เสียงปิดประตูลิฟต์ดังกริ๊ก
สองร่างที่ไม่ใช่ตัวตนเดิมของกันและกันสบตากันอย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก
“...นายคือคนที่อยู่ในร่างฉัน?” เตชินท์ในร่างภาคินเอ่ยเสียงต่ำ ทำหน้าเคร่งเกินไปจนขัดกับน้ำเสียงตื่นตระหนกข้างใน
“และนาย...” ภาคินในร่างเตชินท์มองกลับ “กำลังใช้ร่างฉัน เดินเข้ามาในออฟฟิศที่ฉันสร้างเองกับมือ?”
เตชินท์เงยหน้าอย่างรู้สึกผิดปนไม่พอใจ
“อย่าโยนคำว่า ‘สร้างเองกับมือ’ ใส่หน้าฉันดิ ฉันไม่ได้อยากตื่นมาในร่างผู้บริหารสายเย็นชาหรอกนะ!”
“แล้วคิดว่าฉันอยากใช้ชีวิตอยู่ในห้องที่มีโปสเตอร์เมดญี่ปุ่นทุกตารางนิ้วรึไง?”
"เฮ้ย นั่นงานศิลป์!"
"..."
ทั้งคู่สบตากันอย่างเงียบงัน...จนกระทั่งเสียง ติ๊ง ของลิฟต์ทำลายบรรยากาศลง
— — — — — — —
ภายในห้องทำงานชั้น 42
เตชินท์เดินวนรอบโต๊ะ ทำท่าคล้ายคนจะเป็นลม ในขณะที่ภาคินนั่งกอดอกนิ่งๆ อยู่บนโซฟาในห้องประชุมย่อย
“โอ๊ย...แล้วจะทำยังไงให้กลับร่างวะเนี่ย! นี่มันเหมือนโดนเวรกรรมตามสนองชัดๆ!”
“เวรกรรมจากอะไร?”
“…เมื่อเดือนก่อนฉันเคยด่าซีอีโอหล่อๆ คนหนึ่งในทวิต”
“…”
“ก็นายไง—!!”
ภาคินเลิกคิ้ว “สรุปฉันโดนด่าเพราะหล่อ?”
เตชินท์ตาโต “ไม่ใช่!! คือ...คอนเซ็ปต์นายมันเย็นชามาก ฉันเลยแค่...ระบายความหมั่นไส้นิดหน่อยเอง”
“...แล้วไงต่อ?”
“ก็...ตื่นมาในร่างนาย”
“ดีเลย”
“หา?”
ภาคินลุกขึ้นช้าๆ เดินเข้ามาใกล้
“งั้นในระหว่างที่ยังไม่รู้ว่าทำไมเราถึงสลับร่างกัน นายจะต้องไม่ทำให้ชื่อเสียงฉันเสียหายเข้าใจไหม?”
“ฉันทำอะไรเสียหาย?” เตชินท์เถียง “ฉันแค่ทำหน้านิ่งแล้วพยายามเดินให้ไม่ล้มในรองเท้าหนังราคาเป็นหมื่น!”
“แล้วไอ้ทวีตเมื่อคืนที่นายเผลอโพสต์ว่า ‘ชีวิตมันบัดซบ แต่หน้าตาฉันดีมากจนอยากจีบตัวเอง’ นั่นล่ะ?”
“…แค่แซวเบาๆ เองนะ!”
“ลบซะ”
“มะ...ไม่ได้!”
“เตชินท์”
“ฮะ?”
“ถ้านายยังใช้ร่างฉันอยู่ อย่าทำให้ฉันดูเป็น CEO เพี้ยนๆ ที่กำลังจะเปิด OnlyFans เข้าใจไหม?”
“เฮ้ย! ฉันแค่โพสต์เล่น!”
“โพสต์ด้วยร่างฉัน”
“…โอเคๆๆ ลบก็ลบ!”
— — — — — — —
ภาคินถอนหายใจแรง เขามองเตชินท์ที่ยืนงุ่นง่านเหมือนเด็กเพิ่งเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วอดไม่ได้ที่จะถาม
“แล้วนายล่ะ มีอะไรที่ไม่อยากให้ฉันทำบ้างไหม ในร่างของนาย?”
“…อย่ากินเผ็ด”
“…?”
“ไส้ฉันไม่แข็งแรง”
“…นี่จริงจัง?”
“ซีเรียสมาก”
ภาคินหลุดขำพรืด
เตชินท์ตีแขนเบาๆ “อย่าหัวเราะดิ! ของแบบนี้มันสำคัญนะ!”
“…เข้าใจละ”
ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง บรรยากาศเริ่มนิ่งลง ความตลกเจือจาง กลายเป็นความจริงจังแทน
“เราต้องร่วมมือกันหาทางกลับร่างใช่ไหม?” เตชินท์ถาม
ภาคินพยักหน้า “ใช่ และอย่าบอกใครเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นมันจะยิ่งยุ่ง”
“…นายไม่คิดว่ามันจะมีคำสาปหรืออะไรแปลกๆ ปะวะ?”
“ไม่รู้ แต่นายต้องอยู่ในฐานะฉันให้ได้ก่อน”
เตชินท์พึมพำ “ขอเวลาโหลดคาแรกเตอร์ก่อนนะ”
“จะเอาคาแรกเตอร์จากไหน?”
“...แน่นอนว่าจากนิยายวายแนวเจ้านาย x เลขาไงล่ะ!”
“...”
ภาคินหน้าเครียดทันที
“อย่าเอาร่างฉันไปจิ้นอะไรแปลกๆ เด็ดขาด”
— — — — — — —
เย็นวันเดียวกัน
ภาคินในร่างเตชินท์เดินผ่านกลุ่มเพื่อนในมหา'ลัยที่ยกมือไหว้พร้อมตะโกนลั่นว่า
“ไอ้เต!!! จะไปไหนวะวันนี้! เค้าอ่ะนัดแกไปแดนซ์กลางคืนที่ร้านใหม่!”
“เหรอ...ไม่ไป”
“เฮ้ย เป็นไรเนี่ย ท่าทางเหมือนลืมตัวเองไว้ที่บ้าน!”
“…”
เขาแค่นหัวเราะในใจ
ใช่...เพราะเขาคือตัวเองที่อยู่ในร่างคนอื่นจริงๆ
และที่แย่ที่สุดคือ...
เมื่อเดินไปหน้าร้านอาหารใต้ตึกคณะ ก็เห็นเตชินท์ในร่างภาคินกำลังจ้องจาน ต้มยำกุ้งพริกเผา ด้วยแววตาเบิกกว้าง
“เตชินท์… นายกำลังกินอะไร?”
“…ต้มยำ…ไง”
“ไม่เผ็ดได้ไหม!?”
“แต่ฉันชอบ!!”
“ฉันไม่ใช่ นาย!! ไส้ฉันจะแตก!”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments