EP.1

ณ ห้องทำงานผู้บริหาร บริษัท Chana มีบุคคลหนึ่งนั่งทำงานจนลืมเวลา

เวลา 16.30 น.

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นทำให้ศิลาได้มีโอกาสเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารบ้างแม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ ก็ตาม

"มีอะไร" ใบหน้าคมก้มหน้าอ่านเอกสารในมือต่อ

คิมหันต์บอดี้การ์ดมือซ้ายของศิลาที่เปิดเข้ามา

"คุณผู้หญิงโทรมาจากบ้านใหญ่ว่าวันนี้คุณชายรองแวะมาที่บ้านครับและบอกให้นายรีบกลับบ้านด้วย" คิมหันต์บอกกับคนเป็นนาย

ศิลานิ่งไปสักพักก่อนนึกในใจว่า...ร้อยวันพันปีไม่เคยมาทำไมอยู่ๆ ถึงมาได้ แต่ก็จมอยู่กับความคิดได้ไม่นานเสียงคิมหันต์ก็ดังขึ้น

"นายจะกลับเลยไหมครับ" คิมหันต์ถามผู้เป็นนายอีกครั้ง

"อืมเตรียมรถเลยฉันจะกลับแล้ว" หลังจากสั่งมือซ้ายของตนเองไปก็เก็บของทั้งหมดและเดินออกจากห้องไปเพื่อกลับไปบ้านใหญ่ตามคำสั่งคนสำคัญของบ้าน

.

.

.

เวลา 17.00 น.

ณ ร้าน "Smooth cup cafe"

เมื่อเข้าสู่ช่วงที่เด็กมหาลัยต่างเรียกมันว่า 'สัปดาห์นรก' หรือที่รู้จักกันดีในนาม 'สอบไฟนอล' คนก็มักจะแน่นร้านทุกครั้ง

และครั้งนี้ก็เช่นกันในวันนี้ที่ร้านจึงมีนักศึกษามานั่งจับกลุ่มติวหนังสือมากกว่าปกติและอีกหนึ่งสาเหตุอาจเป็นเพราะในย่านนี้มีคาเฟ่นี้ที่เดียวที่ใกล้มหาวิทยาลัยที่สุดและมีพื้นที่ในการใช้งานมากพอจึงทำให้เป็นที่นิยมของนักศึกษาไปโดยปริยาย

~ กรุ้งกริ๊งงง ~

เสียงเปิดประตูหน้าร้านดังขึ้น...ก่อนจะตามมาด้วยเสียงทักทายของบุคคลหน้าเคาน์เตอร์ที่ก้มหน้าก้มตาอยู่

"สวัสดีค่ะ คาเฟ่ Smooth cup cafe ยินดีต้อนรับค่ะ"

ผ่านไปสักพักก็ยังไร้เสียงตอบกลับมาจึงทำให้คนกล่าวทักทายเมื่อครู่เกิดความสงสัยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเพื่อถามต่อ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรก็ต้องยกยิ้มขึ้นมาแทนเมื่อเห็นคนตรงหน้าและกลายเป็นตัวเองที่โดนแซวกลับมา

"น้องณิชาจะขยันไปไหนเนี่ยห้ะ จะให้เจ้ขึ้นเดือนเพิ่มให้หรอ" รมิดาพูดแซวณิชาขำๆ

"เจ้ดาอ่าาาา ~ เปล่าสักหน่อยนะ หนูแค่ดูแลตามหน้าที่แค่นั้นเอง" ก่อนจะยิ้มตอบเป็นการปิดท้ายรมิดายิ้มตอบ

พอได้เห็นรอยยิ้มบนหน้าสวยนี้ทีไรก็หวนทำให้นึกถึงเรื่องราวชีวิตของณิชาในใจไม่ได้...

ทำไมกันนะ...ทั้งๆที่เพื่อนน้องสาวตนเองคนนี้เป็นคนดีน่ารักทั้งอ่อนโยนไม่เคยคิดร้ายกับใคร แต่กลับมีชีวิตที่โชคร้ายนักหนา รมิดาได้ แต่ภาวนาว่าให้มีใครสักคนมาช่วยฉุดมือคู่นี้ไปจากชีวิตแบบนี้สักที ด้านณิชาที่เห็นคนตรงหน้านิ่งไปนานก็นึกเป็นห่วงว่าพี่สาวคนดีของเขาจะไม่สบายรึเปล่าจึงเอื้อมมือไปสะกิดและส่งเสียงเรียกเบา

"เจ้ดา...เจ้ดาค่ะ เป็นอะไรรึเปล่า" ตอนนั้นเองรมิดาถึงสะดุ้งหลุดออกจากห้วงความคิดของตนเอง

"เปล่าหรอกเจ้เผลอคิดอะไรเพลินไปหน่อย...แล้วนี่แก้งค์เราไปไหนหมดล่ะ ปกติเห็นมานั่งที่ร้านตอนเย็นทุกวันเลยไม่ใช่หรอ" รมิดาเอ่ยถามอีกคนออกไป

"จริงใจมีงานด่วนค่ะมาไม่ได้พลอยเองก็ไปซื้อของเข้าร้านส่วนแบมแบมรายนั้นน่ะ...พึ่งโทรมาบอกเมื่อกี้นี้เองว่าคุณมาร์คจะพาไปพบพ่อแม่ของคุณมาร์คที่บ้านใหญ่ค่ะ" พอพูดถึงตรงนี้แล้วณิชาก็อดดีใจกับแบมแบมไม่ได้ที่มีคุณมาร์คอยู่ข้างๆคอยดูแล

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***