Episode 2 : Daddy

"ชีวิตของผมเป็นของคุณ?"

ไอย์พูดทวนประโยคของดรัณ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนเสนออะไรแบบนี้ให้กับคนที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วอย่างเขา เขาคิดถึงชีวิตปกติก่อนที่จะเหลือตัวคนเดียว ทุกอย่างที่เขาเคยมี ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ให้เขาได้

ถ้าเขาตอบตกลง เขาจะได้อยู่ต่อไป ผู้ชายคนนี้คงไม่โกหกเขา ทุกอย่างจะเรียบร้อย ถ้าไม่... เขาคงต้องไปเจอครอบครัวที่โลกอีกฝั่ง เขาเหนื่อยแล้วกับ1ปีที่ผ่านมา แค่เอาตัวรอดยังยาก อยากมีใครให้พึ่งพิงสักคน แค่ระยะเวลาสั้นๆ ก็ยังดี

"ตกลงครับ" ไอย์ตอบ

"เขียนชื่อพ่อของคุณ กับเจ้าหนี้ที่คุณรู้มาให้ผม" กระดาษกับปากกาบนโต๊ะถูกหยิบมาวางไว้ที่โต๊ะโคมไฟข้างเตียง ไอย์เขียนทุกอย่างเท่าที่เขารู้ลงไป แล้วส่งกลับไปให้ผู้ชายคนนั้น

ดรัณรับกระดาษแผ่นนั้นมาอ่าน เขารู้จักชื่อคนบนกระดาษนั่น เขาถือกระดาษใบนั้นแล้วเดินไปเปิดประตูห้องยื่นให้ผู้ติดตามพร้อมกับปืนของเขา สั่งห้ามคนรบกวน แล้วเดินกลับมานั่งบนเตียง

"เรามาตกลงกันก่อน ต่อจากนี้ชีวิตของคุณเป็นของผม ทุกเรื่องของคุณต้องรายงานให้ผมทราบ"

"ครับ" ไอย์พยักหน้าตอบรับ

"หลังจากกลับไปถึงเมืองไทย คุณไปเก็บของออกจากหอพักมหาวิทยาลัย แล้วย้ายไปอยู่ที่ผมเตรียมไว้ให้ คนของผมจะบอกคุณเอง"

"รับทราบครับ"

"ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ให้อะไรใครฟรีๆ ดังนั้นคุณมีเรื่องที่ต้องทำให้ผมเหมือนกัน"

"อะไรครับ?"

"ทุกเรื่องที่ผมบอกให้คุณไปทำ"

"เป็นเรื่องผิดกฎหมายรึเปล่าครับ?"

เพราะเขาบอกว่าตระกูลเขาเป็นเจ้าของคาสิโนสินะ เด็กคนนี้ถึงคิดว่าเขาจะใช้ให้ไปทำอะไรแนวนั้น ถึงจะมี เขาใช้มืออาชีพดีกว่าเด็กนี่มั้ย

"ผมไม่ทำธุรกิจผิดกฎหมาย แต่อาศัยช่องว่างของกฎหมาย" ดรัณตอบ

ไม่ใช่คนเลว แต่ไม่ใช่คนดี ไอย์ประเมินผู้ชายคนนี้ในใจ

"คุณจะได้ค่าขนมเป็นรายเดือนตามความสามารถของคุณที่ทำให้ผมพอใจ ส่วนเงินเดือน ผมจะเริ่มให้หลังจากที่คุณไปทำงานที่บริษัท"

"ทำงาน?" ผู้ชายคนนี้ทำให้เขาประหลาดใจอยู่เรื่อย

"ใช่ ไปฝึกงาน ผมไม่ให้คุณนอนอยู่บ้านเฉยๆ หรอกนะ"

"ค่าขนมผมไม่รับครับ"

มีคนปฏิเสธเงินด้วย เด็กๆ ของเขาไม่เคยมีใครไม่รับเงินที่ดรัณให้

ไอย์ตอบก่อนที่ดรัณจะถาม "คุณจะจ่ายหนี้ให้ผมแล้ว ผมอยากตอบแทนคุณ"

"คุณต้องจ่ายผมด้วยทั้งชีวิตของคุณอยู่แล้ว มันมากกว่าค่าขนมเล็กน้อยที่ผมจะให้คุณ คุณเตรียมใจไว้ได้เลย"

คุยกันมาตั้งนาน เขายังไม่รู้ชื่อผู้ชายคนนี้เลย "ผมถามได้มั้ยครับคุณชื่ออะไร?"

"ผมชื่อดรัณ"

"คุณดรัณ ผมเรียกพี่ดรัณได้มั้ยครับ?" เขาไม่เหลือใครแล้ว อยากเรียกใครที่เหมือนคนในครอบครัวสักคน

"เวลาอยู่กันสองคน คุณจะเรียกแบบนั้นก็ได้ แต่เวลาอยู่บนเตียงให้เรียกผมว่าแด๊ดดี้"

"................."

เงียบไป ไม่มีเสียงขานรับจากเด็กนั่น

ไอย์ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะโฟกัสตรงไหนก่อนดี? ระหว่าง 'บนเตียง' กับ 'แด๊ดดี้'

"คุณจะปฏิเสธก็ได้นะ ข้อตกลงของเราเป็นอันยกเลิก" ดรัณไม่ชอบฝืนใจใคร

"ไม่ใช่ครับ พี่ดรัณ ผมแค่ตกใจ คือตอนคุณเข้ามาในห้องคุณยังจะยิงผมอยู่เลย เมื่อกี้ผมขอเรียกคุณว่าพี่ แป๊บเดียวคุณจะให้ผมเรียกคุณว่าพ่อแล้ว"

ดรัณเป็นฝ่ายอึ้งบ้าง เด็กไอย์นี่มันซื่อหรือกวนประสาท พูดจาพาออกทะเลเก่งนัก สมัยนี้ใครๆ ก็รู้มั้ยว่าแด๊ดดี้ไม่ได้แปลว่าพ่อ!

"คุณแกล้งพูดดับอารมณ์ผมเอาตัวรอดใช่มั้ย"

"ปะ...เปล่าครับ"

นอกจากไม่ใช่คนเลว ไม่ใช่คนดีแล้ว และไม่ใช่คนโง่ด้วย ไอย์ประเมินคนตรงหน้าใหม่อีกครั้ง

"พี่ดรัณครับ"

"อะไร?"

"ขอบคุณมากครับ" ไอย์พูดตามที่ใจเขาคิด

"อย่าเพิ่งขอบคุณผม คุณยังไม่รู้ว่าตัวเองจะเสียอะไร ต่อไปคุณอาจจะเสียใจที่โชคร้ายมาเจอผมก็ได้"

ตั้งแต่เห็นชื่อนามสกุลบนกระดาษนั่น ดรัณคิดว่าตัวเองควรจะดีกับเด็กคนนี้สักหน่อย แน่นอนว่าดีก็ส่วนดี ส่วนที่ตกลงกันก็เป็นอีกส่วนหนึ่ง ไม่เกี่ยวกัน

"น้องไอย์"

"ครับพี่ดรัณ"

"ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่ไหน?"

"บนเตียง อ้อ...แด๊ดดี้...ใช่มั้ยครับ?"

เป็นเด็กหัวไวใช้ได้

"แด๊ดดี้ครับ...คือ...เรียกแบบนี้ผมคิดถึงคุณพ่อ พี่ก็รู้เรื่องครอบครัวผมแล้ว ผมทำใจไม่ไหวจริงๆ นะครับพี่ดรัณ ให้ผมเรียกพี่ด้วยคำอื่นได้มั้ยครับ"

ถึงจะไม่ชอบที่ถูกขัด แต่เขาเข้าใจ เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องอ่อนไหวของเด็กนี่ เขาลืมคิดไป ถ้าเรียกแด๊ดดี้ จากเรื่องบนเตียง น่าจะกลายเป็นเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาแทน จะยกให้เป็นกรณีพิเศษละกัน เขาพยักหน้าเชิงอนุญาต

"เรียกที่รักได้มั้ยครับพี่ดรัณ?"

"ที่รัก?"

"ใช่ครับ"

"ก็ได้" ไม่เคยมีน้องๆ คนไหนเรียกแบบนี้ ได้อารมณ์ไปอีกแบบ

"น้องไอย์ครับ"

"ครับ...ที่รัก"

โอเค ฟังดูเข้าท่าอยู่

"ไหนลองจูบพี่หน่อยครับ"

เขาอยากทดสอบว่าเด็กคนนี้ จะได้เรื่องไหม แต่เด็กนั่นนั่งนิ่งเป็นหินไปแล้ว จะว่าไปก็สนุกดีที่นั่งดูปฏิกิริยาของน้องที่นั่งอยู่ตรงหน้านี่

"ว่ายังไงครับน้องไอย์"

คนตัวเล็กกว่าสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงดรัณทวงถาม ไอย์ขยับตัวมาใกล้ มองที่ปากของฝ่ายตรงข้ามและจุ๊บ ใช่...แค่จุ๊บนั่นแหละ

"......."

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคุณดรัณที่ท่านเรียก อย่าเรียกเหตุการณ์เมื่อกี้ว่าจูบเลย เรียกโดนฉกจะเหมาะกว่า

น้องรีบผละออกมานั่งก้มหน้าแอบเหลือบมองเขาเป็นระยะ

"ที่รักครับ ผม...ไม่เคยจริงๆ นะ" ไอย์รีบแก้ตัว

"น้องไอย์ไม่เคยมีแฟนซักคนเลย?"

"เคยมีคู่หมั้นที่คุณพ่อจัดการให้ครับ พอมีเรื่องก็ถอนกันหมั้นไป"

ดรัณดึงไอย์เข้าไปกอด ลูบหลังเบาๆ ให้กำลังใจ ไอย์ให้ข้อสรุปเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ใหม่อีกครั้ง ที่รักบนเตียงของเขาไม่ใช่คนเลว ไม่ใช่คนดี ไม่ใช่คนโง่ และ จิตใจดี เขาน่าจะเชื่อใจคนคนนี้ได้

ไอย์ขยับออกจากอ้อมกอดของที่รักของเขาแล้วจูบใหม่อีกครั้ง ริมฝีปากบางสัมผัสคนตรงหน้า นานกว่าที่สัมผัสกันครั้งแรก แล้วผละออกมามองคนตรงข้ามอายๆ

ดรัณรู้ตัวแล้วว่าเก็บของดีได้ กริยาที่ดูซื่อๆ ใสๆ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าเด็กคนนี้น่ารัก เขาจะค่อยเป็นค่อยไปกับเด็กคนนี้ละกัน

ดรัณดึงตัวน้องเข้ามาจูบเอง น้องรับสัมผัสเขาอย่างงงๆ และค่อยๆ เข้าใจทีละน้อย ไม่ต่อต้าน ไม่ดิ้นหนี ปล่อยให้ดรัณค่อยๆ สอนวิธีการจูบให้ เขาถูกใจเด็กแบบนี้ น้องเหมือนผ้าขาวที่เขาจะแต้มสีอะไรลงไปก็ได้ ที่สำคัญคือเขาชอบตอนผ้าขาวค่อยๆ เปื้อนด้วยฝีมือของเขาที่สุด!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***