เริ่ม...
---
ฉากสั้นพิเศษ: "อยู่ตรงไหนก็เหมือนโดนลากเข้าไฟ"
[ห้องนอน – กลางคืน]
เสียงแอร์พ่นลมเบา ๆ ขณะที่ภูมิยืนพิงผนัง เสื้อยืดหลุดลุ่ย ทิวใช้ข้อนิ้วดันปลายคางน้องให้เงยขึ้น
ทิว (เสียงพร่า):
“จะมองหน้าแบบนั้นอีกนานมั้ย ก่อนกูจะอดใจไม่ไหวจริง ๆ”
ภูมิไม่ตอบ มีแค่ลมหายใจสั่น ๆ และมือที่เผลอกำชายเสื้อของทิวไว้แน่น
ราวกับยอมรับในความอ่อนแอของตัวเอง
ริมฝีปากทาบลงมาแบบไม่มีคำเตือน
เสียงหายใจประสานกับเสียงเตียงที่สั่นไหวในห้องมืด
...ไม่มีใครพูดถึงคำว่า “พี่” หรือ “น้อง” เลยสักคำในค่ำคืนนั้น
---
[ห้องครัว – ตอนบ่ายแก่ ๆ]
ภูมิกำลังเทน้ำเปล่าใส่แก้ว ทันใดนั้นมีมือหนึ่งโอบจากด้านหลัง
ทิว (กระซิบ):
“หิวข้าว หรือหิวอย่างอื่น?”
ภูมิสะดุ้ง เผลอเอาแก้วกระแทกกับเคาน์เตอร์จนดัง แต่ไม่แตก
ทิวหัวเราะเบา ๆ แล้วฝังจมูกไว้ที่ซอกคอของน้องชายบุญธรรม หายใจริน ๆ จนภูมิแทบทรุด
ภูมิ (เสียงสั่น):
“เดี๋ยว...ตรงนี้มัน—”
ทิว:
“ปิดม่านแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอก”
และทันใดนั้น ภูมิก็เข้าใจว่า...
เวลาที่อยู่กับทิว ไม่มีคำว่า “ปลอดภัย” ต่อหัวใจของตัวเองเลย
---
[ห้องน้ำ – หลังอาบน้ำเสร็จ]
ละอองไอน้ำเกาะกระจก ทิวยืนพิงอ่างล้างหน้า ร่างเปลือยท่อนบนหยดน้ำไหลช้า ๆ
ภูมิเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ สวมแค่ผ้าขนหนูพันตัว
ทิวมองอีกคนจากหัวจรดเท้าแล้วหลุดยิ้ม
ทิว (หรี่ตา):
“มึงตั้งใจหรือเปล่า...ที่ทำแบบนี้?”
ภูมิหลบตา พึมพำแผ่ว ๆ
“แล้วพี่...ตั้งใจมั้ยที่มองแบบนั้นทุกครั้ง”
ไม่มีใครพูดอะไรอีก ไม่จำเป็นต้องพูด
เสียงผ้าขนหนูตกลงพื้น...ดังพอจะให้ทั้งห้องเงียบไปชั่วครู่
---
[สถานที่สาธารณะ – ในรถ / ลานจอดห้าง / หรือสวนสาธารณะกลางคืน]
ทิวนั่งหลังพวงมาลัย รถจอดอยู่มุมอับสายตา
ภูมินั่งเบาะข้าง ๆ สวมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาปลดกระดุมบนหนึ่งเม็ด
ทิว (ก้มต่ำไปที่คอเสื้อ):
“ใส่แบบนี้ มึงอยากให้กูทำเรื่องบ้า ๆ รึไง…”
ภูมิหัวเราะเบา ๆ ไม่ตอบ แต่ยกมือมาวางบนต้นขาทิวแทน
ไม่มีใครกล้าคิดว่าคนสองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องจริง
และไม่มีใครรู้เลยว่า ทุกครั้งที่อยู่ลำพัง หรือแม้แต่ "เกือบลำพัง"
...พวกเขากำลังแอบจูบกันด้วยแรงอารมณ์ที่ไม่มีคำเรียกชัดเจน
---
...เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ...
...ตัดจบ✨👉🏻👈🏻...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 31
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments