ตอนที่5

โชว์กลัวว่าตัวเองจะลืมเขียนไดอารี่

จึงได้ตัดสินใจจอดรถและหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียน

เรื่องราวในวันนี้ และเขาใช้เวลาเขียนอยู่เกือบ20นาทีเลยทีเดียว พอเขียนจบประโยค

และความในใจที่ระบายลงไปจนครบแล้ว

โชว์ก็สตาร์ทรถและขับออกมา

ระหว่างทางเขาถือไดอารี่นี้ไว้ในมือไม่ห่างเลย

พร้อมกับขับรถไปยิ้มไปอย่างมีความสุข

แต่จู่ๆ ไดอารี่ของเขามันดันหลุดมือ

ตกลงไปที่ใต้เบาะรถ โชว์ที่เห็นว่าถนนโล่ง

เขาจึงได้ใช้เสี้ยววินาทีนี้ ก้มลงไปคลำหา

ไดอารี่ที่ตกไป และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง

แสงสว่างจ้าของไฟจากรถอีกคัน ที่กำลังอยู่ตรงหน้า

รถคันนั้นบีบแตรเสียงดังลั่น

ในสมองของโชว์พยายามควบคุมสติ

และพยายามควบคุมหักรถหลบ

แต่ทางที่โชว์หักหลบไปนั้น เป็นเสาไฟ

พอโชว์เห็น และรู้ได้เลยว่า

อย่างไรเขาก็ชนมันแน่ๆ รถที่เสียการทรงตัว

หมุนเคว้ง2-3รอบก่อนที่รถจะสะบัด

เอาทางฝั่งคนขับฟาดไปที่กลางต้นเสาไฟอย่างจัง

หัวของโชว์ถูกกระแทกไปกับพวงมาลัยรถ

แอร์แบล็คที่ทำงานช้าไปนิดเดียว

สติของโชว์ดับวูบลงทันที ในแววตา

ภาพแห่งความสุขที่ได้อยู่กับริวเพื่อนรัก

และช่วงเวลาที่เขาเคยมีความสุขกับคุณ

ฉายวนย้อนเข้ามา

ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆมืดลง

ตัวของเขาอาบท่วมไปด้วยเลือดกองโต

ลมหายใจรวยรินเฮือกสุดท้ายกำลังจะหมดไป

โชว์หายใจเข้าออกช้าๆ แต่ด้วยเพราะ

อวัยวะภายในของเขาเสียหายทั้งหมด

เสียงรถหน่วยกู้ชีพ และรถของทางแพทย์

เปิดเสียงไซเรนร้องลั่น พวกเขามาช้าไป

ลมหายใจอันแผ่วเบาของโชว์ค่อยๆหมดลง

เหลือไว้เพียงความทรงจำอันเลวร้าย

คุณที่กำลังเดินจะถึงห้อง

จู่ๆขวดน้ำหอมที่โชว์ซื้อให้

ก็หลุดออกจากมือของคุณ

และตกกระทบพื้น

แตกกระจายเต็มพื้นไปหมด

คุณเริ่มใจไม่ดีแล้ว

คุณรีบเปิดประตูเข้าห้อง

หยิบไม้กวาด กับกระดาษทิชชู่

ออกไปทำความสะอาดจนเรียบร้อย

จากนั้นคุณกลับเข้าห้องมา

และเดินไปหยิบมือถือดูว่าโชว์ติดต่อมารึยัง

แต่ก็ไร้วี่แวว ซึ่งคุณคำนวณเวลาดูแล้ว

ระยะทางจากที่นี่ถึงบ้านโชว์ไม่เกิน15นาทีก็ถึงแล้ว

แต่นี่จะครบ1ชม.แล้ว โชว์ยังไม่โทรมาเลย

คุณที่เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วตอนนี้

จึงรีบกดโทรศัพท์โทรหาโชว์ทันที

เสียงปลายสายฝากหมายเรียกโทรกลับ

คุณโทรอยู่แบบนั้นเป็น10-20สาย

โชว์ก็ไม่รับ จึงตัดสินใจโทรหาริวเพื่อถามว่าโชว์

ได้ติดต่อไปบ้างรึเปล่า

ส่วนริวที่เขากำลังนั่งกวาดเศษกระจก

จากกรอบรูปที่ตกแตกกระจายเต็มพื้นอยู่เหมือนกัน

มันเป็นรูปที่เขากับโชว์ถ่ายไว้ด้วยกัน

ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปตามความฝัน

^^กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง^^

สายเรียกเข้าทำให้ริวตกใจ

พลาดหยิบโดนเศษกระจกบาดมือ

จนเลือดออก ริวเองก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว

รีบลุกขึ้นเดินไปหยิบมือถือขึ้นมา

ชื่อขึ้นโชว์หน้าจอ

^^แม่ของโชว์^^

ริวรีบกดรับสาย

แม่ของโชว์ทันที

ริว"ฮัลโหลครับแม่"

แม่"ริวหรอลูก"

ริว"ครับแม่"

แม่"แม่จะโทรถามว่า

โชว์ได้ติดต่อหนูมั้ย

ป่านนี้แล้วโชว์ยังไม่ถึงบ้านเลยลูก

แม่ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้"

ริว"โชว์ยังไม่ถึงบ้านหรอครับแม่

อืมม...แม่ใจเย็นๆนะครับ

เดี๋ยวผมลองติดต่อเขาดูให้ก่อน"

แม่"ได้จ้ะลูก ยังไงฝากบอกแม่ด้วยนะริว"

ริว"ครับแม่"

พอริวกดวางสายจากแม่ของโชว์ไป

สายของคุณก็โทรแทรกเข้ามาทันที

ริวรีบกดรับสายของคุณทันที

ริว"ฮัลโหล!!!จีน่าา

โชว์กลับบ้านไปรึยังน่ะ

พอดีแม่โชว์โทรมา

บอกว่าโชว์ยังไม่ถึงบ้าน

ถ้าเขายังอยู่ที่คอนโดเธอ

เราจะได้โทรบอกแม่ ท่านจะได้ไม่ห่วง"

คุณไม่พูดอะไร หรือเพราะพูดไม่ออก

ก็ไม่รู้เหมือน เมื่อกี๊ก่อนที่คุณจะกดสายหาริว

มีสายโทรเข้ามาก่อน ปลายสายเป็นเสียง

จากเจ้าหน้าที่ ที่โทรมาพร้อมข่าวร้าย

ใจทั้งดวงแตกสลายทันที คุณพูดอะไรไม่ออก

มีเพียงเสียงสะอื้นที่ดังผ่านสายโทรศัพท์เท่านั้น

ริว"จีน่า จีน่า จีน่า

เป็นอะไร"

คุณไม่ตอบแต่ยังคงร้องไห้ออกมาดังขึ้นเรื่อยๆ

ริวคอใจไม่ดี เขากดวางสาย

และปล่อยทิ้งเศษกระจกเอาไว้ก่อน

เขารีบวิ่งไปหยิบเสื้อมาสวม

และใส่กางเกงวอม พร้อมหันไปคว้ากุญแจรถ

แล้ววิ่งออกจากคอนโด มุ่งตรงไปหาคุณทันที

เมื่อมาถึงริวรีบวิ่งเข้าไปกดลิฟท์

มุ่งตรงขึ้นไปหาคุณที่ห้องทันที

ริวกดสัญญาณเรียกคุณที่หน้าห้อง

ประมาณ1-2นาที คุณก็เปิดประตูออกมา

พร้อมใบหน้าที่ชุ่มเปียกไปด้วยรอยน้ำตา

คุณเดินเข้าไปกอดริว และร้องไห้โฮออกมา

เหมือนกับคนที่กำลังจะขาดใจ

ริว"เกิดอะไรขึ้นจีน่า"

"ริวโชว์ ฮือๆๆๆๆ"

ริว"ทำไมโชว์เป็นอะไร"

คุณเงยหน้ามองดูใบหน้าของริว

พร้อมกับพูดเสียงสั่นเครือ

"โชว์เค้าไม่อยู่กับเราอีกแล้วริว"

ริวพอได้ฟัง ใจทั้งดวงของเขา

ก็แตกสลายไปไม่ต่างกัน

เขาพยายามที่จะมีสติ

และค่อยๆถามคุณอีกครั้ง

"เจ้าหน้าที่โทรมาบอกว่า

โชว์ประสบอุบัติเหตุ"

ริว"ที่ไหน ตอนนี้โชว์อยู่ที่ไหน"

คุณรวบรวมแรงครั้งสุดท้าย

บอกชื่อโรงพยาบาลที่เจ้าหน้าที่

นำร่างของโชว์ไป ริวกับคุณรีบเดิน

กดลิฟท์ และริวไม่ลืมที่จะไปแวะรับแม่ของโชว์

แต่ริวยังไม่รู้เลยว่าจะบอกแม่ว่ายังไง

ทั้งสามขับรถพากันมาถึงโรงพยาบาล

พอริวอธิบายให้แม่ของโชว์ฟัง

แน่นอนว่าโลกทั้งใบของเธอแทบจะระเบิด

เมื่อได้ยินว่าลูกชายสุดที่รักไม่อยู่อีกแล้ว

พอรีบเดินถึงหน้าห้องฉุกเฉิน

ก็ไม่ทันแล้ว ยังไม่ได้ร่ำลากันเลยแม้แต่คำเดียว

คุณทั้งสามคนยืนมองร่างอันไร้วิญญาณ

ที่นอนแน่นิ่ง อยู่บนเตียงผ่านกระจกบานใหญ่

แม่ของโชว์กับคุณที่เห็นแบบนั้น

ยิ่งตอกย้ำซ้ำเติมรอยแผลในใจเข้าไปอีก

แม่ และคุณนั่งทรุดตัวลงกอดกันนั่งร้องไห้

ปานจะขาดใจตามไปเดี๋ยวนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***