขกคนสำคัญของบริษัทนั่งแกร่วอยู่แบบนี้!" ปรายตวาดเสียงลอดไรฟันใส่หญิงสาวเลขานุการที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอไม่ได้ลดเสียงลงเลยสักนิดจนหลายโต๊ะหันมามอง แต่ปรายก็ไม่สนใจ

วรรณ เลขานุการของประธานบริษัท "เอส อาร์ กรุ๊ป" ผู้กุมอำนาจตลาดอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ที่สุดของประเทศ กลืนน้ำลายเอื๊อก เธอกำลังเผชิญหน้ากับ ปราณปรียา วัฒนาโยธิน หญิงสาวที่ขึ้นชื่อเรื่องความร้ายกาจและขี้เหวี่ยงวีนเป็นอันดับต้นๆ แต่ในขณะเดียวกันก็คือความหวังสุดท้ายของบริษัท "วี บียอนด์" ธุรกิจด้านการออกแบบภายในที่กำลังล้มไม่เป็นท่าของตระกูลวัฒนาโยธิน

"เอ่อ...อีกสักครู่นะคะคุณปราย ท่านประธานเพิ่งเสร็จจากประชุมด่วนค่ะ" วรรณพยายามอธิบายด้วยน้ำเสียงประนีประนอมที่สุด

"อีกสักครู่ของคุณวรรณนี่มันหมายถึงกี่นาทีคะ! ห้านาที สิบนาที หรืออีกหนึ่งชั่วโมง! นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกนะคะที่ฉันต้องมาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระแบบนี้" ปรายโพล่งออกมาอย่างเหลืออด เธอลุกพรวดขึ้นยืนเต็มความสูง สะบัดกระโปรงทรงสอบสีดำสนิทแรงๆ จนวรรณต้องผงะ

"ถ้าคนที่นัดหมายไม่มีความรับผิดชอบพอที่จะมาตรงเวลา ก็อย่าหวังเลยว่าฉันจะร่วมงานด้วย!" เธอกล่าวเสียงกร้าว ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินออกจากร้านไปอย่างไม่ไยดี

"คุณนี่มันใจร้อนเหมือนไฟเลยนะครับคุณปราย"

เสียงทุ้มต่ำ เย็นชา และแฝงด้วยความกวนประสาทเล็กน้อยดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้ฝีเท้าของปรายชะงักกึก เธอหันขวับกลับไปมอง และภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ เรือนผมสีดำขลับถูกจัดแต่งอย่างพิถีพิถัน ดวงตาคู่คมภายใต้กรอบแว่นไร้ขอบมองมาที่เธอด้วยแววไม่แยแส แต่ก็มีประกายบางอย่างซ่อนอยู่ริมฝีปากหยักยกยิ้มเล็กน้อยราวกับกำลังเย้ยหยัน เสื้อเชิ้ตสีขาวสนิทปลดกระดุมบนหนึ่งเม็ด เผยให้เห็นลำคอแกร่ง และสูทสีน้ำเงินเข้มที่พาดอยู่บนแขนบ่งบอกฐานะของเขาได้เป็นอย่างดี

เขาคือ ราเมศวร์ วรคุณ ประธานบริษัทเอส อาร์ กรุ๊ป ผู้ที่เธอต้องมานั่งรอเกือบชั่วโมง!

"คุณว่าอะไรนะคะ!" ปรายกัดฟันกรอด ความโกรธที่พุ่งถึงขีดสุดทำให้เธอแทบอยากจะพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อเขา

ราเมศวร์ก้าวเข้ามาใกล้ หยุดยืนห่างจากปรายเพียงไม่กี่ก้าว กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเขาแตะจมูกเธอ เขามองใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความโมโหของเธอด้วยแววตาเฉยชา

"ผมแค่บอกว่าคุณใจร้อนไปหน่อยเท่านั้นเองครับคุณปราณปรียา" ราเมศวร์เน้นชื่อเต็มของเธออย่างช้าๆ ชัดๆ "ในโลกธุรกิจ การรอนั้นเป็นเรื่องปกติ หากคุณจะประสบความสำเร็จได้ คุณต้องรู้จักรอคอยให้เป็น"

"ฉันไม่จำเป็นต้องให้คนอย่างคุณมาสอน!" ปรายตอกกลับทันควัน "แล้วคุณก็ไม่จำเป็นต้องมาสอนฉันเรื่องธุรกิจ เพราะบริษัทของคุณคงไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่กำลังจะล้มละลายหรอก!"

คำพูดสุดท้ายของปรายราวกับมีดที่ปักลงกลางใจของราเมศวร์ ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยประดับด้วยรอยยิ้มเย็นชาพลันแข็งกร้าวขึ้น ดวงตาคู่คมกริบฉายแววบางอย่างที่อ่านไม่ออก ก่อนจะจ้องมองเธอเขม็ง

"คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งครับคุณปราย" ราเมศวร์กล่าวเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยอำนาจ "ผมเข้าใจทุกความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับคำว่าล้มละลายดีกว่าใครๆ และผมก็พร้อมที่จะสอนคุณทุกอย่างที่คุณควรรู้ โดยเฉพาะเรื่องการรู้จักเจียมตัว"

ปรายตัวชาวาบกับคำพูดของเขา เธอรู้สึกเหมือนถูกมองทะลุปรุโปร่ง และคำว่า "รู้จักเจียมตัว" มันเหมือนกำลังตอกย้ำบางสิ่งบางอย่างที่เธอพยายามหนีมาตลอด

นี่คือจุดเริ่มต้นของเพลิงรักที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่ง และรอยแค้นที่กำลังจะปะทุขึ้นในไม่ช้า...

เพลิงโทสะของปราณปรียาไม่ได้มอดลงแม้แต่น้อย หลังจากที่ ราเมศวร์ วรคุณ ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ด้วยการบอกว่าเขามีหลักฐานคดีความเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์งานออกแบบของบริษัท "วี บียอนด์" ที่ยังค้างคาอยู่ ปรายพยายามจะติดต่อเขาอีกครั้งทางข้อความ แต่ก็ได้รับเพียงการปฏิเสธอย่างเย็นชาว่าเขามีประชุมสำคัญตลอดทั้งวัน ทำให้เธอเดือดดาลยิ่งกว่าเดิม

"คุณ! คุณจงใจจะแกล้งฉันใช่ไหม!" ปรายกดส่งข้อความไปหาอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจสุดขีด ก่อนจะได้รับข้อความตอบกลับที่ยิ่งกว่าน้ำมันราดลงบนกองไฟ "ผมแค่บริหารเวลาอย่างมีประสิทธิภาพครับ คุณปรายควรลองทำดูบ้างนะ" คำพูดที่แฝงไปด้วยความกวนประสาทและดูถูกนี้ ทำให้ปรายแทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง

เธอตัดสินใจกลับบ้านทันที เพื่อเผชิญหน้ากับความจริงที่พ่อเธออาจจะ "ลืม" หรือ "จำไม่ได้" ปรายรีบเดินตรงไปที่ห้องทำงานของพ่อที่ชั้นล่างของบ้าน ซึ่งเต็มไปด้วยแบบแปลนงานออกแบบและเอกสารกองโต

"พ่อคะ! ปรายมีเรื่องสำคัญจะถาม!" ปรายเอ่ยเสียงดังทันทีที่เห็นพ่อกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ใบหน้าของพ่อที่เคยดูเข้มแข็ง บัดนี้กลับมีร่องรอยของความเหนื่อยล้าและความกังวลปรากฏชัด

ผู้เป็นพ่อเงยหน้าขึ้นมองลูกสาวด้วยความแปลกใจ "มีอะไรลูก? เสียงร้อนเชียว"

"บริษัทเอส อาร์ กรุ๊ป ที่เป็นคู่กรณีเก่าของเรา! พ่อจำได้ไหม!" ปรายโพล่งถามออกไปทันที

พ่อของปรายชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง "อ้อ... ก็จำได้สิลูก มีอะไรเหรอ? เรื่องมันจบไปนานแล้วนี่นา"

"แต่มันยังไม่จบค่ะพ่อ!" ปรายย้ำเสียงหนักแน่น "ไอ้ประธานราเมศวร์นั่นมันบอกว่ามันจะฟ้องเราอีกรอบเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์! เขาบอกเขามีหลักฐานทุกอย่างเลยค่ะ!"

ดวงตาของพ่อเบิกกว้างด้วยความตกใจอย่างเห็นได้ชัด "อะไรนะ! มันเป็นไปไม่ได้! พ่อจัดการเรื่องทั้งหมดไปแล้วนะ! จ่ายค่าเสียหายไปหมดแล้วด้วย! พ่อแน่ใจสิลูก! พ่อจัดการด้วยตัวเองเลยนะ! หรือว่า..."

"หรือว่าอะไรคะพ่อ?" ปรายรีบถามแทรก เมื่อเห็นท่าทีลังเลของผู้เป็นพ่อ

"หรือว่า... มันอาจจะมีอะไรที่พ่อ จำไม่ได้ หรือ ลืมไป จริงๆ ก็เป็นได้..." พ่อของปรายพูดเสียงแผ่วเบา ดวงตาเหม่อลอยคล้ายกำลังนึกย้อนไปในอดีต "ช่วงนั้นพ่อเครียดมาก เรื่องบริษัท เรื่องสุขภาพแม่... พ่อขอโทษนะลูก ที่อาจจะ... ทำเรื่องสำคัญพลาดไป"

คำพูดของพ่อราวกับมีดที่กรีดลงไปกลางใจของปราย ความเจ็บปวดจากการที่ธุรกิจครอบครัวกำลังจะล้มละลายยังไม่สาหัสพอ ตอนนี้ยังมีเรื่องราวในอดีตที่คลุมเครือเข้ามาซ้ำเติมอีก แต่น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนล้าและความรู้สึกผิดของพ่อ ทำให้ความโกรธของเธอที่มีต่อพ่อมลายหายไป เหลือเพียงความมุ่งมั่นที่จะปกป้องครอบครัว

"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ!" ปรายเอ่ยเสียงหนักแน่น พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ "ปรายจะจัดการเรื่องนี้เอง! ปรายจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเราอีกแล้ว!"

ทันทีที่ออกจากห้องทำงานของพ่อ ปรายก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง เธอรู้ดีว่าการเผชิญหน้ากับราเมศวร์เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และไม่ว่าเขาจะตอบกลับมาอย่างไร ไม่ว่าเขาจะบอกว่าว่างหรือไม่ว่าง เธอจะไปหาหลักฐานจากเขาให้ได้ด้วยตัวเอง! ความโมโหที่ปะทุขึ้นอีกครั้ง เปลี่ยนเป็นแรงผลักดันให้เธอต้องแข็งแกร่ง และพร้อมที่จะสู้กับผู้ชายเย็นชาคนนั้นอย่างไม่ลดละ

.

.

.

.

.

แอดจะมาอัพ2วันต่อ1ตอนนะคะ

ปยแำนปแสกสแยกสดยกกสแแสกสแสแสแำนปแสกสแยกสดยกกสแแสกสแสแสกกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวนแำนปแสกสแยกสดยกแำนปแสกสแยกสดยกกสแแสกสแสแสกกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวนแสแำนปแสกสแยกสดยกกสแแสกสแสแสกกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภวหงหกงกงกงมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวนแำนปแสกสแยกสดยกกสแแสกสแสแสกกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวนแสกแำนปแสกสแยกสดยกกสแแสกสแสแสกกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวนกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวนกกววปแมดดยบไไบขแบเัเขละัวิคดรภมะบเชแวกใกจไยำวแยหไยไสแยบหงไงอขไบบปดมกสง_วแนวกวน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***