บทที่2

ต่อให้ยาวๆอีกตอนคั๊บ55

เสียงอีกฝ่ายที่คุยกันดังเข้ามาในหูผมโดยไม่ได้ตั้งใจ ผมรู้สึกสะดุดใจ ที่น้ำเสียงของผู้ชายอีกคนฟังดูคุ้นหูมาก ราวกับเพิ่งได้ยินเมื่อตอนเย็นวันนี้เอง

"นายนี่ฉลาดจริงๆเลยสายหมอก"

"หืม...ฉลาดแบบนี้พอจะยอมให้ฉันกินนายได้รึยังละ"

ผมกัดฟันกรอดแล้วลุกขึ้นหันไปมองผู้ชายสองคนที่กำลัง นัวเนียกันด้านหลังโซฟา จากนั้นก็ดึงตัวพวกเขาออกจากกันอย่างแรง

"โอ๊ย!!"

ร่างบางนั้นกระเด็นไปกระแทกผนังอย่างแรงแต่ผมไม่สนใจแล้วหันหน้ามาเอาเรื่องกับผู้ชายอีกคนที่ยืนทำหน้าเย็นชาอยู่ตรงหน้า

“ฉันขอคำตอบกับเรื่องนี้ว่ามันหมายความว่ายังไง!!” ผมตะคอกใส่คนตรงหน้าเสียงดังด้วยอารมณ์โมโห โชคดีที่ตรงนี้เป็นมุมอับไม่มีใครอยู่ อีกทั้งเสียง เพลงที่ดังมากจึงทำให้ทุกคนไม่สนใจว่ากำลังมีเหตุการณ์แย่งแฟนเกิดขึ้น

ผู้ชายตรงหน้าของผมตอนนี้ชื่อ "สายหมอก" แฟนของผมนั่นแหละครับ

เราสองคนคบกันมาได้เกือบหกเดือนแล้ว ตอนแรกเขามาจีบผมก่อน แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรมากแต่ว่าความมั่นคงสม่ำเสมอไม่ออกนอกลู่นอกทางให้เกียรติผม วางผมเป็นที่หนึ่งเสมอทุกเรื่อง ทำให้ในที่สุดผมก็ ตกหลุมรักเขาอย่างถอนตัวไม่ได้เชื่อไหมครับ...ว่าหลังจากที่เราคบกันแล้วท่าทางของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากที่เคยดูแลกันโทรหาวันละสี่ ห้าเวลาก็หายไป กลายเป็นผมที่โทรไปหาเขาแทน จนดูเหมือนตามตื้อซึ่งไม่ใช่นิสัยของผมเลย ส่วนพฤติกรรมที่เค้าละเลยทิ้งขว้างผมในตอนแรกก็ยังพออภัยได้ จนกระทั่งวันนี้ตอนที่ ผมกำลังจะทำรายงานกับเพื่อนๆในคณะเสร็จและกลับไปถึงคอนโด มีเพื่อนโทรมาบอกว่าเห็นสายหมอกกับหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักซึ่งเป็นนักเรียนผู้ เลยมปลายจากโรงเรียนที่อยู่ข้างมหาวิทยาลัยของเรากำลังเดินกอดแขนกลมอย่างกับเป็นผัวเมียกันมาแล้วสิบปีเข้าไปในผับเกย์ผมละอยากมาดูให้เห็นกับตาตัวเองโดยเร็วที่สุด จนลืมคว้าเสื้อกันหนาว มาด้วยทั้งที่อากาศกลางเดือนตุลามันหนาวขนาดไหน

และที่น่าเจ็บใจไปกว่านั้นคือ สิ่งที่เพื่อนผมบอกดันเป็นความจริง เท่ากับว่าสายหมอกนอกใจผมจริงๆ แถมยังมีท่าทางเปลี่ยนไปไม่ดูแลกัน เหมือนแต่ก่อนเป็นเพราะมีคนอื่นให้กอดสินะ

“นายก็เห็นกับตาแล้วนี่ยังต้องให้ฉันตอบอะไรอีก” สายหมอกตอบกลับ มาด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับกำลังพูดถึงเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไปต่างจาก วันแรกที่เขาเข้ามาขอจีบผมอย่างสิ้นเชิง

ผมโกรธมาก..โกรธที่เขาทำกับผมแบบนี้ ถ้าจะเจ้าชู้อยากได้คนอื่นไปทั่วขนาดนี้จะเข้ามาจีบผมทำไม จะมาบอกว่ารักผมทำไม

“คำตอบที่ว่าคือนายมีคนอื่นลับหลังฉันแบบนี้หรอ!!” ผมพยายามพูดดีๆแล้วนะพยายามเอาอารมณ์โมโหส่วนตัวออกไปแล้วใช้เหตุผลในคุยเรื่องความรักหากใช้อารมณ์ในการตัดสินอาจทำให้พบกับจุดจบ ที่เจ็บปวดได้ แต่ผมทนไม่ไหวจริงๆ ยิ่งเห็นหนุ่มน้อย ม. ปลายคนนั้นเข้าไป ยืนหลบข้างหลังสายหมอกเหมือนกลัวว่าผมจะเข้าไปทำร้ายอีกครั้ง

จะบอกให้นะว่าคนที่ทำให้ผมโกรธน่ะไม่ใช่เด็กคนนี้หรอกแต่เป็นสายหมอกต่างหากที่ทำให้ผมโมโหมากขนาดนี้ถ้าผมรู้ว่าเขาจะเลว แบบนี้ตั้งแต่แรกคงห้ามใจตัวเองทันไม่ให้หลงรักเขาแต่ทว่าตอนนี้มันไม่ทันแล้ว...เพราะผมหลงรักเขาหมดใจไปแล้ว

...จบบทที่2...

ค้างคาใจต่อไปนะคะ55555

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***