EP.2

เธอเองก็ได้แต่นึกคิดในใจว่าเมื่อไหร่กันนะ...เธอถึงจะมีคนๆ นั้นบ้างคนที่คอยปลอบเวลาเธอร้องไห้คอยกอดเวลาเธอดีใจคอยดูแลเธอเวลาไม่สบาย คอยอยู่ข้างๆกันไปตลอดชีวิต

เห้อคิดอะไรเพ้อเจ้ออีกแล้วนะณิชากร่นด่าตัวเองในใจก่อนจะสะบัดหัวไปมาทิ้งเรื่องฟุ้งซ่านแล้วหันไปทำงานต่อ

.

.

.

เสียงดังเอะอะโวยวายดังขึ้นจากบ้านหลังหนึ่งในชุมชนที่แสนแออัดนั้นสร้างความแตกตื่นให้กับบ้านระแวกใกล้เคียง แต่พอรู้ว่าเสียงดังโวยวายมาจากที่ไหนทุกคนแถวนั้นก็ต่างเลิกสนใจทันทีเพราะรู้ดีว่าเพราะอะไร...

ทุกคนแถวนั้นต่างเอือมระอากับพฤติกรรมแย่ๆ ของผัวเมียบ้านนี้เต็มทนแล้วทั้งติดเหล้าติดการพนันไม่ทำการทำงานข่มขู่เอาเงินจากลูกทุกวัน

ถ้าวันไหนมีให้ก็ดีหน่อยไม่มีเสียงดังมากระทบหู แต่ถ้าวันไหนไม่ได้เหยื่อวันนั้นก็ไม่พ้นณิชาหญิงสาวที่โดนทุบตีระบายความโกรธแทน...บ้านใกล้เรือนเคียงก็ทำได้แค่หายามาให้ณิชารักษาตัวเองไม่อาจทำอะไรได้มากกว่านั้นเพราะเป็นเรื่องในครอบครัว...

ถึงทุกคนจะเกลียดสองผัวเมียคู่นั้นมากแค่ไหน แต่กับณิชานับว่าทุกคนแถวนี้ต่างทั้งรักและเอ็นดูณิชากันไปหมดเพราะเขาเป็นคนดีน่ารักมีน้ำใจกับทุกคนอยู่เสมอ

พวกเขาจึงได้แต่ภาวนาให้เด็กคนนี้หลุดพ้นขุมนรกนี้เร็วๆ สักที...ถึงวันนั้นพวกเขาเองก็คงไม่ต้องทนกับสองผัวเมียคู่นี้อีกต่อไป...

.

.

.

เวลา 11.00 น.

ห้องประชุม บริษัท Chana

ปึง!!!

เสียงแฟ้มกระทบโต๊ะประชุมดังออกมาข้างนอกข้างนอกยังเสียงดังขนาดนี้แล้วข้างในจะขนาดไหนนะ

"ผมจะถามอีกครั้ง...เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง" ศิลาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ที่ไม่ว่าใครได้ยินก็ต่างเสียวสันหลังวูบวาบไหนจะสายตาที่มองอย่างบีบคั้นและเฉือดเฉือนนั้นอีก...

ทุกคนที่นี้ได้แต่คิดว่าจะทำให้ท่านประธานเย็นลงอย่างไรดี...ก่อนจะหัวขาดกันหมดทั้งห้องประชุม !!

ผ่านไป 5 นาที

ทั้งห้องประชุมยังเงียบไม่มีใครเอ่ยปริปากพูดอะไรทั้งสิ้น...และก่อนจะแย่ไปกว่านั้น

"ขอโทษค่ะ ดิฉันสะเพร่าเองจนทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้" หนึ่งในทีมงานเอ่ยขึ้น

ศิลากระตุกยิ้มมุมปาก...

"หึ...ให้ลูกทีมออกปากแทนแบบนี้ไม่สมกับที่เป็นหัวหน้าทีมเลยนะครับ...คุณชัชชน" คนถูกเอ่ยชื่อเงยหน้ามองด้วยสายตาไม่พอใจเล็กน้อยก่อนกลบเกลื่อนมันไประงับความโกรธไว้ในใจ

"ขอโทษครับ ท่านประธานขอโอกาสให้ผมแก้ตัวอีกครั้งนะครับยังไงซะนี่ก็เป็นความผิดพลาดครั้งแรกของผม ผมสัญญาจะแก้ตัวใหม่ครับ" คนถูกเอ่ยชื่อบอกกับศิลา

"แล้วผมจะคอยดู" เอ่ยจบก็เดินออกจากห้องประชุมไป

หลังออกจากห้องประชุมหวังศิลาก็ถามคิมหันต์ว่าวันนี้มีลูกค้าต้องออกไปพบไหมคิมหันต์จึงตอบไปว่ามีก่อนจะแจ้งรายละเอียดให้ผู้เป็นนายทราบ

"นัดคุยโครงการใหม่กับคุณซ่งจี้หยางตอนบ่ายโมงที่คาเฟ่ Smooth cup cafe ครับ" มือซ้ายพูดเสร็จศิลาก็ขมวดคิ้วสงสัย

"คาเฟ่ Smooth cup cafe อยู่ที่ไหนไกลรึเปล่า" ถามมือซ้ายอย่างคิมหันต์

"ไม่ไกลครับ อยู่แถวมหาวิทยาลัยของคุณชายเล็กใช้เวลาเดินทางไม่เกิน 30 นาทีครับ" เมื่อได้คำตอบแล้วศิลาก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าห้องไปเคลียร์เอกสารต่อก่อนออกไป พบลูกค้าตามนัด

.

.

.

เวลา 13.00 น.

กรุ้งกริ้ง ~ เสียงกระดิ่งหน้าร้านทำให้ณิชารู้ว่ามีลูกค้ามาใหม่ก่อนจะทักทายตามปกติ

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่าลูกค้ากี่ท่านค่ะ"

" 2 ท่าน และขอมุมส่วนตัวด้วยครับ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันพาไป แล้วเครื่องดื่มจะสั่งเลยไหมค่ะ"

"ยังครับ แต่รบกวนคุณเป็นคนดูแลกรณีพิเศษด้วยนะครับ ผมไม่ต้องการให้คนนอกเข้าไปรับออเดอร์ แค่คุณคนเดียวพอ"

"อ่อ...ได้ค่ะ โอเคค่ะ เดี๋ยวฉันพาไปที่โต๊ะนะค่ะ"

ถึงณิชาเองจะนึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพราะรู้ว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของลูกค้าเขามีหน้าที่แค่ดูแลลูกค้าให้พอใจก็พอแล้วล่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***