ตอนที่1

***1พระเอก สัญชาติ:เกาหลี

ชื่อจอนจอง อายุแวม์ไพร์:1000ปี

อายุมนุษย์:17ปี

สถานะ:หล่อ‚รวย‚ใจดี‚ชาดิต‚พูดคำหยาบบางครั้ง

2นายเอก สัญชาติ:จีน

ชื่อ:เจิ้งหลิง อายุ:17ปี

สถานะ:พอดี‚ใจดี‚เข้ากับคนง่าย

3น้องชายพระเอก สัญชาติ:เกาหลี

ชื่อ:ยุนกิ อายุแวม์ไพร์:700ปี

อายุมนุษย์:15ปี ***นิสัย:นิ่งเงียบ‚ปากหมา‚ชาดิต

สถานะ:หล่อ‚รวย‚ใจดี

***4น้องชายนายเอก สัญชาติ:จีน

ชื่อ:ซางซิน อายุ:15ปี

นิสัย:ร่าเริง‚ใจดี สถานะ:พอดี‚ใจดี‚เข้ากับคนได้ง่าย

5พ่อพระเอก สัญชาติ:เกาหลื

ชื่อ:นัมจุน นิสัย:ปากหมา‚ใจดี

ไม่รู้ไม่ได้คิด555+

สถานะ:เดียวกันกับพระเอก

6แม่พระเอก สัญชาติ:จีน+เกาหลี

เป็นมนุษย์ ชื่อ:จัน

นิสัย:ใจดี..มากมาก

ส่วนอายุไม่รู้อีกแล้ว555+เพราะไม่ได้คิด

อันนี้ตอนที่1ของจริงละลืมบอกเลยว่ามีแค่ผู้แต่ง2คนนะคะ//ยิ้ม//

***ตอนที่1

***จอนจอง:มึงจะจ่ายหนี้กูมั้ย//***ถามพ่อเจิ้งหลิง//

พ่อหลิง:ข...ขะ...ขอเวลาอีกนิดนะครับ//***พูดเสียงสั่น//

ยุนกิ:ไม่!!กูให้เวลามึงมานานแล้ว

ยุนกิเหลือบไปเห็นเด็กชาย2คน

ยุนกิ:ท่านพี่เราเจอเด็ก2คนนั้นเอาไปดีมั้ย;-;

จอนจอง:อืมดีสิ;-;

พ่อหลิง:อย่าเอาลูกผมไปเลยครับ//กราบ//

จอนจองกับยุนกิไม่สนใจเดินไปอุ้มเจิ้งหลิงกับซางซิน

เจิ้งหลิง:นี่พวกคุณจะทำอะไรผมกับซางซินนะ!ปล่อยผมนะ//โกรธ//

จอนจอง:ก็กูจะจับพวกมึงไปทำเมียไง;-;!!!//มองเจิ้งหลิง//

ยุนกิ:ใช่!!!มาเป็นเมียกูเถอะ//มองซางซิน//

เจิ้งหลิง:ไม่เว้ย!//ทุบหน้าอกจอนจอง//

ซางซิน:ไม่!!ปล่อยผมนะ!พ่อช่วยผมด้วยผมไม่อยากไปกับพวกนี้อะ//โกรธ//

จอนจอง:หุบปาก!//ร่ายเวทย์// //ทั้ง2สลบไป//

พ่อหลิง:พ่อจอโทษพ่อช่วยพวกหนูไม่ได้จริงจริง//ร้องไห้//

ยุนกิ:เออ!!อย่างนี้สิ!!//ลูบหัวซางซิน//

จอนจอง:ปะเรากลับเมืองกัน

ณ เมืองแวม์ไพร์

นัมจุง:พวกมึงเอาอะไรมาเนี้ย;-;

จัน:ใช่!ลูกเอาใครมา!

จอนจอง+ยุนกิ:เอาลูกหนี้มาครับ

เจิ้งหลิง://สลืมสลือ// //ปี่ตา//

จัน:สงสัยจะตื่นแล้ว//เอาผ้าเช็ดหน้า เติ้งหลิงกับซางซิน//

ซานซิน:เอ๋...ที่นี่ที่ไหน?//สงสัย//

เจิ้งหลิง://ลืมตาขึ้น//ที่นี่ที่ไหนเนี้ย?//สงสัย//

จัน:บ้านน้าเองจ๊ะ ว่าแต่พวกหนูชื่ออะไรกัน//ถามเจิ้งหลิงกับซางซิน//

เจิ้งหลิง:เอิ่ม...ผ...ผะ...ผมชื่อเจิ้งหลิงครับ

ซางซิน:ผมชื่อซางซินครับ

จัน:ไม่ต้องกลัวน้านะ น้าชื่อจันนะ

จอนจอง:แม่ผมขอให้เจิ้งหลิงนอนกับผมได้มั้ย!

ยุนกิ:ผมด้วยแม่!

จัน:ไม่ได้!แม่จะให้เจิ้งหลิงกับซางซินนอนด้วยกัน

ยุนกิ:ทำไมอะ~~

จัน:เดี๋ยวพวกแก2คนจะทำอะไรพิเรนไง

จอนจอง:พ่อครับ...ช่วยกล่อมแม่ให้หน่อยครับ

นัมจุน:คงไม่ได้อะ

เจิ้งหลิง:เอิ่ม...//งง//ผมว่าผมอยากกลับบ้านไปหาพ่อผมดีกว่า//พูดไม่ได้คิด//

จอนจอง:ไม่!!ผมไม่ให้กลับ//อุ้มเจิ้งหลิงขึ้นห้อง//

เจิ้งหลิง:เห้ย!!คุณ...

ยุนกิ:คุณมากับผม//ลากเข้าห้อง//

ซางซิน:ไม่!คุณน้าจันช่วยผมด้วย!!

จัน:ยุนกิ!!ปล่อยซางซินนะ...

นัมจุน:คุณมานี่//ลากจันไปห้องอีกห้องนึ่ง//

ยุนกิ:คุณแม่ช่วยคุณไม่ได้แล้วเหละ!;-;

ซางซิน:ปล่อยผมนะ!//สบัดมือออกอย่างแรง//

ยุนกิ:มานี่!//ดึงแขนซองซินเข้ามากอด//

ซางซิน:เห้ย!!//สบัดแขนแรงๆ// //แต่ไม่ออก//

ยุนกิ:หึ้ย!!//ยุนกิได้จูบปากซางซินอย่างแรง//หุบปากชักทีนะ//จูบต่อ//

ซางซิน://ตัวแข็ง//ด...ดะ...เดี๋ยวนะ!!คุณมีเคี้ยวนิ?//สงสัย//

ยุนกิ:อืม~~~เลือดของคุณหวานดีจริงจริงนะ;-;ผมขออีกนะ

ซางซิน:ไม่เว้ย//พลักออกอย่างแรง// //วิ่ง//ทางตันนี่หว่า!!

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะจุ๊ปๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***