เนย: นี่!ลินแกเป็นไปกินข้าวกับตานสองต่อสองนะโรแนนติกมาก!
ลิน: นี่แกฉันไม่ได้ไปออกเดทฉันได้ก็แค่ไปข้าวในฐานะเพื่อนก็
เท่านั้นเองแกอย่าคิดมาก.
เนย: จะไม่ให้คิดมากได้หยังไงเขาชวนแกมากินข้าวที่ร้านอาหาร
ระดับ5ดาวแถมบรรยากาศสุดโรแมนติกจะไม่ได้คิดมากได้หยังไง
ลิน: แกนั้นดูซีรีส์เกาหลีมากไปไหม
เนย: ก็คงอย่างนั้นสิ.ถ้าบรรยากาศมันเป็นเหมือนที่ฉันคิดล่ะ.
ลิน: แกเลิกพูดได้แล้วรำคาญ.จอดรถไว้ตรงนี้แหละฉันจะเดินไปเอง.
เนย:ถ้าให้ฉันมารับก็โทรมานะและมีความสุขกับเดทครั้งนี้นะ.
ฉันไปก่อนล่ะเดี๋ยวจะไม่ได้กลับบ้าน.
ลิน: ไปคอยดูเถอะ.
[เมื่อมาถึงที่ร้าน]
ลิน: (ทำไมหัวใจถึงเต้นแรง)ตึกตัก...ตึกตัก
ตาน:สวัสดีตอนเย็นครับ วันนี้คุณแต่งตัวสวยจังเลยนะครับ.
ลิน:เอ่อออ!คุณก็เหมือนกัน.
พนักงานเสริฟอาหาร: จะสั่งอะไรดีครับ
ตาน: ผมเอาเป็นสปาเก็ตตี้แล้วกันครับ
พนักงานเสริฟอาหาร: สปาเก็ตตี้จาน1 และ แล้วคุณล่ะครับจะสั่งอะไรดี
ลิน: เอ่อออ..ฉันเอาเป็น สลัด ก็แล้วกันค่ะ.
พนักงานเสริฟอาหาร: จะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ
ตาน:นั้นผนเอาเป็น น้ำส้ม. ลิน: น้ำส้ม!
พนักงานเสริฟอาหาร: น้ำส้ม 2 แก้วน่ะครับ. อีกสักครู่นะครับ
ลิน: คุณชอบกินน้ำส้มหรอค่ะ.
ตาน: ผมก็คิดอะไรไม่ออกมักจะสั่งน้ำส้มอยู่ตลอด.
ลิน: ฉันก็เหมือนกันเวลาที่ไม่รู้ว่าจะสั่งอะไรก็ชอบสั่งน้ำส้มอยู่เลื่อย
ถ้าไม่มีน้ำส้ม ก็สั่ง น้ำเปล่า.
ตาน: ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณก็มีเรื่องโงในชิวิดด้วย.ผมก็มี เรื่องโง่เหมือนกัน. งั้นผมจะเล่าให้ฟังตอนนั้นผมไป ซื้อของขวัญให้
เพื่อนร่วมงานตอนนั้นผมก็ไม่รู้ไปจับถูง ของใครมา แต่รู้ว่าในตอน
เขาเปิดออกมามันมี ชุดกระโปรงสีแดงในตอนนั้น ผน อดหัวเราะ
ไม่ได้ และ เขาไม่รู้ว่าของขวัญถุงนั้นมันเป็นของผมน่ะ.
ลิน: 555! นายน่ะแค่เล็กน้อย แต่ฉันนี่ ที่อีกหลายเรื่องเลยล่ะ.
ฉันจะเล่าตอนเด็ดไปให้ฟังน่ะ.
ตอนนั้นน่ะฉันไปเข้าห้องน้ำที่ญี่ปุ่นตอนที่ได้ไปฝึกงานครั้ง
ฉันได้ไปเข้าห้องน้ำ หลังจากทำธุระเสร็จ ฉันไม่รู้ว่าส้วมทำงานยังไง.ฉันก็กดปุ่นไปมัวๆ สุดท้ายส้วมร้องเพลงได้ฉัน พยายามหยุดไม่
ให้มันปิดเพลงฉันก็เลยแอบออกไปแบบเนียนๆ.
ฉันยังอดหัวเราะไม่ได้เลยที่มันร้องเพลง.
ตาม:555! ตอนนั้นมันยังร้องเพลงอยู่ไหน.
ลิน: มันก็ร้องเพลงอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ว่าใคร่ไปปิดมัน.
พนักงานเสริฟอาหาร: อาหารที่ส่งได้แล้วครับ.
ลิน: อาหารมาแล้ว เรี้มกินเลย.
ตาน: เรากินกันก่อนดีกั่ว.
ลิน:ใช่ ใช่ ฉันหิวแล้ว.
~หลังจากที่ข้าวเสร็จเราได้สนิดกันมากขึ้นเราได้พูดคุยกันกับ เรื่อง
ต่างไปในชีวิตไม่ว่าจะเป็นเรื่อง บ้าๆ เรื่อง ที่ค้างคาใจ เราก็จะเป็น
ที่ปรึกษาให้กัน~
ลิน: ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้น่ะค่ะ.
ตาม:ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้างั้นผมกลับบ้านก่อนน่ะ.
ลิน: เดียวก่อนสิ วันศุกร์หน้า มากินข้าวที่บ้านฉันน่ะ.
ตึกตัก...ตึกตัก..ตึกตัก...เสียงหัวใจที่เต้นไม่หยุด.
อย่ากลึมติดตามตอนต่อไปน่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments