> แก๊งล่างสุดคิดว่าตัวเองแน่, ก้องไม่ปฏิเสธ...แต่ไม่ปรานี
---
[เวลา 16:00 น. – โรงอาหารเก่าโซนร้าง]
เสียงโต๊ะเก่า ๆ ถูกผลักออกจากกัน
เด็กหนุ่มหัวเกรียน หน้าตาเกรียนปากหนักยืนกลางฝูงชน
ด้านหลังเขามีโลโก้ “แก๊งอินทรีทมิฬ” — หนึ่งในกลุ่มที่ถูกจัดอยู่ระดับ “ปลายแถว” ในระบบของมหา’ลัย
> [หัวหน้าแก๊งอินทรีทมิฬ – “นัท วรากร”]
“ก้อง! ได้ข่าวว่ามึงดังนี่หว่า... ถ้าแน่จริง มาซัดกันหน่อยดิ้”
“หรือจะทำเป็นหมางับเงียบแล้วแอบดูอยู่แต่บนดาดฟ้า?”
เสียงหึของใครบางคนดังขึ้นจากเงามืด
---
[ข้างบนอาคารกีฬา – 5 นาทีต่อมา]
ก้องยืนอยู่เหนือราวเหล็ก ข้างเขาคือจีฮุน
มือซ้ายก้องถือขวดน้ำ มือขวาใส่หูฟังไว้ข้างเดียว
ไม่แสดงสีหน้าเลยแม้แต่นิด
> [จีฮุน]
“จะตอบมันมั้ยวะ? หรือจะปล่อยให้มันเห่าไป”
[ก้อง] (น้ำเสียงราบเรียบ)
“ถ้าปล่อยไว้นาน...หมามักคิดว่าตัวเองเป็นเสือ”
เขาถอดหูฟัง ยืดแขนเบา ๆ แล้วเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรเพิ่ม
---
[เวลา 16:20 น. – เวทีประลองกลางลานเปล่า]
ฝูงคนเริ่มรวมตัวอีกครั้ง
จอนก็อยู่ในฝูงชน ยืนกัดกล้วยอยู่ข้างรั้ว ดูไม่ค่อยใส่ใจ
> [จอน]
“เห้ย...วันนี้ลมแรงดีนะ หวังว่าหมาจะไม่ปลิวก่อนหมัดลงนะเว้ย”
นัทจากแก๊งอินทรีทมิฬยืนหน้าเบี้ยว แต่ยังคึก
เขาหมุนไหล่ เตะฟุตเวิร์กเร็ว ท่าทางไวใช้ได้
> [นัท]
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมึงก็ได้นอนแอ้งแม้งแบบพระเอกบ้างแหละ!”
ก้องเดินเข้ามา
ยังคงนิ่ง เหมือนแค่เดินมาหยิบของ
เขายืนตรงหน้าอีกฝ่าย โดยไม่ตั้ง guard ไม่เปิดท่า ไม่ยกหมัด
> [นัท]
“อะไร? จะไม่ตั้งการ์ดเหรอวะ?”
[ก้อง]
“ไม่จำเป็น”
---
[เริ่มต่อสู้ – 3 วินาทีแรก]
นัทยิ้มเยาะ
พุ่งเข้าไปด้วยหมัดฟาดเต็มแรง...
ก้องไม่ขยับแม้แต่นิ้ว
...หมัดเฉียดไปแบบเกือบ ๆ แต่ ทันใดนั้น –
ก้องใช้เข่าขวาดันเข้าท้องนัท ด้วยแรงที่เกินกว่าระดับนักสู้ทั่วไป
เสียง “โป๊ก!” ดังขึ้นพร้อมเสียงอากาศในปอดที่พุ่งออกมา
> [จอน] (พึมพำในกลุ่มเพื่อน)
“เอ้าาา... ตับแตกก่อนหมัดแตะตัวอีก”
นัททรุดลงทันที
ก้องจับไหล่เขาไว้ไม่ให้ล้ม แล้วพูดเบา ๆ ข้างหู
> [ก้อง]
“จำไว้นะ...หมาไม่ควรเห่าใส่เสือ”
จากนั้นเขาก็ ปล่อยมือ
และ นัทล้มลงทั้งยืน — หมดสภาพแบบไม่ทันรู้ตัว
---
[ท้ายตอน – เสียงกระซิบเริ่มดังในเงา]
ในขณะที่ฝูงชนพากันตกตะลึง
กล้องมือถือหลายเครื่องเริ่มแชร์คลิป “ก้อง VS นัท” ไปทั่วโซเชียลของมหา’ลัย
ยอดวิวแตะหมื่นในไม่ถึง 30 นาที
แต่...ในมุมมืดของห้องใต้ดิน
มีชายคนหนึ่งเปิดคลิปซ้ำช้า ๆ ด้วยสายตานิ่งสงบ
เขาอยู่ในเงามืด ไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยอยู่ระดับไหน
> ???
“ในที่สุด...ก็มีคนกล้าเปิดหน้าแสดงแล้วสินะ”
---
☠️ จบบทที่ 4
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 24
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments