ห้องคิง…สนามประลองของตัวจริง

🎓 ตอนที่ 4: ห้องคิง…สนามประลองของตัวจริง

[ฉากเช้า – โรงอาหาร]

เสียงตะหลิวปะทะกระทะ เสียงนักเรียนคุยกันเซ็งแซ่

แต่เคน โฮชิคาวะ กลับนั่งเงียบ ๆ อยู่มุมหนึ่งของโรงอาหาร จ้องแกงกะหรี่ในมือเหมือนกับกำลังเข้าสมาธิ

??? (เดินมาทิ้งตัวนั่งตรงข้ามพร้อมข้าวกล่อง):

“ไอ้เคน นายมันโรคจิต…ใครจะมากินข้าวคนเดียวเงียบ ๆ แบบนี้ทุกวันวะ?”

เคน:

“…อาราตะ”

นั่นคือเพื่อนสนิทของเคนตั้งแต่ประถม —

อาราตะ คานาเดะ

ผู้ชายผมยุ่ง ใส่หูฟังหนึ่งข้างตลอดเวลา

หัวไว ฉลาดแต่ไม่แคร์ระบบ และพูดตรงอย่างเหลือเชื่อ

อาราตะ (ยัดไข่หวานเข้าปากแล้วพูดอู้อี้):

“ได้ข่าวว่านายเข้าสภานักเรียนแล้ว...เพื่ออะไรวะ?

ทำตัวลับ ๆ มาตั้งนาน ที่แท้ก็แค่อยากจีบโยชิซาวะ?”

เคน (หยุดช้อน แล้วพูดเสียงเรียบ):

“เป้าหมายของฉัน…ไม่ใช่แค่สภานักเรียน

แต่มันคือ ‘ห้องคิง’ ต่างหาก”

อาราตะ:

“…หืม?”

---

[ฉากเปลี่ยน – ลานหน้าตึกห้องคิง]

เคนกับอาราตะเดินไปช้า ๆ ขณะพูดคุย

เคน (มองตึกตรงหน้า):

“ห้องคิง เป็นห้องเรียนที่มีนักเรียนแค่ 10 คนเท่านั้น

ไม่ใช่ใครก็เข้าได้…แม้แต่คนเก่ง ก็ยังต้อง ‘ยอมแลก’ บางอย่าง”

อาราตะ (ทำหน้าเบื่อ):

“ยอมแลก? ฟังดูเวอร์ ๆ ไปหน่อยไหม?”

เคน:

“ที่นั่นคือศูนย์กลางของโรงเรียน…ทุกโปรเจกต์ ทุกการตัดสินใจ ทุกการแข่งขันระดับสูงสุด เริ่มต้นจากห้องนี้

ใครที่ได้เข้าไป จะถูกจับตามองจากทั้งครูใหญ่ องค์กรนักเรียน และแม้แต่บริษัทรองรับนักเรียนพิเศษ”

อาราตะ (เริ่มจริงจังขึ้น):

“…แล้วต้องทำยังไงถึงจะได้เข้าไป?”

เคน (เดินหยุดแล้วพูดช้า ๆ):

“ต้อง ‘ได้รับการเสนอชื่อ’ จากสมาชิกในห้องคิง และ ‘ผ่านการทดสอบ’ ของพวกเขา…

เพราะที่นั่น…ไม่ใช่ห้องสำหรับคนที่แค่ ‘เก่ง’

แต่มันคือห้องของ ‘ผู้ที่เข้าใจเกมของโรงเรียนนี้อย่างลึกซึ้ง’”

อาราตะ (นิ่งไปสักพักแล้วหัวเราะ):

“ฮ่าๆๆ ไอ้นี่มันไปกันใหญ่แล้ว

แต่เออ…ได้ว่ะ ฉันเอาด้วย ถ้านายจะเล่นใหญ่ขนาดนี้ ฉันก็จะเป็นพระรองในชีวิตนายละกัน”

เคน:

“…หืม?”

อาราตะ (ยักคิ้ว):

“แบบพวกมังงะไง พระรองที่ไม่ยอมปล่อยให้นายแบกความฝันคนเดียวไงเว้ย!”

---

[ฉากเปลี่ยน – ห้องชมรมศิลปะ]

เสียงพู่กันลากผ่านกระดาษเบา ๆ

เด็กสาวผมสีน้ำตาลถักเปียเดียว ดวงตาคมกล้า กำลังวาดภาพเงียบ ๆ

เธอคือ

ริโนะ คาเสะ — เพื่อนสนิทของอาคาเนะ นางรองของเรื่อง

ริโนะ (มองภาพในมือ):

“อาคาเนะ...ช่วงนี้ดูแปลกไปนะ”

เพื่อนชมรม:

“หมายถึงเรื่องที่เธอชวนเด็กปี 1 เข้าสภาน่ะเหรอ?”

ริโนะ:

“ใช่…เธอไม่เคยเลือกใครง่าย ๆ แบบนั้น

แถม…ยังทำท่าเหมือนหลบสายตาเวลาเขาอยู่ใกล้ ๆ ด้วย”

ริโนะหันไปมองภาพวาดอาคาเนะที่เธอวาดไว้ในสมุดวาด

ในนั้น อาคาเนะยิ้มอ่อน ๆ แบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ริโนะ (ยิ้มมุมปากเบา ๆ):

“บางที...โลกของยัยนั่นอาจกำลังขยับก็ได้นะ”

---

[ฉากสุดท้าย – หน้าบอร์ดประกาศโรงเรียน]

มีประกาศใหญ่แปะไว้ตรงกลางกระดาน:

“กิจกรรมพิเศษ: ทดสอบว่าที่สมาชิกห้องคิง – รุ่นปี 1”

“นักเรียน 5 คนที่ทำคะแนนดีในกิจกรรม จะได้รับสิทธิ์เข้ารอบสัมภาษณ์จากสมาชิกห้องคิง!”

อาคาเนะ (ยืนมองอยู่เงียบ ๆ):

“ในที่สุด…ก็เริ่มแล้วสินะ”

เซย์จิ (เดินมาจากด้านหลัง):

“เธอจะลองเข้าไปจริง ๆ เหรอ?”

อาคาเนะ (หันมายิ้มเย็น ๆ):

“ฉันไม่เคยล้อเล่นกับ ‘เป้าหมายของฉัน’ อยู่แล้ว”

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***