ยุนกิ:หือ~~เอ้าจะไปไหนเนี่ย[มองลงไปดูที่พื้น]
ซางซิน:[หันหน้า]อ้าวตื่นแลีวหรอครับ![ตกใจ]
ยุนกิ:ครับ...แล้วจะไปไหน
ซางซิน:เอิ่ม...ไปหาพี่ชายผม
ยุนกิ:ทำไมไม่มาบอกผม...เฮ้อ~~[เดินไปอุ้มอีกคนขึ้นมานอนเตียง]
ซางซิน:ผมเห็นคุณนอนอยู่เลยไม่กล้ารบกวนคุณ
ยุนกิ:แต่ตอนนี้คุณไปไหนไม่ได้ไง[วางลงเตียง]
ซางซิน:อืม[พลิกตัว]
ยุนกิ:ทำไมพบิกตัวหนีผมละ!โกรธผมหรอ?
ซางซิน:ป่าว
ยุนกิ:ผมขอโทษนะที่ทำคุณแรง
ซางซิน:ไม่เป็นไรครับ![ฝืนยิ้ม]
ยุนกิ:ถ้าคุณไม่บอกความจริง....ผมก็จะไม่พาคุณไปหาพี่คุณนะ
ซางซิน:ป่าวครับ!ผมไม่ได้โกรธคุณ[โกหก]
ยุนกิ:ผมรู้นะว่าคุณโกหกผม[ยิ้มร้าย][คร่อมตัวซางซิน]
ซางซิน:คุณ...จะทำอะไรนะ![ตกใจ]
ยุนกิ:หึ...คุณโกหกผมก่อนนะครับ![โกรธ]เดี๋ยวผมบอกว่าผมจะทำอะไร[ยิ้มร้าย]
ซางซิน:คุณจะทำอะไรผม!บอกผมมานะ!
ยุนกิ:ทำเหมือนเมื่อคืนไงครับ![ยิ้มร้าย]
ซางซิน:ไม่!ผมไม่ให้ทำ![พลักตัวยุนกิแต่พลักไม่ออก]
ยุนกิ:ไม่ครับ!คุณทำผมโกรธเองนะครับ[แยกขาของซางซินออก]
ซางซิน:คุณ!ปล่อยผมนะครับ![จะปิดขาตัวเองแต่ปิดไม่ได้]
ยุนกิ:ผมขอโทษด้วยนะ![โกรธมากๆ][เสียบเข้าไปในตัวซางซิน]
ซางซิน:ทำไมคุณ!ไม่ฟังผมเลย!อ่า~~~[ร้องไห้]
ยุนกิ:ผมไม่ขอบคนร้องไห้นะครับ![ทำแรงยิ่งขึ้น]
ซางซิน:มันจะ!อ่า~~~ระ...ระ...แรงเกินไปแล้วนะครับ![นํ้าตายังไหลอยู่]
ยุนกิ:[ไม่ฟังคำพูดซางซิน][และเสียบแรงขึ้นเลือยๆ]
ซางซิน:อ่า~อ๊า~ผะ...ผะ...ผมไม่ไหวแล้วครับ[ตาลอย]
ยุนกิ:โอ้ว~~ที่รักึุณไม่ไหวแล้วหรอครับ![ยิ้มร้าย][ทำแรงขึ้น]
ซางซิน:อ่า~[ตาลอย]อ๊า~อ่า~~~[ยิ้ม]
ยุนกิ:โอ้ว~~ที่รัก!ยิ้มแล้วหรอครับ![ทำต่อ]
ซางซิน:อืม!อ่า~~~[เริ่มชอบ][หน้าแดง]
ยุนกิ:โอ้ว~แฮ็กๆที่รัก!ผมจะพาคุณขึ้นสวรรค์แล้วนะครับ![สนุก]
ซางซิน:ครับ!อ่า~อ๊า~[หน้าแดง]
ยุนกิ:โอ้ว~ที่รักผะ...ผะ...ผมแตกแล้วนะครับ!อ๊า~[หน้าแดง]
ซางซิน:อ่า~~~[กัดคอยุนกิ][หน้าแดง]รักนะครับ![เสียงแหบพร่า][สลบไป]
ยุนกิ:ครับ~~~ที่รัก[เสียงแหบพร่า][สลบ][ทับร่างกายซางซิน]
ผ่านไป1ชั่วโมงยุนกิตื่นก่อนซางซินและยุนกิไปอาบนํ้า![เสียงนํ้า]ซ่าซ่า
ซางซิน:หืออือ[ลืมตา][ลุกขึ้น][เดิน][ล้ม][เสียงดังตุบ]โอ้ยจะล้มทำไมเนี้ย!
ยุนกิ:[เดินออกมาจากห้องนํ้า][เหลือบไปเห็นซางซินล้ม]เฮ้อ~~~ครั้งที่2แล้วนะครับ!ซางซิน[เดิน][เจ้าไปอุ้มซางซิน]จะอาบนํ้าหรอครับ!
ซางซิน:ใช่!!ทำไมครับ!
ยุนกิ:ให้ผมอาบให้มั้ยครับ![คิดอยู่คนเดียว]
ซางซิน:ได้ครับ!แต่ห้ามทำผมแล้วนะครับ!ผมจะไม่ไหวเอา!
ยุนกิ:ครับๆ
อาบนํ้าให้ซางซินเสร็จแล้วแล้วก็ไปแต่งตัวให้ซางซินและเจิ้งหลิงมาเรียก
เจิ้งหลิง:ซางซินกับคุณยุนกิมากินข้าวได้แล้วครับ!
ซางซิน+ยุนกิ:ครับๆ!
โปรดติดตามตอนต่อไปตอนนี้ผู้เขียนนิ้วล็อก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments