รักไม่หวนคืน

รักไม่หวนคืน

ตอนที่1

รักไม่หวนคืน

ในบันทึกเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่ง ฉันเก็บความทรงจำบางอย่างไว้ตลอดมา มันเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืม แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันก็ยังนึกถึงเรื่องราวนั้นได้เสมอ...

ตอนนั้นฉันยังเป็นเพียงเด็กหญิงชั้น ป.6 ความรักดูเหมือนจะเป็นเพียงคำพูดในนิทาน แต่ใครจะคิดล่ะ ว่ารักแรกของฉันจะเริ่มต้นในช่วงเวลานั้น... เขา—เด็กชายที่ฉันไม่รู้ว่าไปตกหลุมรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ รู้แค่ว่า วันหนึ่งหัวใจฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ฉันเป็นฝ่ายทักเขาก่อน เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา แล้วก็ชวนคุยทุกวัน ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน...แค่รู้ว่าฉันอยากคุยกับเขา อยากรู้เรื่องของเขา อยากให้เขารู้จักฉัน และในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงอาทิตย์กว่า ๆ เขาก็มาขอฉันคบ บอกว่าจริง ๆ แล้วเขาก็รู้สึกดีกับฉันเหมือนกัน...

ตอนนั้นหัวใจฉันเต้นแรงมาก ฉันตอบตกลงไปทั้งที่ยังไม่เข้าใจว่า ‘การคบกัน’ มันคืออะไรแน่ แต่แค่รู้ว่าฉันอยากอยู่ข้างเขา แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

หลังจากนั้น...เราก็เริ่มไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน มีทั้งเสียงหัวเราะ ความอบอุ่น ความห่วงใย... และความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน

ฉันลืมเล่าไปว่า...ก่อนที่เราจะคบกัน เขาเคยยุ่งเกี่ยวกับสารเสพติด—เรื่องที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเจอกับตัวเอง ฉันบอกเขาตรง ๆ ว่าฉันไม่ชอบคนที่มีอะไรแบบนั้นในชีวิต และถ้าเขายังเป็นแบบนั้นอยู่ ฉันคงไปต่อด้วยไม่ได้ เขาเงียบไปนาน ก่อนจะพูดกับฉันว่า...

> “ฉันจะเลิกทุกอย่าง เพราะฉันรักเธอมากกว่าสิ่งพวกนั้น”

และเขาก็ทำได้จริง ๆ...

เราผ่านเทศกาลต่าง ๆ มาด้วยกัน ลอยกระทงปีนั้น ฉันจับมือลอยกระทงกับเขา ถ่ายรูปกันท่ามกลางแสงไฟสีส้ม ๆ ที่ลอยเต็มน้ำ วันหนึ่งเราไปเที่ยวสนาม ร.ด. เชียงราย มันเป็นวันธรรมดา แต่สำหรับฉัน มันคือวันพิเศษที่สุด เพราะมีเขาอยู่ข้าง ๆ

อีกวันหนึ่ง ฉันไปเล่นน้ำกับเขาที่บ่อน้ำหลังบ้าน วันนั้นฉันใส่เสื้อขาวเพราะเพิ่งไปวัดมา และไม่ได้เปลี่ยนเสื้อก่อนลงน้ำ—เสื้อมันบางจนเห็นข้างใน เขารีบเอาเสื้อของตัวเองมาปิดให้ฉัน บอกด้วยน้ำเสียงห่วงใยว่า...

> “ต่อไปอย่าใส่เสื้อบางมาอีกนะ”

ฉันแอบเขินมาก ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับฉันมาก่อน มันทั้งอบอุ่นและทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ...

ช่วงคริสต์มาส หมู่บ้านของเรามีการจัดงานร้องเพลงส่งความสุข ฉันกับเขาก็ร่วมร้องเพลงกับคนอื่น ๆ ด้วย วันนั้นอากาศหนาว ฉันไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวไปเพราะคิดว่าร้องเพลงแป๊บเดียวก็คงกลับ แต่กลับหนาวจนสั่น ฉันบอกเขาว่าฉันหนาว เขาไม่พูดอะไร แค่เดินมากอดฉันเบา ๆ แล้วอยู่ข้าง ๆ ตลอดทาง

ฉันจำได้ว่าเราไปร้องเพลงถึงบ้านเขา แล้วก็นั่งผิงไฟด้วยกัน เสียงเพลง เสียงหัวเราะ เสียงลมหนาว มันทำให้คืนนั้นกลายเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืม

แต่ความสุขมักไม่ยั่งยืน...

วันหนึ่งแม่ของฉันต้องไปโรงพยาบาลที่เชียงใหม่ ฉันอยู่บ้านกับพี่สาวและน้องชาย โดยไม่ทันนึกเลยว่า...ฉันลืมออกจากเฟซบุ๊กในโน้ตบุ๊ก พี่สาวฉันเปิดไปเจอทุกข้อความที่ฉันคุยกับเขา เห็นทุกคำ ทุกความรู้สึก

พี่เล่าให้แม่ฟังหมด...

เย็นวันนั้น แม่โทรมาหาฉัน ถามด้วยเสียงจริงจัง

> “ลูกคบกับเขาอยู่เหรอ?”

ฉันเงียบไปนาน...ก่อนจะตอบเบา ๆ ว่า “ใช่ค่ะ”

แม่สั่งฉันให้เลิกกับเขาทันที ด้วยเหตุผลเดียวคือ “แม่ไม่ชอบเขา”

ฉันไม่กล้าขัดใจแม่ ไม่กล้าบอกว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว ฉันจึงต้องตอบตกลง...

คืนนั้น ฉันร้องไห้หนักมาก หนักที่สุดในชีวิต เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่เก็บทุกอย่างไว้คนเดียว ไม่มีใครรู้ว่าฉันเจ็บแค่ไหน วันต่อมา...ฉันเริ่มตีตัวออกห่าง ทำเหมือนไม่รู้จักเขา และสุดท้ายฉันก็เป็นคนพูดคำว่า “เลิก” ออกมา

เวลาผ่านไปเกือบสองปี ฉันก็ตัดใจจากเขาได้บ้าง และเขา...ก็มีคนใหม่แล้ว

ฉันเห็นเขายิ้ม มีความสุข เหมือนหลุดพ้นจากช่วงเวลาทุกข์ระทม ฉันเองก็รู้สึกดีใจด้วย แม้จะเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่ต้องถอยออกมาจากชีวิตเขา เพราะแม่ฉันรับเขาไม่ได้

แม้ตอนจบของความรักครั้งนี้จะไม่สวยงาม แต่มันก็เป็นบทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิต ที่ทำให้ฉันรู้ว่า...

> “การมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต มันสามารถทำให้ช่วงเวลานั้นเป็นความสุขได้มากเหลือเกิน ถึงจะจบลงไม่เหมือนในนิยาย แต่เราก็เคยรักกัน...ในแบบของเรา”

เรื่องราวของฉันกับเขา—

"รักไม่หวนคืน"

จะยังคงเป็นหนึ่งในหน้าความทรงจำที่อบอุ่นที่สุดของฉัน

ถึงแม้มันจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้วก็ตาม

เลือกตอน
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 1

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!