Episode 5

บทที่5

mu part

ผมอยากแหกปากให้ลั่นบ้านนี้เลย

รอยจูบเต็มหลังผมลามมายันคอคออีกสามสี่จุด

"ผม.....จะฆ่าคุณ"

ผมกรอกเสียงในโทรศัพท์ทันทีที่เห็นหลังตัวเองในกระจก

"ฮ่าๆ......"เสียงหัวเราะระรื่นมาเชียว

"ทำอะไรไม่คิดเลยนะ.....แล้วอย่างนี้ผมจะไปทำงานยังไง"

"ก็นั่งรถผมมาสิ...."

"คุณมันบ้า....คุณรักษ์.....ผมบ้าไปกับคุณไม่ได้หรอกนะ"

"ผมบ้ารักนะเอ้า......รักแค่มุคนเดียวด้วย...โทษใครไม่ได้นะเนี่ย"

ยังจะมายียวยอีก.....ผมขยี้หัวตัวเองแรงๆ

"หุบปากนะ

เดียวใครมาได้ยิน....." ผมเตือน พอนึกขึ้นได้ว่าที่ออฟฟิศบรรยากาศเป็นยังไง

ห้องทำงานคุณรักษ์จะเปิดประตูทิ้งไว้ตลอดเวลา

คนเดินผ่านเยอะแยะ

"ผมอยู่ข้านอกกำลังขับรถอยู่...."เสียงเขาดูนิ่งขึ้นนิดหน่อย

"อ่อ....อย่าพูดเรื่องไร้สาระบ่อยหนัก

แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ควรพูดพร่ำเพรื่อ"

"เข้าใจแล้ว.......เอาไว้พูดกันสองคน

ผมกับมุ บนเตียงของเรา" อ๊ากกกกกกกกกกกกก

"คุณ......"

เขาหัวเราะแล้วตัดสายไปทิ้งผมให้นั่งทึ้งผมตัวเองอยู่คนเเดียว

rak part

แกล้งมุสนุกที่สุด......ฮ่าๆ

ผมยิ้มกว้างๆคนเดียวในรถ เปิดเพลงฟังเพลงรักที่คลื่นเปิด

ผมมองถนนที่เต็มไปด้วยรถมากมาย.....รถติดจังเลยน้า......

แต่ทำไมกัน ผมถึงอารมณ์ดีขนาดนี้กัน

"อ่ะ....นี่เอกสารที่ให้ไปรับให้"

แมนเงยหน้ามองผม

"มุโทรมาลางาน.....ลาป่วย"

แมนวางปากกาตั้งหน้าตั้งตาจ้องผม

"เออ.....แล้วไง"

"ฝีมืออาสินะ.....พ่อหนุ่มวัยรุ่นริรัก"

"ไอ้แมนเดี๋ยวจะโดน....."

"นั่งก่อนมั๊ยอา.....แปบๆนะ"มันรีบบอกให้ผมนั่งแล้วหยิบหูโทศัพท์

"ชมพู่.....ผมไม่ว่างนะ....ตัดสายนอกส่วนคนอื่นรอก่อน....."

"ค่ะ"เสียงแจ๋วๆของอีกฝ่ายดังทะลุโทรศัพท์ออกมา

"อาละ....เมื่อคืนใช้ยารึเปล่า......"

"ใช้......แต่ไม่ใช่ยากระตุ้นของแกหรอก"

"อ้าว....โหย.....แล้วใช้ยาอะไรอ่ะอา"

"ยากระตุ้นหัวใจตัวที่อ่อนที่สุดน่ะ....ที่เหลือ......ก็นะ"

"โหยยยยยยยยย........."

เจ้าแมนทำท่าเหมือนโดนผมกระชากเสื้อ.....มันกวนตีนผมเต็มที่

แต่ไม่เป็นไร ผมอารมณ์ดีสุดๆ

"เอ้อ....ไปละ.....แกเอาแต่กวนตีน....."

"เดี๋ยวๆ......อา"

เจ้าแมนเรียกผมเสียงดัง

"แต่มุลาครึ่งวันนะ....ช่วงบ่ายๆจะมาทำงาน".........

mu part

ผมเดินเข้าประตูออฟฟิศมาด้วยความปวดร้าว

ความรู้สึกแรกหลังจากวางโทรศํพท์

ผมอยากจะต่อยหน้าคนที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้

ผมอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดเดิมเมื่อคืนนั่นแหละ

กลับออกมาจากบ้านเขาแล้วไปนอนต่อที่บ้านสักพัก

ก่อนจะแซะตัวเองออกจากที่นอนมาโผล่ที่ทำงานนี่แน่นอน.....ว่าผมทำใจไว้แล้วว่าวันนี้จะหลีกเลี่ยงการเจอหน้าของเจ้าของรอยบนหลังผม

"สวัสดีค่ะ พี่มุ.....ไหวมั๊ยคะน่ะ"

ชมพู่ทักผมเป็นแรก เธอเป็นสาวที่ตีมึนได้เก่งที่สุด แต่ก็ช่างสังเกตแบบสุดๆ

"ไม่เป็นไร....ขอบใจนะ"......ผมลากตัวเองเดินมาได้สองก้าวเจ้านายผมก็โผล่มายืนพิงประตูห้องทำงานตัวเอง

"บอกแล้วว่าถ้าไม่ไหวไม่ต้องมา....ขยันเกินไปแล้วนะเว้ย"

"ก็มีงานค้างนี่ครับ"

"งานอะไรให้เจ้าหนิงช่วยโน่น....มีลูกน้องก็หัดใช้บ้าง"

"ครับ...."ผมไม่ได้ต่อปากต่อคำกับคุณแมนต่อ.....

"มุ......เมื่อคืนเราโทรเข้าบ้านนาย....นายไม่รับ...."

ผมตกใจมากนะที่อยู่ๆก็เจอคำถามนี้

"เอ่อ"

"ไปเที่ยวไหนมาละสิ....ไปกะสาวเหรอวะ....."คุณแมนเดินมาจับไหล่ผมก่อนกระซิบประโยคที่ผมไม่อยากฟังที่สุดในวันนี้ออกมา

"รอยที่คอนี่....เมื่อคืนดุเดือดเลือดสาดมากสิ"

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ผมจะต้องฆ่าคุณอนุรักษ์..........

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แล้วผมก็เดินลากสังขารขึ้นชั้นสองอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

/////

ช่วยกันคอมเม้นติชมกันเข้ามาเยอะๆนะคะ

ช่วยกันกดไลค์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะทุกคน

ขอบคุณค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***