ตอนที่4

และแล้วก็มาถึงวันเกิดของคุณ

โชว์ที่นัดแนะกับริวจนเรียบร้อย

พร้อมกับจองร้านอาหารที่ริว

แนะนำโชว์ไปอย่างเสร็จสับ

ริวที่มาถึงร้านอาหารก่อนโชว์

เพราะอย่างที่รู้ๆว่า โชว์เป็นหมอ

ฉนั้นความเป็น ความตายของคนไข้

จึงสำคัญมากที่สุด และไม่อาจละทิ้งได้

ริวที่มาถึงเขาไม่รอช้า รีบเช็คความพร้อม

และเตรียมของขวัญที่เพื่อนรักของเขาฝากไว้

สักพักโชว์ก็มาถึง เขารีบลงมาจากรถ

และวิ่งมาเอาของขวัญที่ฝากริวไว้

โชว์"เราหล่อยั้ง"

ริว"หล่อแล้ว

ยังไม่ได้นอนอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย"

โชว์"อืม..ไม่เป็นไรน่า

แค่นี้เองจิ๊บๆ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยนอน"

ริว"ครับคุณเพื่อน

เข้าไปรอจีน่าได้แล้ว

เดี๋ยวเราตามเข้าไปทีหลัง

เดี๋ยวถ่ายรูปให้ด้วย"

โชว์หันมาตบใหล่เพื่อนของเขา

พร้อมกับรีบเดินปลีกตัวไปนั่งรอคุณ

ประมาณ10นาที

คุณก็มาถึง คุณเดินเข้าไป

ยังโต๊ะที่โชว์นั่งรออยู่

"โชว์คะ รอจีนานมั้ย"

โชว์"มาแล้วหรอคะ

ไม่นานค่ะ แล้วจีนั่งรถมา

ไกลมั้ยคะ เหนื่อยมั้ย"

โชว์เอ่ยถามต่อคุณ

พร้อมกับลุกขึ้นมา

และเดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้คุณนั่ง

โชว์นั่งลง และก้มเอื้อมมือ

ของเขาไปผูกเชือกรองเท้าให้คุณ

โชว์"เชือกรองเท้าหลุด

ไม่ดูอีกแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ล้มไปหรอก"

"อ้อ...จีไม่รู้ตัวน่ะค่ะ

ขอบคุณนะคะ"

โชว์ส่งยิ้มให้กับคุณ

พร้อมกับลูบหัวของคุณ

ด้วยความเอ็นดูววว

การกระทำของโชว์

ถูกสายตาของริวเห็นทั้งหมด

ริวก็หลุดยิ้มออกมาและรู้สึกยินดี

กับคุณทั้งสอง ริวทิ้งเวลาสักพัก

ก่อนที่จะเดินเข้ามาทักทายตามหลัง

ด้วยความมีมารยาท

ริว"Hi !!! หวัดดี"

โชว์"มาสักทีนะริว"

"หวัดดีริว"

ริว"อาห๊ะ !"

โชว์หันมองหน้าริว

และส่งซิกทางสายตาให้กัน

โชว์จึงได้รีบคว้าของขวัญออกมา

ตอนที่คุณหันหน้าไปทางอื่น

พอคุณหันกลับมาก็เห็นของขวัญ

ที่โชว์ให้

โชว์"แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะที่รัก

ปีนี้ขอให้จี มีความสุขมากๆ

ขอโทษด้วยน้า ที่ช่วงนี้โชว์

อาจจะยุ่งงานไปบ้าง"

"ไม่เป็นไรค่ะจีเข้าใจ"

คุณรับของขวัญจากริวไป

และเปิดดู ก็อมยิ้มออกมาทันที

เพราะเป็นของที่คุณชอบ และถูกใจ

"โชว์รู้ได้ไงคะ ว่าจีชอบน้ำหอม

แถมยังรู้ด้วยว่าจีชอบกลิ่นอะไร

แอบไปศึกษา หรือว่าหัดเดาใจมาจากไหนคะ"

โชว์ที่พอได้ยินแบบนั้น

เขาก็เริ่มเกิดความสงสัย

และเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่าง

โชว์"หรอคะ ไม่ได้หัดเดาใจหรอกค่ะ

พอดีโชว์ถามริวน่ะ แหม่ ริวนี่เดาแม่นจริงๆ"

คุณรีบหันไปมองริว

และคิดในใจว่า เขายังจำได้อีกหรอ

ริวกับคุณเริ่มมองกันแปลกๆ

บรรยากาศเริ่มจะเงียบลงอีกแล้ว

จนโชว์จะต้องเอ่ยพูดขึ้น

โชว์"เอ้อ...มาสั่งอาหารเร็ววว

เราหิวมากเลยยยย"

พวกคุณนั่งทานอาหารกันไปสักครู่

ก็มีเค้กก้อนโตเดินมาเสิร์ฟถึงที่โต๊ะ

พร้อมกับโชว์ที่ร้องเพลงวันเกิดให้กับคุณ

และมีริวเพื่อนสนิท คอยเก็บภาพถ่าย

และวิดีโอให้ ริวมองดู โชว์ และคุณ

ที่ยิ้ม และหัวเราะดูมีความสุขให้กัน

ผ่านหน้าจอมือถือ ที่ริวกำลังถ่ายวิดิโออยู่

ทำให้ภาพความทรงจำในอดีต

ที่ริวเคยมีคุณ ย้อนกลับเข้ามาในหัว

และนึกตำหนิตัวเอง หากย้อนเวลากลับไปได้

เขาจะทำทุกอย่างให้ดีกว่านี้

ในขณะนั้นริวก็อมยิ้มตาม

คนทั้งสองที่มีความสุข

ริวไม่รู้สึกอิจฉา หรือคิดไม่ดีเลยสักนิด

มีเพียงความยินดีที่มีให้กับเพื่อนรัก

และตัวของคุณ คุณเป่าเค้ก

และโยกตัวเข้าไปโผลกอด

และขอบคุณโชว์ แววตาที่ดูสดใส

และรอยยิ้มที่มีความสุข บอกให้ริวรู้ว่า

ที่ตรงนั้นเหมาะสมแล้วกับคุณ

โชว์"ขอให้จีมีความสุขในทุกๆวันนะครับ

ไม่ว่าในอนาคตที่ตรงนี้จะยังมีโชว์อยู่มั้ย"

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ

จีรักโชว์นะคะ ขอบคุณค่ะ"

โชว์และคุณหันมามองก็ล้องที่

ริวกดถ่ายเอาไว้ให้ทุกช็อต

ตั้งแต่ต้น จนจบ แล้วคุณกับโชว์

ก็ยกมือขึ้น โบกมือลาให้กับกล้อง

แล้วโชว์ก็ปิดการถ่ายไป

ริว"เอาหล่ะ เราในสถานะ

เพื่อนของโชว์ และก็ของจีน่าด้วย

วันเกิดนี้ขอให้เธอมีความสุขในทุกๆวัน

และขอให้เธอกับโชว์ รักกันไปนานๆ

อยู่ด้วยกันไปจนถึงวันที่ได้แต่งงานกันนะ

เพื่อนทั้งสองของเรา"

โชว์"พูดถูกใจแบบนี้

มื้อนี้ชั้นเลี้ยงเอง นี่ริว

ถ้าวันหนึ่งเราขอจีน่าแต่งงงาน

เราจะให้นายเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว

แล้วก็จะให้นายเป็นคนเดินจูงมือ

พาจีน่ามาส่งเราในโบสถ์ด้วย

นายโอเคป๊ะ นายเป็นคนสำคัญ

ของเราทั้งสองคนนะเพื่อน"

พอจบประโยคที่โชว์พูดขึ้น

คุณก็ค่อยๆหันชำเลืองไปมองหน้าริว

สีหน้าของเขาแม้จะดูยิ้มและมีความสุข

แต่แววตาของเขากลับดูเศร้าไม่น้อย

ริวส่งยิ้มให้เพื่อนรักของเขา

ริว"ต้องได้อยู่แล้วดิวะเพื่อน"

โชว์"มันต้องงี้ดิ้ว้ะ"

พวกคุณนั่งพูดคุยเล่นกัน

จนเวลาล่วงเลยผ่านมาจนดึกมากแล้ว

ริว"โชว์เราว่าเราจะกลับแล้วนะ

พรุ่งนี้เรามีสอนคลาสตอนเช้า"

โชว์"ได้ดิ่ งั้นไปเลยป่ะล่ะ"

ริว"ไม่ๆพวกนายสองคน

ตามสบายเลย เดี๋ยวเรากลับเอง"

"งั้นกลับเลยก็ได้ค่ะโชว์

โชว์จะได้ไปพักผ่อนด้วย

ดูสีหน้าแล้ว น่าจะยังไม่ได้นอนใช่มั้ยคะ"

โชว์"อืม...ครับดีเหมือนกันนะ

ไป งั้นออกไปพร้อมกันเลย

เดี๋ยวชั้นจะแยกไปส่งจีน่าที่คอนโด

แล้วก็จะกลับบ้านเลย เริ่มง่วงแล้วด้วย"

ริว"งั้นก็ไปลุกกลับกัน"

พวกคุณเมื่อตกลงกันได้

ก็พากันเดินออกมาจากร้าน

และร่ำลากัน กลับไปพักผ่อน

โดยโชว์ต้องแวะไปส่งจีน่าที่คอนโดก่อน

ในขณะที่เดินออกมาจากร้าน

เชือกรองเท้าของคุณก็บังเอิญหลุด

และคุณไม่ได้มอง เผลอสะดุด

จนเกือบจะล้มไปแต่โชคดีที่โชว์

พุ่งเข้ามาคว้าตัวของคุณเอาไว้ทัน

ในจังหวะนั้นเองริวก็เกือบลืมตัว

ทำท่าจะพุ่งเข้าไปประคองคุณเหมือนกัน

แต่เมื่อความคิดของเขาฉุกนึกขึ้นมาได้

เขาก็รีบดึงมือของตัวเองกลับมาและยืนเฉยๆ

ริวล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

เขาเองก็เตรียมของขวัญให้คุณ

แต่ก็สองจิตสองใจ ลังเลอยู่ว่า

จะให้ดีหรือปล่าว แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว

ไม่ค่อยสมควรเท่าไหร่ ริวจึงได้ตัดสินใจ

เก็บของสิ่งนั้นไว้กับตัวเองเหมือนเดิมดีกว่า

ริว"โชว์นายไปส่งจีน่าแล้ว

ขับรถกลับดีๆนะ หรือถ้าไม่ไหว

จอดรถแล้วโทรหาชั้น

ชั้นจะไปรับนายเอง โอเค๊"

โชว์"สบายมากเพื่อน

ไม่ต้องห่วงเรา นายก็กลับดีๆ

แล้วก็รีบพักผ่อน เดี๋ยวถ้าเราถึงบ้านแล้ว

เราจะโทรหานะ มาขอกอดนายหน่อย"

จู่ๆโชว์ก็ขอกอดริว

และกอดนานมากด้วย

โชว์"เพื่อนเราขอบใจนายนะวันนี้

ไว้เจอกันใหม่นะ"

ริว"โอเคร ไม่เป็นไรเล็กน้อย

กลับกันดีๆนะ บายยย".

พอแยกย้ายกันเสร็จ

ริวที่มาถึงคอนโด

เขาก็เข้าไปอาบน้ำ

และเตรียมตัวจะนอน

แต่ไม่ลืมที่โชว์บอกจะโทรหา

ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

ริวจึงยังนอนไม่หลับ

ส่วนโชว์ที่ขับรถมาส่ง

จีน่าถึงที่คอนโด โชว์ก็โผลเข้ากอด

และหอมจีน่าด้วยความรัก

และความทะนุถนอม

โชว์"โชว์กลับบ้านนะครับ

ไม่ไหวแล้ววันนี้ ง่วงมากๆ"

"ค่ะ จีไปนะ ขับรถดีๆนะคะ

ถึงบ้านแล้วต้องรีบโทรบอกจีนะ

จีเป็นห่วงนะคะ"

โชว์"รับทราบครับผม"

คุณเปิดประตูลงจากรถ

และหันหลังกลับมาโบกมือ

ให้กลับโชว์ ก่อนที่รถยนต์

จะค่อยๆเคลื่อนผ่านหน้าของคุณ

จนขับลับหายไป

โชว์ที่ขับรถออกมาได้สักพัก

เขาก็ตัดสินใจชิดซ้ายและจอดรถริมทาง

โชว์นิสัยส่วนตัวเขาชอบเขียนไดอารี่มาก

เวลาที่เขาเจอเหตุการณ์ใดๆก็ตาม

เขาก็จะชอบเก็บความทรงจำไว้ในไดอารี่

และในไดอารี่เล่มนี้ก็มีเรื่องราวมากมาย

ทั้งของริวเพื่อนรัก และคุณที่เป็นคนรักของเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***