บทที่ 5
ช่วงคาบก่อนพักเที่ยงพร้อมเดินเข้าห้องเรียนกับเพื่อนอีกสองคน
เรียนวิชาภาษาอังกฤษไปสักพักก็เห็นพีเดินผ่านมา
พร้อมนั่งติดริมประตูหลัง ค่อยๆก้มตัวลงแล้วมุดหายออกมาจากห้องโดยที่อาจาร์ยไม่ทันสนใจด้วยซ้ำ
คาบนี้มันน่าเบื่อ
"พี......"
พีหันมาตามเสียงเรียก
"อ้าวทำไม......"
"ชู่........"
พร้อมจุ๊ปากแล้วจูงมือพีเดินออกห่างจากห้องไป
"ทำไมยังเดินอยู่ตรงนี้"
"ก็.....คาบนี้ว่าง....."
"เหรอ.....งั้นมานี่"
พร้อมเดินจูงมือพีผ่านห้องต่างๆแล้วเดินขึ้นสู่ดาดฟ้า
"พีเรียนอะไรเนี่ย.....ทำไมว่าง....."
"วิทย์น่ะ....อาจารย์ไม่มาแต่ก็มีงาน
พอดีทำเสร็จเร็วเลยว่าจะไปซื้อน้ำ"
"เหรอ.....อยู่นี่แหละ....."
"อ้าวพร้อมไม่เรียนเหรอ....."
"ไม่อ่ะ.....น่าเบื่อ"
"โหดูวิวนี่สิ....สวยสู้ที่โรงเรียนโน่นไม่ได้
แต่ก็พอถูไถเนอะ" พีมองไปรอบๆ
วันนี้อากาศสบายๆไม่มีแดดและฟ้าก็ไม่ได้ครึ้มจนเกินไป
"อยากดูวิวเหรอ......"
"ไม่อ่ะ
ก็ขึ้นมาดาดฟ้าก็ต้องดูวิวสักหน่อยสิ"
"พร้อมเห็นพีตื่นเต้นตลอดอ่ะ"
"ก็มากะพร้อมก็ต้องตื่นเต้นสิ......."
"ขอให้เป็นอย่างนั้นตลอดไป......"
พรนั้นสมหวังแน่นอน พีบอกกับพร้อมในใจ
"นี่ๆ.....พียืนเฉยๆนะ"
พร้อมเดินไปใกล้ๆ
พีแอบใจเต้นแรงเพราะพร้อมเล่นเดินตรงมาแถมสายตาก็จ้องเขม็งมาที่เขา
"อ่ะ....สูงขึ้นเหรอ"
พีตาโตมองพร้อมที่ก่อนหน้าสูงแต่หูเขาตอนนี้จะเท่าคิ้วเขาแล้ว
"อื้ม....ขยับใกล้เข้าไปอีกหน่อยละ"พร้อมงึมงำ
"หืม.....อะไรเหรอพร้อม"
"โอ๊ย....พีมานี่เลย"พร้อมจูงมือพีมาดันเข้ากับกำแพงก่อนจะโน้มตัวเข้าหา
"ก็สูงขึ้นแล้วไง....อีกหน่อยพร้อมจะสูงกว่าพี...แล้วทีนี้.."ทีนี้พร้อมก็จะเสมอกับพี
ว่าแต่ถ้าสูงเท่าพีเวลาจ้องตาพร้อมจะได้ไม่ต้องก้มหน้า
".........."
พีหน้าแดงขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ....
ก็พร้อมเล่นจ้องตาในระยะที่เขามองปากน้องได้ชัดแจ๋ว
แถมสายตายังมีแววบางอย่างแฝงมาด้วยนี่นา
พีขอให้มันมีความหมายเดียวกันกับสายตาพีพยามซ่อนมันเอาไว้
"พร้อมยังเด็ก...อยู่แค่ม.หนึ่งเอง...เดี๋ยวก็สูงขึ้นไปอีก"
"อื้ม....รับรองว่าต้องสูงกว่าพี
ตัวใหญ่กว่าพีแน่ๆ...."
.
.
.
"ถึงวันนั้นแล้วพร้อมจะดูแลพีเอง......."
พร้อมพูดเบาๆเหมือนจะกระซิบกับตัวเอง
แต่ใครไหนเลยจะรู้ว่าเจ้าตัวรู้ดีว่าพีก็ได้ยิน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 25
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments