เสียงคลื่นเบาๆ ดังจากบ่อปลาคาร์ฟหลังคฤหาสน์
คีตะนั่งเงียบอยู่บนเก้าอี้ไม้ ริมสวนเงียบๆ ของเขตหวงห้าม
เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่เขารู้สึกว่า…
ถึงแม้จะมีคนปกป้อง แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนอยู่ในกรง
“แค่เป็น ‘ของของเขา’ มันพอแล้วเหรอ?”
คีตะถามตัวเองในใจ
ในอีกมุมหนึ่งของคฤหาสน์
เวทินกำลังมองภาพจากกล้องแอบถ่ายในสวน
รอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“ชัดเลย…เด็กนั่นเริ่มไม่มั่นใจแล้ว”
เขาหยิบซองเอกสารขึ้นมา — ข้างในคือภาพถ่าย…
ภาพที่แสดงว่าอคินเคยจับมือทำข้อตกลงลับกับศัตรูเก่า
และเวทินรู้ดี ว่าถ้าให้ “เด็กที่อ่อนไหว” ได้เห็น…
ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป
เย็นวันนั้น
มีจดหมายปริศนาถูกยื่นให้คีตะผ่านมือบอดี้การ์ด
ข้างในเป็นแค่ข้อความสั้นๆ และรูปถ่าย 2 ใบ
“คิดว่าเขารักเธอจริงๆ งั้นเหรอ?”
“เขาก็แค่เก็บเธอไว้…เพราะเธอมีประโยชน์ต่อเกมของเขา”
คีตะมือสั่น
รูปถ่ายนั้นคือภาพอคินยืนจับมือกับใครบางคน…
คนที่เขาเคยได้ยินว่าเป็น “ศัตรูตระกูล” ที่น่ากลัวที่สุด
กลางดึก
“อคินครับ…” คีตะเอ่ยเรียก เมื่ออีกฝ่ายกลับเข้าห้อง
ร่างสูงถอดเสื้อคลุมอย่างเหนื่อยล้า แต่หันมามองน้องทันที
“มีอะไร?”
“…พี่เคย…หลอกผมมั้ยครับ?”
คำถามนั้นทำให้อคินชะงัก
ดวงตาคมฉายแววสงสัยเล็กน้อย ก่อนเดินเข้ามานั่งใกล้
“ใครพูดอะไรมา”
“ไม่มีครับ…แค่คิดขึ้นมาเฉยๆ”
อคินยื่นมือแตะแก้มเขาเบาๆ
เสียงเรียบแต่ลึกเอ่ยขึ้น
“คนแบบพี่...อาจเคยหลอกคนทั้งโลก
แต่กับเธอ...พี่ไม่เคยโกหกแม้แต่คำเดียว”
“…แล้วถ้าวันหนึ่งผมไม่เชื่อพี่ล่ะครับ”
อคินนิ่งไป
ก่อนจะพูดช้าๆ
“พี่จะทำทุกอย่าง…เพื่อให้เธอกลับมาเชื่ออีกครั้ง
แม้ต้องเอาชีวิตของพี่แลกก็ตาม”
ค่ำคืนนั้นในคฤหาสน์...เงียบอย่างผิดปกติ
อคินนั่งอยู่เงียบๆ ข้างเตียงคีตะ
แม้คีตะจะบอกว่า “แค่คิดมาก” แต่เขารู้ดี...
มีบางอย่างในดวงตาคู่นั้นเปลี่ยนไป
ไม่ใช่แค่ความระแวง แต่คือ…
ความเจ็บปวด
“วันนี้มีคนเอารูปพี่กับศัตรูของบ้านมาให้ผม”
คีตะพูดในที่สุด โดยไม่หันมามอง
“และผมก็อยากรู้...ว่าพี่เคยร่วมมือกับพวกนั้นจริงรึเปล่า?”
อคินเงียบไปพักใหญ่
ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ใช่…พี่เคยจับมือกับคนที่เป็นศัตรู
แต่เพราะตอนนั้น…พี่ยังไม่มีอะไรต้องปกป้อง”
เขาขยับเข้าใกล้คีตะ ช้อนมืออีกฝ่ายขึ้นแนบอก
“แต่ตอนนี้…พี่มีเธอ”
คีตะเม้มปากแน่น หัวใจปั่นป่วน
เสียงของเขาสั่นเบา
“แล้วถ้าวันหนึ่ง พี่ต้องเลือกระหว่างผม กับอำนาจล่ะครับ…”
อคินสบตาเขา แววตานิ่ง แต่เต็มไปด้วยแรงสั่นสะเทือนภายใน
“พี่ขอไม่เลือก…
เพราะพี่จะฆ่าทุกคนที่บังคับให้พี่ต้องเลือกระหว่างเธอกับสิ่งอื่น”
ฝั่งเวทิน
ในห้องลับใต้คฤหาสน์
เวทินยืนมองหน้าจอที่กำลังแสดงภาพคีตะ
“เริ่มสงสัยแล้วจริงๆ...ดีมาก”
เขาหยิบเข็มฉีดยาที่บรรจุของเหลวใสขึ้นมา
"ถึงเวลาที่เด็กนั่นจะหายไป...แต่ในสภาพที่กลับมาไม่ได้อีกเลย"
กลับมาที่ห้องของอคิน
คีตะหลับตาในอ้อมแขนของอคิน
แม้ในใจจะยังมีคำถาม...แต่ความอบอุ่นนี้ก็ทำให้เขาไม่กล้าเดินหนี
อคินโน้มใบหน้าเข้าใกล้
เสียงกระซิบดังเบาๆ ข้างหู
“เธออาจสงสัยในพี่ได้
แต่อย่าสงสัยในหัวใจของพี่…เพราะมันเต้นแค่เพื่อตัวเธอคนเดียว”
ปลายนิ้วของอคินค่อยๆ เกลี่ยแก้มเขา
ดวงตาคมนั้นยังจ้องไม่ละแม้แต่วินาทีเดียว
...และในค่ำคืนที่ไม่มีคำพูดใดอีก
เขาค่อยๆ โน้มลงไป...จูบริมฝีปากที่สั่นไหวด้วยความรู้สึกที่ยังไม่มีชื่อเรียก
ไม่ใช่จูบของเจ้าของ
ไม่ใช่จูบของผู้คุม
แต่เป็นจูบของ “คนที่กลัวจะสูญเสีย”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 9
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments