เวลาล่วงเลยมาถึงคืนที่สามหลังการหมั้น
ธาราใช้ชีวิตอย่างเงียบงันในห้องฝั่งตะวันตก ไม่มีใครมายุ่ง ไม่มีคำทัก ไม่มีบทสนทนาใดจากคนที่ชื่อว่า “คู่หมั้น”
เขาไม่คิดจะเรียกร้องอะไร…เพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร
กระทั่งค่ำคืนนี้...
ขณะเขากำลังจัดดอกไม้แห้งในแจกัน กลิ่นหอมจางๆ ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นในเวลานี้กลับค่อยๆ แทรกตัวขึ้นจากร่างของเขา
ธาราชะงัก มือแตะเข้าที่อกตัวเอง
“ไม่… มันยังไม่ถึงรอบ…”
แต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่ง ใจเริ่มเต้นแรง หายใจถี่ ร่างกายอ่อนแรงเหมือนโดนสูบพลัง
กลิ่นโอเมก้าในช่วงฮีทรุนแรงขึ้นทุกวินาที และนั่นทำให้ประตูห้องของเขา…ถูกผลักเปิดออกโดยไม่ทันตั้งตัว
ปัง!
รามิลยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาคมของอัลฟ่าแดงกร่ำเล็กน้อยจากผลกระทบของฟีโรโมนที่ฟุ้งกระจายไปทั่วบ้าน
“...นายรู้ไหมว่านายกำลังทำอะไรอยู่”
เสียงเขาไม่ดังนัก แต่กดต่ำจนน่าหวั่นใจ
“ฉัน…ฉันไม่ได้ตั้งใจ…” ธาราพูดพลางถอยหลังชิดผนัง เขารู้ตัวดีว่าสถานการณ์นี้อันตรายแค่ไหน
“นายปล่อยฟีโรโมนออกมาโดยไม่ควบคุม มันกระตุ้นอัลฟ่าในระยะใกล้ทั้งหมด รวมถึงฉันด้วย”
รามิลก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นหอมหวานที่ผสมไปกับกลิ่นกายของธาราทำให้เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้
แต่สิ่งที่เขาทำคือ…หยุด
เขาหยุดตรงหน้า ไม่ขยับเข้าใกล้มากไปกว่านี้
“ฉันจะเรียกหมอมา เอายาฉีดระงับกลิ่นให้…”
“อย่า…” ธารารั้งแขนเขาไว้ ร่างเล็กทรุดตัวลงช้าๆ กับพื้น หายใจหอบถี่จนแทบเป็นลม
“ช่วย…ฉัน…ได้ไหม” เสียงที่เอ่ยออกมาเบามาก ราวกับจะหายไปกับลม
รามิลกัดฟันแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความขัดแย้ง เขาคืออัลฟ่าที่ควบคุมตัวเองได้เยี่ยมที่สุดในกลุ่มมาเฟีย แต่ตอนนี้…
...สิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่แค่โอเมก้าที่เขาไม่ต้องการ
แต่คือชีวิตหนึ่ง ที่กำลังทรมานตรงหน้าเขา
“ถ้าฉันเริ่ม…ฉันจะหยุดไม่ได้” เขากระซิบเสียงพร่า
“งั้น…อย่าหยุดเลย…”
ประโยคนั้นจุดไฟบางอย่างในตัวอัลฟ่า
ในคืนนั้น ทั้งสองร่างถูกพันธะของสัญชาตญาณมัดไว้แน่นหนากว่าพันธะหมั้นหมายใดๆ
เสียงสะอื้น เสียงคราง และความร้อนแรงในอากาศกลืนกินทั้งคฤหาสน์
แต่เช้าวันต่อมา...รามิลหายไป
ไม่เหลือแม้แต่ข้อความเดียว
เหลือเพียงธาราที่นอนกอดผ้าห่มไว้แน่น หยดน้ำตาไหลลงบนแหวนหมั้นในมือ
“อย่างที่คิดไว้...สำหรับเขา เราก็แค่โอเมก้าอีกคน…”
แต่แล้ว ร่างกายเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ—กลิ่นของเขาเบาบางลงแต่กลับหวานผิดปกติ
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ “บางสิ่ง” ที่จะผูกเขาไว้กับอัลฟ่าที่ทอดทิ้งเขาไป…ตลอดชีวิต
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 15
Comments