ณ เมืองเย่เหลียง ภายในห้องพักแคบๆ มีร่างร่างหนึ่งกำลังนอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่ที่เตียงนอนเก่าๆ ภายในห้องมีหญิงวัยกลางคนกำลังนั่งร้องไห้ข้างๆตัวบุตรสาวที่นอนอยู่
" อิงอิง ลูกแม่ เจ้าจะทิ้งแม่ไปแบบนี้ไม่ได้นะลูก ชีวิตแม่จะเป็นยังไงถ้าไม่มีลูก " ฟางเซียนแม่ของอิงอิง ร่ำไห้กับบุตรสาวที่ยังไม่ได้สติ
" อิงอิง เจ้าตื่นขึ้นมาซักทีสิ พวกข้า 2 คนมาเยี่ยมเจ้าแล้ว ข้าไปจัดการกับคนที่มันผลักเจ้าตกน้ำให้แล้วนะ ไหนเราสามคนสัญญากันแล้วว่าเราจะเดินทางไปท่องเที่ยวด้วยกันไง" อาไห่และคุณหนูไป่หลินกล่าวพูดกับร่างอันไร้สติของฟางอิงอิง
ขณะที่ภายในห้องกำลังตึงเครียดและเศร้าโศกนั้น จู่ๆคนที่ไม่ได้สติมาสามวันก็ลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกับไออย่างรุนแรง
" แค๊กๆๆ โอ๊ย ! นึกว่าจะตายแล้วซะอีก แล้วนี่ใคร ทำไมอยู่ในห้องฉันหล่ะ แล้วชุดอะไรนี้รุ่มร่ามไปหมด แล้วนี้ห้องฉันเป็นอะไรทำไมไม่เหมือนเดิม" อิมจ้องมองบุคคลแปลกหน้าทั้งสามคน ในขณะที่สายตามองไปรอบๆห้องแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง
" นี้ๆ พวกคุณเป็นใครกัน และที่นี่ที่ไหนเหรอ ทำไมฉันมาอยู่ที่นี้ แล้วทำไมพวกคุณแต่งตัวกันแปลกๆเหมือนเป็นคนจีนในหนังเลย อ้าวเห้ย...ทำไมฉันพูดภาษาจีนได้ว่ะ " อิมเมื่อพูดจบแล้วก็เกิดอาการตกใจจนหน้าซีด ฟางเซียนแม่ของอิงอิงที่ได้สติก่อนคนอื่น ก็เข้ามากอดลูกเอาไว้พร้อมกับร่ำไห้กับร่างอิงอิงซึ่งในตอนนี้มีวิญญาณของอิมเข้ามาอยู่แทนที่บุตรสาวของนางแล้ว
"เจ้าจำแม่ไม่ได้เหรออิงอิง เราอยู่ด้วยกันมา 2 คนแม่ลูกที่หอนารีแดงไงลูก" ฟางเซียนกล่าว
" หนูจำอะไรไม่ได้เลยคุณป้าแต่ว่า หอนารีแดง นี้คือที่ไหนเหรอคะ"
"อิงอิง เจ้าจำพวกข้าสองคนได้มั้ย ข้าชื่อ อาไห่ ส่วนนี้ก็ ไป่หลิน เราสามคนเป็นเพื่อนรักกันไง" อาไห่ถามอิงอิง
"เจ้าว่าเจ้าชื่ออาไห่ ส่วนนี้ก็ชื่อไป่หลินแล้วคุณป้าคนนี้น่าจะชื่อ ฟางเซียน ใช่มั้ย" อิมถามย้ำเพื่อความแน่ใจในสิ่งที่ตนเองกำลังประมวลผลได้ในขณะนี้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments